กินเด็ก 20+ นิยาย บท 78

"กูว่ากูกลับก่อนดีกว่า นิ้งไม่ค่อยสบาย เรื่องรายงานเดี๋ยวกูทำในส่วนของกูเอง" ต้นน้ำวางปากกาในมือลงแล้วสะบัดข้อมือเบาๆหลังจากนั่งเขียนรายงานมาเกือบสองชั่วโมง

"กูว่าจะกลับแล้วเหมือนกัน ป่านนี้นิลคงใกล้จะเลิกเรียนแล้ว" สหรัฐเองก็วางมือจากการเขียนแล้วบิดตัวยืดเส้นยืดสายเหมือนกัน

"งั้นอันขอไลน์ต้นกับดินไว้ได้ไหม จะได้ปรึกษากันเรื่องรายงาน"

"อ้าว ก่อนหน้านี้พี่อันนายังบอกว่าเป็นเพื่อนกับแด๊ดดี้ของหนูอยู่เลย ทำไมเพื่อนถึงไม่มีไลน์กันล่ะคะ" คะนิ้งที่ได้ยินอย่างนั้นรีบละสายตาจากหน้าจอมือถือ ก่อนจะแสร้งทำท่าตกใจ "โอ๊ะ! ขอโทษที่ถามแบบนั้นค่ะ หนูลืมไปว่าพี่อันนาเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นกับแด๊ดดี้"

"แฟนต้นนี่นอกจากยังเด็กแล้วยังทำตัวเหมือนเด็กอีกนะ พี่ขอไลน์ไว้คุยกันเรื่องรายงานเฉยๆ ไม่ต้องกลัวว่าพี่จะแย่งแฟนน้องคะนิ้งหรอก"

"พอดีหนูเป็นเด็กหวงของค่ะ เลยไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับของของหนู"

"พี่ว่าพี่ยังไม่ได้ยุ่งกับอะไรที่เป็นของน้องคะนิ้งเลยนะ คิดไปเองรึเปล่าคะ"

"คำพูดของพี่อันนาฟังดูคุ้นๆนะคะ" คะนิ้งคลี่ยิ้มหวานพลางเอียงคอเล็กน้อย "เหมือนนางร้ายในละครที่จ้องจะแย่งผัวชาวบ้านเลย"

คำพูดจิกกัดของคะนิ้งทำเอาสหรัฐและบดินทร์แทบหลุดขำ ต่างจากคนโดนว่าอย่างอันนาที่ชักสีหน้าไม่พอใจ

"พูดจาแบบนี้คิดว่าชนะแล้วเหรอ พี่เห็นว่าเป็นแฟนเพื่อนนะเลยไม่อยากมีเรื่องด้วย แต่ช่วยดูด้วยนะว่าน้องกับพี่ไม่ใช่รุ่นเดียวกัน"

"หนูพูดอะไรผิดไปเหรอคะพี่อันนาถึงชักสีหน้าใส่ พี่อันนาเป็นนางร้ายในละครที่หนูพูดถึงเหรอคะถึงต้องร้อนตัวขนาดนั้น"

"นี่ต้นไม่คิดจะปรามแฟนตัวเองหน่อยเหรอ ปีนเกลียวรุ่นพี่แบบนี้ไม่ได้ดูเท่เลยนะ" อันนากำหมัดแน่นเมื่อโดนสวนกลับ

"ก็เห็นมีแต่เธอที่พยายามหาเรื่องเมียฉันอยู่ได้"

"ต้น! แต่น้องคะนิ้งพูดจาไม่ดีกับอันก่อนนะ"

"ถ้าจะเรียกตัวเองว่าเป็นรุ่นพี่ก็ควรทำตัวให้เด็กมันเคารพนะ ไม่ใช่เอาอายุมาอ้าง" ต้นน้ำตอบเสียงเรียบอย่างไม่ใส่ใจนัก พร้อมกับเก็บของของตัวเองที่วางอยู่บนโต๊ะ เขามองว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระที่คะนิ้งจะต่อล้อต่อเถียงกับผู้หญิงอย่างอันนา เพราะถึงเขาจะไม่เคยมีความรักมาก่อน และมีคะนิ้งเป็นแฟนคนแรก แต่ก็ใช่ว่าจะมองผู้หญิงไม่ออก

"เรื่องรายงานมีอะไรค่อยมาคุยกันที่มอ หรือทักมาในเฟซบุ๊กก็ได้ ไลน์มันเป็นพื้นที่ส่วนตัวสำหรับคนสนิท"

"ฮ่าๆๆ" คะนิ้งหัวเราะร่าอย่างชอบใจกับประโยคถัดมาของแฟนหนุ่ม ก่อนจะยกมือป้องปากพลางมองหน้าอันนา "ขอโทษที่เสียมารยาทหัวเราะค่ะ พอดีเมื่อกี้หนูเห็น ‘นก’ บินผ่าน นกตัวใหญ่เลยค่ะ มันดูน่าตลกมากเลย"

"..." อันนากัดฟันแน่น มองเจ้าของรอยยิ้มเยาะเย้ยอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะผลุนผลันลุกขึ้น "ถ้าต้นจะกลับแล้วงั้นอันก็ขอกลับเลยนะ ไม่มีอารมณ์จะทำงานต่อแล้ว"

"..." ไร้ซึ่งคำตอบรับจากปากของต้นน้ำ นั่นไม่ต่างจากการหักหน้าเจ้าของคำพูด อันนาสะบัดหน้าหนี แล้วเดินกระแทกเท้าออกไปทันที

"วุ่นวาย น่ารำคาญ" เหมราชที่นั่งเงียบมานานถอนหายใจหนักๆขณะเก็บของบนโต๊ะ จากนั้นจึงลุกขึ้นเดินออกไปโดยไม่พูดอะไรต่อ ทำเอาคะนิ้งหน้าเสียกับการกระทำของเขา

"น้องคะนิ้งไม่ต้องไปสนใจไอ้เหมมันหรอก ที่มันพูดไม่ได้หมายถึงน้องคะนิ้ง" สหรัฐบอก

"แล้วหมายถึงใครเหรอคะ"

"หมายถึงคนที่น้องคะนิ้งเพิ่งหลอกด่าไปเมื่อกี้ไง เพื่อนร่วมชั้นเขารู้กันเกือบหมดนั่นแหละว่าอันนาแอบชอบไอ้ต้นมานานแล้ว แต่ไอ้ต้นไม่เล่นด้วย"

"จริงเหรอคะ"

"ไม่รู้เหรอว่าตัวเองมีแฟนเป็นคนดัง ผู้หญิงหลายคนอยากเป็นแฟนไอ้ต้นนะ แต่ไม่มีใครเปิดประตูหัวใจมันได้สักคน"

"..."