กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 103

เมื่อเดินเข้าไปในห้อง จงจิ่งห้าวก็วางเธอลงบนเตียง

จากนั้น ก็ไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าเธอ ยิ่งเห็นเธอก็หงุดหงิดมากกว่าเดิม เลยโยนผ้าขนหนูลง ก่อนจะมาหยุดอยู่หน้าเธอ พลางพูดด้วยความตึงเครียด “เกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณถึงกลายเป็นแบบนี้ได้？”

เมื่อคิดถึงท่าทางที่เหอรุ่ยเจ๋อทำกับตัวเอง หลินซินเหยียนก็ตัวสั่นขึ้นมา

เธอไม่รู้จะพูดอย่างไร แล้วจะพูดอะไรได้บ้าง

“บอกมา” จู่ๆ เขาก็จับไหล่ของหลินซินเหยียน พลางจ้องตาของเธอ “บอกฉันมาก ว่าคุณโดนกระทำชำเราอะไรหรือเปล่า？”

จากนั้นก็จ้องอย่างไม่ห่าง

หลินซินเหยียนส่ายหัว

ถ้าเธอไม่ฟื้นขึ้นมา เธอไม่อยากจะคิดต่อไปเลย

ทำไมเธอคิดไม่ถึงเลย ว่าเหอรุ่ยเจ๋อจะทำเรื่องแบบนี้กับเธอได้ลง

ความคลุ้มคลั่งในตาของจงจิ่งห้าวนั้น ยังไม่หายไปไหน ยังคงอยู่ในแววตาของเขาเหมือนเดิม “ใครทำอะไรกับคุณแบบนี้？”

หลินซินเหยียนเบ้ปากเล็กน้อย โดยที่ไม่พูดอะไร

แต่กอดตัวเองเอาไว้แน่นด้วยความสั่นเทา

“ฉันถามคุณอยู่นะ！” เขากัดฟันกรอด ก่อนจะควบคุมความโกรธเอาไว้ไม่ไหว

หลินซินเหยียนลืมตา ก่อนที่จะมีน้ำตาไหลออกมาไม่หยุด

เธอยังคงไม่ยอมพูดอะไร มีเพียงแต่น้ำตาแต่ละหยดๆ ไหลลงมาอาบแก้มเธอไม่หยุด

จงจิ่งห้าวกระสับกระส่ายอยู่ตรงข้างเตียง

เขาไม่เคยใจเย็นขนาดนี้มาก่อนเลย

หลินซินเหยียนหลับตาลง ท่าทีของเขาก็หยุดลงทันที ในห้องที่เงียบสงัดขนาดนั้นทำให้ได้ยินแต่เสียงหายใจของเขา และเสียงสะอื้นของเธอ

เงาเดานั้นค่อยๆ ขัดขืนเล็กน้อย ก่อนจะกอดเธอที่ตัวสั่นเพราะความไม่สบายใจ ฝ่ามืออุ่นๆ ของเขานั้นจับใบหน้าของเธอเบาๆ ด้วยความรักและเอ็นดู สุดท้ายก็จูบลงบนจมูกของเธอ

ทั้งหมดนี้ หลินซินเหยียนไม่ได้ทำอะไรเลย เพราะความตื่นตกใจ และเธอก็รู้สึกได้ ว่าจงจิ่งห้าวไม่เคยแสดงความรู้สึกอะไรเลย

“ไปอาบน้ำเถอะ” จงจิ่งห้าวอุ้มเธอ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ

เมื่อน้ำอุ่นเต็มอ่างแล้ว ก็มีควันเต็มไปหมด

หลินซินเหยียนมองเขาก่อนจะอึ้งไป

เธอไม่เคยคิดมาก่อน ว่าชายที่ดูเย่อหยิ่งคนนี้ จะทำเรื่องแบบนี้ให้เธอ

จงจิ่งห้าวหันมามองเธอ “อยากให้ฉันอาบให้คุณไหม？”

อะไรนะ？

หลินซินเหยียนรีบส่ายหัว ก่อนจะปฏิเสธอย่างรวดเร็ว “ไม่ต้องๆ”

“ฉันรอคุณข้างนอกนะ ต้องการอะไรก็บอกฉันนะ” เขากำชับ

“โอเค”

เมื่อประตูของห้องอาบน้ำปิดลง หลินซินเหยียนก็ล็อกจากด้านใน เมื่อมั่นใจแล้วว่าเปิดไม่ได้ถึงจะกล้าถอดเสื้อผ้าที่สกปรก

ท่าทีของเหอรุ่ยเจ๋อ ทำให้ตอนนี้เธอเศร้าใจเล็กน้อย

เธอลงไปในน้ำ อุณหภูมิกำลังดี เธอจมลงไปจนแทบมิด ผมพลิ้วไสวในน้ำดั่งสาหร่ายทะเล และสามารถเห็นเรือนร่างที่สวยงามที่อยู่ในน้ำได้อย่างดี

เธอนวดผิวของตัวเอง เธอไม่กล้าออกไป เพราะตอนที่เธอสลบไปเหอรุ่ยเจ๋อทำอะไรกับเธอมากมาย

เธออาบอย่างจริงจัง เพราะอยากจะอาบให้สะอาด โดยเฉพาะผิวที่ถูกสัมผัส

ด้านนอกของห้องอาบน้ำนั้น จงจิ่งห้าวเห็นว่าหลินซินเหยียนไม่ได้พูดความจริง เธอจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าคือใคร？

เธอไม่พูด แน่นอนว่าไม่อยากพูด

จงจิ่งห้าวหยิบโทรศัพท์บ้านตรงหัวเตียง ก่อนจะโทรหากวนจิ้ง “คุณตรวจสอบหน่อย ว่าคืนนี้หลินซินเหยียนไปที่บาร์ส่วนตัวKSกับใคร”

“โอเค” กวนจิ้งตอบ

จงจิ่งห้าววางสายไป ก่อนจะนวดขมับอยู่บริเวณหัวเตียง

ผ่านไปนาน หลินซินเหยียนไม่ออกมาสักที เขาเลยไปเคาะประตู “ยังอาบไม่เสร็จเหรอ？”

“เสร็จแล้ว” หลินซินเหยียนกำลังถูกผ้าเช็ดตัวห่อหุ้มเอาไว้ ที่นี่ไม่มีเสื้อผ้าที่เธอสามารถใส่ได้เลย

เมื่อแช่น้ำไปราวๆ หนึ่งชั่วโมง เธอก็ตื่นเต็มที่ ก่อนจะใจเย็นลง

เธอเปิดประตูออกมา ก็เห็นว่าจงจิ่งห้าวกำลังยืนอยู่หน้าประตู ใส่เสื้อเชิ้ต ปกคอเสื้อคลายออกเล็กน้อย กางเกงสีดำห่อหุ้มขาเรียวยาวทั้งสองข้าง โดยมองเธอเล็กน้อย

ผมของเธอนั้นยังเปียกอยู่ ไหล่ยังมีหยดน้ำอยู่ ผิวขาวนั้น ก็ผ่องมากขึ้นอย่างชัดเจน

มือสองข้างของหลินซินเหยียนจับผ้าขนหนูเอาไว้ เหมือนกลัวว่าผ้ามันจะตกลงมา “คุณช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม？”

“อือ” จงจิ่งห้าวผลุบตาลงก่อนจะตอบเบาๆ

“คุณช่วยเอาเสื้อผ้ามาให้ฉันหน่อยได้ไหม เอาที่ใส่ได้ก็พอ”

จงจิ่งห้าวมองเธอสักพัก “รู้ไหมว่านี่กี่โมงแล้ว？”

เธอส่ายหัว