กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 1011

พอเสิ่นเผยซวนรู้ว่าชายคนนั้นถูกจับตัวที่วิลล่า ก็รีบมาทันที สิ่งแรกที่เขาถามก็คือมีใครได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า

จวงเจียเหวินตอบว่าไม่มี

ไม่ได้บอกเรื่องเสิ่นซินเหยาให้กับเสิ่นเผยซวน โชคดีที่เขามาได้ทันเวลา และไม่ได้เกิดเรื่องที่ไม่สามารถเอากลับคืนมาได้ ไม่ได้ถึงขั้นที่ให้เขาต้องมากังวลเรื่องนี้

พอได้ยินจวงเจียเหวินบอกว่าไม่มีคนได้รับบาดเจ็บจากเรื่องนี้ ก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมา เขาให้คนของเขามาที่นี่ในทันที เพื่อที่จะเอาศพกลับไป

หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมงกว่า ชายคนนั้นถูกพาออกไป คราบเลือดในบ้านใหม่ก็ถูกทำความสะอาดเรียบร้อย

“มีคนตายในบ้านใหม่ อัปมงคลมากๆ ฉันว่าพรุ่งนี้ไปหาบ้านใหม่ ขายบ้านหลังนี้ทิ้งเถอะ” ซางหยูยืนอยู่ข้างเสิ่นเผยซวน ด้วยท่าทางเคร่งขรึม แม้ว่าจวงเจียเหวินจะบอกว่า ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บก็ตาม แต่คนนั้นตายในบ้านหลังใหม่ คงทำให้หลายคนตื่นตระหนก

ถ้าอย่างนั้นเวลาจวงเจียเหวินเดินเข้ามาในห้องนี้ ก็จะนึกถึงเรื่องที่เคยฆ่าคนไม่ใช่หรือไง?

ยิ่งคิดก็ยิ่งอัปมงคล

“ไม่ได้ ไปพักที่โรงแรม” ซางหยูพูด “พวกเราออกเงินเอง”

“เรื่องนี้ผมจัดการเองครับ” จวงเจียเหวินทำสีหน้าจริงจัง “ดึกมาแล้ว พวกท่านกลับไปเถอะครับ ที่เหลือผมจัดการเองครับ”

“ก็ได้ ฉันขอไปดูเหยาเหยาก่อน” ซางหยูพูดจบก็จะเดินตรงเข้าไปในห้อง แต่จวงเจียเหวินเรียกเธอเอาไว้เสียก่อน “พี่สาวผมอยู่กับเธอครับ ดึกขนาดนี้แล้วน่าจะหลับไปแล้วนะครับ อีกเดี๋ยวก็ต้องตื่นมาแต่งหน้าแล้ว อย่าไปรบกวนเลยดีกว่าครับ”

พอฟังจวงเจียเหวินพูดแบบนี้ ซางหยูก็ไม่ได้ยืนหยัดที่จะไปที่นั่นอีก ทำได้แค่พยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นพวกเรากลับก่อนนะ”

ในรถ สีหน้าของซางหยูยังคงดูกังวล เสิ่นเผยซวนถามเธอ “คุณเป็นอะไร?”

ซางหยูไม่พูดอะไร

เสิ่นเผยซวนขมวดคิ้ว “จะเป็นหรือตายเราก็ได้ตัวมาแล้ว แค่สืบหาหนอนบ่อนไส้ เรื่องนี้ก็ถือว่าจบแล้ว คุณไม่ดีใจหรือไง?”

ซางหยูพูดความกังวลของตัวเองออกมา “เมื่อกี้ในวิลล่า ฉันบอกจะไปดูเหยาเหยาสักหน่อย แต่เจียเหวินไม่ให้ฉันไป รู้สึกเหมือนเขาไม่อยากให้ฉันไปดูเลย”

“คุณคิดมากเกินไปหรือเปล่า?” เสิ่นเผยซวนเลิกคิ้วขึ้น

“หวังว่าฉันจะคิดมากไปเอง พอเรื่องนี้จบ คุณออกจากงานเถอะ ลำบากมาทั้งชีวิตแล้ว ชีวิตก็ไม่ได้ดีขึ้นสักเท่าไหร่ เรื่องครั้งนี้ ถึงจะบอกว่าให้คุณทำความดีชดเชยความผิด แต่ก็ยังหมายความว่าโทษคุณเหมือนกัน ทั้งชีวิตคุณทำงานไปเท่าไหร่แล้ว? เสียแรงไปเท่าไหร่? มีใครชื่นชมคุณไหม?” เป็นครั้งแรกที่ซางหยูไม่เห็นด้วยกับงานของเสิ่นเผยซวน

และเพราะครั้งนี้เธอตกใจมากจริงๆ ไม่ว่าจะในหรือนอกบ้านก็มีคนมากมายรายล้อม เธอเป็นห่วงชีวิตมากจริงๆ ถึงจะได้เป็นเจ้าหน้าที่ที่ระดับสูงนิดหน่อย แต่ก็ทำให้คนมากมายขุ่นเคืองไม่น้อย

อายุปูนนี้แล้ว เกษียณแล้วมาใช้ชีวิตดีๆถึงจะถูกสิ

“เดี๋ยวผมส่งคุณกลับบ้านก่อน เรื่องส่งศพ ผมยังมีเรื่องที่ต้องจัดการอีกนิดหน่อย” เสิ่นเผยซวนกล่าว เขายังกลับไปตอนนี้ไม่ได้ ทำได้เพียงให้คนของเขาที่ไม่มากนัก นำตัวศพกลับไป ส่วนเขาต้องรองานแต่งของเสิ่นซินเหยาและจวงเจียเหวินเสร็จสิ้นก่อน ถึงจะกลับไปได้

“ฉันกลัวคำว่าเข้าใจแล้ว” ซางหยูไม่ค่อยมีความสุข

“นี่คุณโกรธหรอ?” เสิ่นเผยซวนมองเธอ

พอรถหยุลงซางหยูก็เดินออกจากรถ แล้วพูดว่า “เปล่า”

พูดจบก็เดินเข้าบ้าน

วันนี้คนในบ้านต่างก็ไม่ได้นอน

เพราะต่างพากันตกใจกับเรื่องนี้ พอเห็นซางหยูเดินเข้า ก็ถามทันที “ไม่เป็นอะรใช่ไหม?”

“คนหน่ะไม่เป็นไร ต้องขอบคุณเจียเหวินที่นึกถึงความปลอดภัยที่วิลล่าเป็นที่แรก ไอ้นั่นมันเข้าไปในวิลล่าแล้ว......ถ้าไม่ใช่เพราะเจียเหวิน ฉันไม่อยากนึกถึงผลทีจะเกิดขึ้นเลย” ซางหยูรู้สึกขอบคุณ ฉินยาลากเธอให้นั่งรถ “โชคดีที่ไม่มีเรื่องอะไร ไม่ต้องเป็นห่วงแล้วนะ”

“เรื่องนี้ทำให้ฉันตกใจจริงๆ เมื่อกี้ในรถฉันยังบอกเผยซวนด้วย ว่าให้เขาออกจากงานล่วงหน้า”

หลินซินเหยียนเทน้ำให้เขา “ดื่มน้ำหน่อย ทำใจให้สงบ”