กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 104
บทที่104 เมื่อคืนอยู่กับแม่ของฉัน
หลินซินเหยียน “……”
เธอพยายามเอาขาของเขาออก แต่ว่ามันหนักมาก
เธอออกไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
หลินซินเหยียนเลยยอมแพ้ แล้วไม่ขยับอีก พลางหันไปมองโทรศัพท์บนโต๊ะ ก่อนจะยื่นมือไปคว้า ดีที่โทรศัพท์นั้นมันอยู่ใกล้เธอ เลยหยิบได้สะดวก
เธอโทรไปหาเบอร์ของเคาน์เตอร์ “สวัสดี รบกวนคุณซื้อเสื้อผ้ามาให้ฉันหน่อยได้ไหม？เดี๋ยวกลับมาแล้วฉันจะเอาเงินให้คุณเอง”
“ได้ แต่ว่าคุณใส่ไซส์อะไรเหรอ？”
“S”
“โอเค”
หลินซินเหยียนกำลังจะวางสาย ก็มีเสียงดังขึ้นมา “คุณอยู่ห้องเบอร์อะไร ฉันจะได้ไปส่งให้ถูก”
หลินซินเหยียน “……”
“ห้อง88” มีเสียงแหบแห้งที่เพิ่งตื่นนอนดังขึ้น
หลินซินเหยียนหันไป ก็เห็นว่าจงจิ่งห้าวหรี่ตาลงพลางมองเธอ
เขาตื่นมาตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ？
“ห้อง88” หลินซินเหยียนพูดกับปลายสาย
“โอเค”
หลังจากที่วางสายไป หลินซินเหยียนก็วางโทรศัพท์กลับไปที่เดิม
“คุณ คุณตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่？”
ตอนที่เธอเพิ่งตื่นนั้นเขาเห็นหรือเปล่านะ？
เขายิ้มขึ้นอย่างไม่แน่ชัด ด้วยท่าทีที่ยังไม่ตื่นเต็มที “เมื่อกี้นี้เอง”
หลินซินเหยียนถอนหายใจ ก่อนจะกอดผ้าห่มเอาไว้แน่น พลางลังเลอยู่นานก่อนจะพูดออกมา “คุณไม่ลุกขึ้นมาเหรอ？”
เขาเอามือเสยผม ส่วนอีกมือก็อยู่บนตัวเธอ พูดอย่างยืดยาด “หือ？”
หลินซินเหยียนหันหน้าไป “ไม่มีอะไร”
เมื่อครู่เธอพูดชัดเจนขนาดนั้น เขาจะไม่ได้ยินได้อย่างไร จะต้องตั้งใจถามแน่นอน เธอจะไปเล่นด้วยอีกทำไมกัน
เขาไม่ลุกขึ้น หลินซินเหยียนเองก็ไม่กล้าลุกขึ้นก่อน เลยทำได้เพียงนอนต่อ แล้วรอเสื้อผ้ามาส่ง
รออยู่ราวๆ ครึ่งชั่วโมง ก็มีเสียงกริ่งดังขึ้น
หลินซินเหยียนเหมือนกับหาตัวช่วยสุดท้ายเอาไว้ได้ “คุณไปเปิดประตูให้หน่อย”
จงจิ่งห้าวไม่ขยับตัว ก่อนจะขยับไปทางด้านข้างเธอเล็กน้อย พลางกดผ้าเช็ดตัวเอาไว้ แล้วพูดหยอกล้อ “ทำไมคุณไม่ไป？”
หลินซินเหยียน “……”
เขายิ้มขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะพูดว่า “ฉันไปเองก็ได้”
หลินซินเหยียนมองเขาตาปริบ รอเขาพูดต่อ
เขาขยับหัวไปเล็กน้อย ก่อนจะสบตากับเธอ “คุณจูบฉันก่อนสิ ฉันถึงจะไป”
หลินซินเหยียน “……”
จงจิ่งห้าวหัวเราะ “ไม่ยอมเหรอ？งั้นก็ช่างเถอะ ฉันไม่เป็นไรอยู่แล้ว ถึงอย่างไรก็ไม่มีคนรอฉันอยู่ พักสักวันก็ดี”
“……”
เธอไม่ได้กลับไปทั้งคืน และไม่มีเวลามาเล่นกับเขาอยู่ที่นี่ด้วย
ลังเลสักพัก หลินซินเหยียนถึงจะพูดอย่างประจบประแจง “คุณ คุณหลับตาก่อน”
“อือ”
จงจิ่งห้าวหลับตาทั้งสองข้างลง ขนตาของเขานั้นดกดำเหลือเกิน
หลินซินเหยียนจ้องมอง เหมือนกับหลินซีเฉินของเธอมาก ทั้งความดกดำ และความงอนนั้นช่างเหมือนกันเสียจริง
บางทีเธอก็อิจฉาอยู่ไม่น้อย
คิดไม่ถึงเลยว่าของเขาก็จะดูดีขนาดนี้
เธอเช็กให้มั่นใจ “ห้ามลืมตานะ”
“อือ”
หลินซินเหยียนกอดผ้าห่มพลางเข้ามาใกล้ หน้าท้องของเขาบางมาก เมื่อเข้ามาใกล้ หลินซินเหยียนสามารถเห็นขนบนใบหน้าเขาได้อย่างชัดเจน เธอหลับตาลง ก่อนจะจูบเขา เพียงไม่นาน ก็ถอนจูบออกโดยพลัน
“……”
จงจิ่งห้าวลืมตาขึ้นมา อย่างรวดเร็วเกินไปหน่อย
เขายังไม่ทันได้ลิ้มรสอะไรเลย ก็ออกไปเสียแล้ว
“คุณอย่ามาทำแบบนี้นะ” หลินซินเหยียนขบริมฝีปาก แล้วกลัวว่าเขาจะขออะไรที่ไร้เหตุผลอีก
จงจิ่งห้าวถอนหายใจอีกครั้ง ถ้าไม่ต้องมีอะไรแลกเปลี่ยนกับ เธอจะจูบเขาก่อนได้อย่างไรล่ะ？
เขาดึงผ้าห่มออก ก่อนจะคลุมให้เธอ แล้วเดินออกไปข้างนอก
เมื่อประตูห้องเปิดออก กวนจิ้งยืนอยู่ด้านหน้าประตู ก่อนจะถือถุงเสื้อผ้ามา “ฉันเพิ่งจะเดินผ่านเคาน์เตอร์ไป คนทางนั้นเอามาให้ฉัน ฉันจ่ายเงินไปแล้วนะ”
ตอนที่พูดนั้นกวนจิ้งได้มองเข้ามาในห้อง ความอยากรู้อยากเห็นทำให้เขาอยากเห็นผู้หญิงในห้อง ให้ชัดเจน
เมื่อไหร่กัน ที่ชีวิตส่วนตัวของจงจิ่งห้าวสามารถเปิดเผยได้ขนาดนี้？
เมื่อคืนมันเร่าร้อยขนาดไหนกันนะ เสื้อผ้าถึงได้ใส่ไม่ได้แล้วน่ะ？
จงจิ่งห้าวทนไม่ไหว เลยขมวดคิ้วแน่น ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ดูพอหรือยัง？”
กวนจิ้งรีบผลุบสายตาลง แต่ว่าความสงสัยนั้นมันมีมาก เลยพูดออกมา “ในนั้นคือใครเหรอ？”
“เรื่องของฉัน คุณมาจุ้นจ้านได้ตั้งแต่เมื่อไหร่？”
กวนจิ้งยิ้มแหยๆ “ฉันคิดว่าเป็นคุณหลินเสียอีก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม