กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 1021

เสิ่นซินเหยาไม่ได้ขยับ แต่กลับมองเขาด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

จวงเจียเหวินกระซิบขึ้นว่า “คุณจ้องผมแบบนี้แล้วผมจะจูบได้อย่างไร?”

“แตกต่างกันเหรอคะ?” เสิ่นซินเหยามองมาที่เขา

จวงเจียเหวิน “......”

“ถ้าอย่างนั้นคุณหลับตาแล้วฉันจะจูบคุณเอง” เสิ่นซินเหยาโน้มแขนขึ้นไปโอบคอเขาแล้วเล่นหูเล่นตา

จวงเจียเหวินยิ้ม “คุณไม่ได้แกล้งผมใช่ไหม?”

“ไม่แน่นอนค่ะ” เสิ่นซินเหยาพูดอย่างจริงใจ

เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วหลับตาลงช้าๆ เสิ่นซินเหยาขยับเข้ามาใกล้เขาและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปขณะที่เขาหลับตาทำปากรอการจูบ จากนั้นก็ได้ยินเสียงดังคลิก

จวงเจียเหวินลืมตาขึ้นทันใดและพบว่าเสิ่นซินเหยาพยายามกลั้นยิ้มพร้อมกับโพสต์ข้อความในMomentsของตนว่า “คนเจ้าชู้ของฉัน”

“เสิ่นซินเหยา!” เขาเดินเข้าไปแย่งโทรศัพท์ แต่เสิ่นซินเหยานำมันไปซ่อนที่ใต้ตัวของเธอ “ไม่ให้”

“ยังไงตัวคุณก็เป็นของผมอยู่ดี จะให้หรือไม่ให้?” จวงเจียเหวินเลิกคิ้วขึ้น

เสิ่นซินเหยา “......”

ทำไมประโยคนี้มันจึงฟังดูแปลกจังนะ?

“ผมจะอาบน้ำให้คุณเอง” จวงเจียเหวินอุ้มเธอและเดินไปที่ห้องน้ำ

เสิ่นซินเหยา “......”

“หา……”

ที่ชั้นล่าง จงเหยียนซีกำลังนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น เธอมองดูโทรศัพท์แล้วหัวเราะ

ซงเก้นรินน้ำให้เธอ “ดูอะไรอยู่ครับ?”

เธอหันหน้าจอโทรศัพท์ไปที่ ซงเก้น “ดูนี่สิคะ”

จากนั้นก็เห็นกลุ่มเพื่อนของ เสิ่นซินเหยาซึ่งโพสต์รูปของจวงเจียเหวินที่กำลังหลับปิดหน้ามุ่ย เขาหัวเราะเบา ๆ แล้วยื่นน้ำให้เธอ “ดื่มน้ำก่อนครับ”

จงเหยียนซีรับมันไปและพูดว่า “ขอบคุณ”

ซงเก้นนั่งลงบนโซฟาด้านข้าง “คุณจะเกรงใจผมทำไมล่ะครับ”

เธอถือแก้วน้ำไว้ในมือแล้วก้มหน้าลง บิดเบือนหัวข้อสนทนานี้ “นียา เป็นอย่างไรบ้างคะ?”

“ก็สบายดี ผมเพิ่งส่งเธอไปโรงเรียน” ซงเก้นตอบ

จงเหยียนซีพยักหน้า ในห้องนั่งเล่นเงียบลงราวกับไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี บรรยากาศค่อนข้างน่าอึดอัดอยู่ครู่หนึ่ง

“เอ่อคือ......”

“เอ่อคือ......”

ทั้งสองพูดพร้อมกันแล้วเงยหน้ามอง

ดูเหมือนต่างฝ่ายต่างไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะพูดขึ้นในเวลานี้

ซงเก้นกล่าวว่า “คุณพูดก่อน”

“ก็ไม่มีอะไรค่ะ แค่บางทีฉันอาจจะไปทำงานในบริษัทแห่งหนึ่งที่ประเทศไทย” จงเหยียนซีพูด

ซงเก้นดูเหมือนจะรู้อะไรบางอย่าง “พ่อของคุณ......”

“เจียเหวินเพิ่งแต่งงานนะ คุณจะไปไหนกัน?” เสียงของหลินซินเหยียนดังมาจากด้านนอกประตู

ทั้งสองคนจึงได้หยุดพูดแล้วมองไปยังประตู

“เอี๊ยด!”

จากนั้นประตูก็ถูกผลักออก

หลินซินเหยียนและจงจิ่งห้าวไม่รู้ว่าพวกเขาอยู่ในห้องรับรอง จึงตกตะลึงเล็กน้อยเมื่อเห็นพวกเขา

“พ่อครับแม่ครับ” จงเหยียนซียืนขึ้นและเดินไป

จงจิ่งห้าวขมวดคิ้ว “ถ้าเมาก็ไปหาห้องนอนซะ”

เธอพยักหน้า “งั้นฉันไปก่อนนะ”

จงจิ่งห้าวปล่อยเธอออก “จริงๆเชียว ยิ่งวันผมยิ่งไม่รู้ว่าจะจัดการกับคุณอย่างไร”

บางทีอาจเป็นไปได้ว่าทั้งสองอยู่ด้วยกันมานานและรู้จักกันดี ดังนั้นหากเขาต้องการปิดบังอะไรก็คงยาก ในที่สุดเขาก็ไม่สามารถปิดบังเธอได้

“ผมต้องการให้เหยียนซีไปทำงานในบริษัทของ ซงเก้น"จงจิ่งห้าวกล่าว

“อะไรนะ?” หลินซินเหยียนมองเขาด้วยความประหลาดใจ “คุณคิดอะไรอยู่?”

“ด้วยวิธีนี้เธอก็อยู่ใกล้เราตลอดเวลา อีกทั้งยังสามารถพัฒนาตัวเองไปด้วย” จงจิ่งห้าวดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขา “เธอคงต้องโตขึ้นสักวัน เราไม่สามารถอยู่กับเธอได้ตลอดเวลาได้ใช่ไหม?”

แน่นอนว่าหลินซินเหยียนก็เข้าใจเรื่องนี้เช่นกัน

แค่ว่า “ทำไมต้องไปบริษัทซงเก้น?”

“ซงเก้นขอให้ผมช่วยเขาหาผู้จัดการให้ ผมคิดว่านี่เป็นโอกาสดีซึ่งเหยียนซีจะได้ฝึกตนเอง” ท้ายที่สุดจงจิ่งห้าวก็ยังคงไม่พูดความจริงออกมา เขาจงใจดึงดูดความสนใจของหลินซินเหยียนออกจากลูกสาวของเขา

หลินซินเหยียน “......”

เธอมองไปที่จงจิ่งห้าว “จะไม่เป็นไรใช่ไหม?”

นี่เป็นการเอาบริษัทของคนอื่นไปทดลองหรือเปล่า?

“มีผมอยู่ไม่ใช่หรือ?” จงจิ่งห้าวโอบรอบเอวเธอ “ผมจึงต้องออกไปสำรวจดูเรื่องบริษัทของซงเก้นสักหน่อย”

ฟังไปเหมือนเป็นการปูทางไว้ให้ลูกสาว

แต่หลินซินเหยียนยังคงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติไป “ถึงอย่างนั้นคุณไม่จำเป็นต้องไปตรวจสอบด้วยตัวเองไม่ใช่เหรอ? ครั้งสุดท้ายฉันจำได้ว่าเราทำงานร่วมกับเขา และเราควรรู้สถานการณ์ของบริษัทของเขาดี......”

“คุณใส่ชุดกี่เพ้าดูดีจังครับ” จงจิ่งห้าวขัดจังหวะเธอขึ้นทันที

เขาแทบจะสิ้นหนทางแล้ว

ผู้หญิงคนนี้ช่างจัดการยากเหลือเกิน

หลินซินเหยียนมองลงไปที่ชุดกี่เพ้าบนร่างกายของเธอ จากนั้นจึงหันกลับมามองเขา “ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยนะคะ”

จงจิ่งห้าว “......”