เสิ่นซินเหยาไม่ได้ขยับ แต่กลับมองเขาด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง
จวงเจียเหวินกระซิบขึ้นว่า “คุณจ้องผมแบบนี้แล้วผมจะจูบได้อย่างไร?”
“แตกต่างกันเหรอคะ?” เสิ่นซินเหยามองมาที่เขา
จวงเจียเหวิน “......”
“ถ้าอย่างนั้นคุณหลับตาแล้วฉันจะจูบคุณเอง” เสิ่นซินเหยาโน้มแขนขึ้นไปโอบคอเขาแล้วเล่นหูเล่นตา
จวงเจียเหวินยิ้ม “คุณไม่ได้แกล้งผมใช่ไหม?”
“ไม่แน่นอนค่ะ” เสิ่นซินเหยาพูดอย่างจริงใจ
เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วหลับตาลงช้าๆ เสิ่นซินเหยาขยับเข้ามาใกล้เขาและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปขณะที่เขาหลับตาทำปากรอการจูบ จากนั้นก็ได้ยินเสียงดังคลิก
จวงเจียเหวินลืมตาขึ้นทันใดและพบว่าเสิ่นซินเหยาพยายามกลั้นยิ้มพร้อมกับโพสต์ข้อความในMomentsของตนว่า “คนเจ้าชู้ของฉัน”
“เสิ่นซินเหยา!” เขาเดินเข้าไปแย่งโทรศัพท์ แต่เสิ่นซินเหยานำมันไปซ่อนที่ใต้ตัวของเธอ “ไม่ให้”
“ยังไงตัวคุณก็เป็นของผมอยู่ดี จะให้หรือไม่ให้?” จวงเจียเหวินเลิกคิ้วขึ้น
เสิ่นซินเหยา “......”
ทำไมประโยคนี้มันจึงฟังดูแปลกจังนะ?
“ผมจะอาบน้ำให้คุณเอง” จวงเจียเหวินอุ้มเธอและเดินไปที่ห้องน้ำ
เสิ่นซินเหยา “......”
“หา……”
ที่ชั้นล่าง จงเหยียนซีกำลังนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น เธอมองดูโทรศัพท์แล้วหัวเราะ
ซงเก้นรินน้ำให้เธอ “ดูอะไรอยู่ครับ?”
เธอหันหน้าจอโทรศัพท์ไปที่ ซงเก้น “ดูนี่สิคะ”
จากนั้นก็เห็นกลุ่มเพื่อนของ เสิ่นซินเหยาซึ่งโพสต์รูปของจวงเจียเหวินที่กำลังหลับปิดหน้ามุ่ย เขาหัวเราะเบา ๆ แล้วยื่นน้ำให้เธอ “ดื่มน้ำก่อนครับ”
จงเหยียนซีรับมันไปและพูดว่า “ขอบคุณ”
ซงเก้นนั่งลงบนโซฟาด้านข้าง “คุณจะเกรงใจผมทำไมล่ะครับ”
เธอถือแก้วน้ำไว้ในมือแล้วก้มหน้าลง บิดเบือนหัวข้อสนทนานี้ “นียา เป็นอย่างไรบ้างคะ?”
“ก็สบายดี ผมเพิ่งส่งเธอไปโรงเรียน” ซงเก้นตอบ
จงเหยียนซีพยักหน้า ในห้องนั่งเล่นเงียบลงราวกับไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี บรรยากาศค่อนข้างน่าอึดอัดอยู่ครู่หนึ่ง
“เอ่อคือ......”
“เอ่อคือ......”
ทั้งสองพูดพร้อมกันแล้วเงยหน้ามอง
ดูเหมือนต่างฝ่ายต่างไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะพูดขึ้นในเวลานี้
ซงเก้นกล่าวว่า “คุณพูดก่อน”
“ก็ไม่มีอะไรค่ะ แค่บางทีฉันอาจจะไปทำงานในบริษัทแห่งหนึ่งที่ประเทศไทย” จงเหยียนซีพูด
ซงเก้นดูเหมือนจะรู้อะไรบางอย่าง “พ่อของคุณ......”
“เจียเหวินเพิ่งแต่งงานนะ คุณจะไปไหนกัน?” เสียงของหลินซินเหยียนดังมาจากด้านนอกประตู
ทั้งสองคนจึงได้หยุดพูดแล้วมองไปยังประตู
“เอี๊ยด!”
จากนั้นประตูก็ถูกผลักออก
หลินซินเหยียนและจงจิ่งห้าวไม่รู้ว่าพวกเขาอยู่ในห้องรับรอง จึงตกตะลึงเล็กน้อยเมื่อเห็นพวกเขา
“พ่อครับแม่ครับ” จงเหยียนซียืนขึ้นและเดินไป
จงจิ่งห้าวขมวดคิ้ว “ถ้าเมาก็ไปหาห้องนอนซะ”
เธอพยักหน้า “งั้นฉันไปก่อนนะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม