กินเด็ก 20+ นิยาย บท 25

"อ้าว จะกลับแล้วเหมือนกันเหรอ" พารันที่กำลังจะเปิดประตูรถยนต์คันหรูของตัวเองเอ่ยถามเมื่อเห็นต้นน้ำเดินหน้าตึงเข้ามาในลานจอดรถ ทำให้คะนิ้งที่กำลังจะเปิดประตูรถเหมือนกันชะงักไป

"อ๊ะ!" เด็กสาวสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจเมื่อโดนต้นน้ำคว้าแขนไปบีบแน่น

"โดนฉันเปิดบริสุทธิ์แค่ครั้งเดียวถึงกับจะขายตัวเลยรึไง ถ้าต้องการเงินมากขนาดนั้นทำไมวันนั้นไม่เรียกร้องเงินจากฉันล่ะ" ต้นน้ำเค้นเสียงถามอย่างเย้ยหยัน อารมณ์เดือดดาลที่พลุ่งพล่านทำให้เขาเมินเฉยต่อสีหน้าเหยเกของเด็กสาว "หรือเพราะเงินที่ฉันให้มันไม่พอใช้ เลยต้องเอาร่างกายไปแลกกับเศษเงินของผู้ชายคนอื่น"

"..." แววตาของคะนิ้งสั่นระริกด้วยความผิดหวัง ไม่มีอะไรน่าเสียใจไปกว่าการโดนคำพูดร้ายกาจของเขาทำร้ายจิตใจ

"นี่มันร่างกายของหนู หนูจะขายให้ใครก็ได้"

"พูดแบบนี้ตั้งใจจะท้าทายฉันรึไง"

"มึงไม่ควรแสดงความเป็นเจ้าของกับน้องนะ ในเมื่อมึงกับน้องไม่ได้เป็นอะไรกัน" พารันที่ยืนมองอยู่เดินอ้อมไปปัดมือต้นน้ำออกจากข้อมือของคะนิ้ง แต่ก็โดนอีกฝ่ายตวัดสายตามองอย่างดุดัน

"แล้วมึงเสือกอะไรด้วย"

"ถ้าหัวร้อนก็ไปสงบสติอารมณ์ก่อน มึงก็รู้ว่ากูไม่ใช่คนที่จะยอมให้มึงพูดจาเหี้ยๆใส่ได้"

"งั้นมึงก็ไม่ควรเข้ามาเสือกตั้งแต่แรก"

"กูว่ามึงเข้าใจอะไรผิดไปนะ"

"..."

"น้องมันไม่ได้เป็นอะไรกับมึง ถ้ากูกับน้องจะไปด้วยกันมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับมึงเลย หรือกลัวของจะหาย เลยอยากได้คืน?"

"ไอ้พารัน!" ต้นน้ำกระชากคอเสื้ออีกฝ่ายเข้าหาอย่างแรง สร้างความตกใจให้คะนิ้งไม่น้อย ต่างจากคนโดนกระทำที่แสยะยิ้ม

"กูไม่อยากมีเรื่องกับมึง แต่ถ้ามึงอยากมีกูก็ไม่ขัดข้อง"

"คิดว่าเป็นเพื่อนของพัดชาแล้วกูจะไม่กล้าฝากรอยตีนไว้บนหน้ามึงใช่ไหม!"

"นี่เราทะเลาะกันถึงขนาดนี้ได้ยังไงวะ" พารันแค่นหัวเราะในลำคออย่างนึกขำ ก่อนจะปัดมือของต้นน้ำออกจากคอเสื้อ "แค่เพราะกูจะพาน้องคะนิ้งไปเที่ยวเล่นที่คอนโด มึงต้องหัวร้อนขนาดนี้เลย? อาการแบบนี้เหมือนหมาหวงก้างเลยนะ"

ผัวะ!

"พี่พารัน!" คะนิ้งเบิกตาโพลงด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆต้นน้ำก็ปล่อยหมัดใส่ใบหน้าของพารันเต็มแรงทันทีที่สิ้นสุดคำพูดนั้น หัวใจดวงน้อยแทบหล่นลงไปตาตุ่มเมื่อเห็นต้นน้ำแสดงความป่าเถื่อน

"อย่ามากวนประสาทกู! กูไม่ได้มีความอดทนมากขนาดนั้น"

"..." พารันค่อยๆหันหน้ากลับมา ใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มเพื่อสำรวจบาดแผลตรงมุมปาก ก่อนจะประเคนหมัดหนักๆใส่ใบหน้าหล่อเหลาของต้นน้ำเต็มแรง จนอีกฝ่ายที่ไม่ทันตั้งตัวเสียหลักไปสองสามก้าว

ผัวะ!

"ถ้าคิดว่าตัวเองความอดทนต่ำ มึงก็ไม่ควรล้อเล่นกับความอดทนของกูเหมือนกันนะ" เขาเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อของต้นน้ำให้หันหน้ากลับมา ก่อนจะปล่อยหมัดหนักๆใส่หน้าของอีกฝ่ายอีกครั้ง

ผัวะ!