กลับมาครั้งนี้ ข้อขอเดินวิถีไร้รัก นิยาย บท 215

ทั้งกระบวนการดำเนินไปราวหนึ่งเดือน ในระหว่างนั้นล้มเหลวหลายสิบครั้ง แม้แต่สวนหลิงก็เริ่มหมดหวัง แต่เป็นความพยายามของอวี๋จาวและการอยู่เคียงข้างของน้องสาวชาวเงือกที่ทำให้เขายังคงยืนหยัดต่อไป

ต่อมา สมบัติของชาวเงือกถูกใช้ไปเกือบครึ่งหนึ่ง แต่พวกเขาก็ประสบความสำเร็จ

สวนหลิงได้สร้างร่างกายใหม่ และตามที่เขาบอก ร่างกายของเขามีความทนทานมากขึ้นกว่าเดิม

สวนหลิงที่หายดีแล้วเริ่มต้นชีวิตบิดามือใหม่ที่เต็มไปด้วยทั้งความเจ็บปวดและความสุข

ชาวเงือกผู้แก่ชราซ่อนไข่เงือกไว้ในพระราชวังใต้ทะเลไม่ยอมฟัก เพราะไม่ใช่ว่าเขาไม่ต้องการ แต่การฟักไข่เงือกมีเงื่อนไขหลายประการที่ต้องครบถ้วน

ข้อสำคัญที่สุดคือการฟักไข่เงือกต้องทำในถุงฟักของชาวเงือก แต่ชาวเงือกผู้แก่ชรามีอายุที่มากแล้ว ถุงฟักของเขาได้เสื่อมสภาพไปนานแล้ว จึงไม่สามารถทำการฟักไข่ได้

อย่างไรก็ตาม ไข่เงือกที่ไม่สามารถฟักได้เป็นเวลานานต้องได้รับการดูแลโดยชาวเงือกด้วยเวทมนตร์พิเศษเพื่อรักษาชีวิตของมันไว้

จุดนี้เป็นสิ่งที่มีเพียงชาวเงือกผู้แก่ชราที่สามารถทำได้เท่านั้น

ดังนั้นความขัดแย้งจึงเกิดขึ้น ชาวเงือกผู้แก่ชราสามารถรักษาชีวิตของไข่เงือกได้ แต่กลับไม่สามารถฟักมันออกมาได้

หากชาวเงือกผู้แก่ชราตาย ไข่เงือกที่เหลือก็จะตายไปพร้อมกัน

นี่ก็เป็นเหตุผลที่ชาวเงือกผู้แก่ชราตัดสินใจสละชีวิตของตนเองเพื่อปกป้องอวี๋จาวทันทีเมื่อรู้ว่านางคือความหวังเดียวของชาวเงือก เพราะเขารู้ว่าเขาไม่สามารถทำให้เผ่าชาวเงือกสืบทอดต่อไปได้ และเขาจึงต้องเสี่ยงทุกสิ่งเพื่อขอพรจากสวรรค์

ส่วนเกี่ยวกับน้องสาวของสวนหลิง นางคือน้องสาวชาวเงือกตัวน้อยที่ฟักออกมาโดยแม้จะไม่ได้ผ่านกระบวนการฟักไข่จากชาวเงือกที่โตเต็มวัย นางคือนิรันดร์และปาฏิหาริย์ของเผ่าชาวเงือก

...

“อวี๋จาว ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ”

“โดยสวัสดิภาพ พี่หญิง โดยสวัสดิภาพ”

บนเรือ

อวี๋จาวยืนอยู่บนดาดฟ้า เอนตัวไปข้างหน้าแล้วโบกมือให้กับทั้งสองที่อยู่ในทะเล “พวกเจ้ากลับไปเถอะ ครั้งหน้าที่ข้ามาที่หนานหมิง ข้าจะกลับมาหาพวกเจ้าอีกแน่นอน”

“ได้ พวกเราจะรอท่าน”

สวนหลิงพูดจบแล้วเหมือนนึกอะไรออก ก็หันไปทางจี้หานโจวแล้วกล่าวว่า “ยินดีต้อนรับเจ้ามาเยือนด้วย”

จี้หานโจวส่งเสียงออกมาในลำคอดัง ฮึ ๆ

อย่าคิดว่าข้าดูไม่ออกนะ เมื่อกี้เจ้าท่าทางเหมือนลืมข้าไปหมดแล้ว

เซียนหลิงยิ้มแหย ๆ