ขณะที่เหอรุ่ยเจ๋อกำลังจะถอดกางเกงของเธอ โทรศัพท์ในกระเป๋าของเธอจู่ๆ ก็ดังขึ้นมา
เหอรุ่ยเจ๋อรีบเอาโทรศัพท์ของเธอออกมาจากกระเป๋า หน้าจอขึ้นว่าเป็นชื่อของเสี่ยวซี
หลินซีเฉินเป็นคนโทรมา
เขาจ้องหน้าจอ ก่อนจะใช้นิ้วถือเอาไว้แน่น พลางลังเลอยู่สักพักก่อนจะกดรับสาย
ถ้าไม่รับสายเขากลัวว่าจะทำให้คนอื่นสงสัยได้
“ฮัลโหล หม่ามี๊ ทำไมยังไม่กลับมาอีก? ”
เสียงของหลินซีเฉินนั้นดังขึ้นมา
เขาใช้เสียงอ่อนๆ เพื่อให้เสียงของตัวเองนั้นนิ่งลง “หม่ามี๊หนูเข้าห้องน้ำอยู่น่ะ เดี๋ยวก็กลับมาแล้ว”
“อ๋อ คุณอานี่เอง คุณบอกเธอให้เธอรีบกลับมาเร็วๆ นะ น้องอยากจะหาแต่เธอ ไม่ยอมนอนเลยล่ะ”
“ฉันรู้แล้วล่ะ” เมื่อพูดจบ เหอรุ่ยเจ๋อก็รีบตัดสายไป
หลินซินเหยียนที่นอนอยู่บนโซฟานั้นขยับเล็กน้อย เหมือนเธอจะได้ยินเสียงคนคุยกัน แต่ว่ารู้สึกเปลือกตาหนักมาก จนลืมตาไม่ขึ้นเลยล่ะ
เหอรุ่ยเจ๋อเอาโทรศัพท์วางอยู่บนโต๊ะ ก่อนจะรีบชักมือกลับ เหมือนกับว่าโทรศัพท์เป็นของร้อนอะไรแบบนั้นเลยล่ะ
กว่าที่เขาจะเตรียมการนั้นไม่ง่ายเลย เมื่อตัดสินใจแล้ว กลับถูกหลินซีเฉินตัดบทไปเสียอย่างนั้น กลับไม่รู้ว่าจะเริ่มอย่างไรเสียได้
แววตาของเขานั้นมองไปที่หลินซินเหยียนอีกครั้ง เมื่อเห็นเรือนร่างที่สวยงามนั้น ทำให้เขาอยากจะทำอะไรโง่ๆ อีกครั้ง
เขาชอบผู้หญิงคนนี้ ชอบมาหลายปีแล้ว
“พี่จะทะนุถนอมกับคุณนะ” เขาจับมือทั้งสองข้างแน่น พลางลังเลไปมา ก่อนจะถอดกางเกงของเธอออกมาด้วยอารมณ์ปกติ
มือของเขาเย็นมาก ตอนที่สัมผัสกับหน้าท้องของเธอ เธอเหมือนจะรู้สึกตัวแล้ว
เขารู้สึกถึงคงามเย็นบนร่างกาย
“อื้อ...”
เธอพยายามลืมตาขึ้นมา
เมื่อได้ยินแบบนั้น เหอรุ่ยเจ๋อก็รีบเอาเสื้อผ้ามาคลุมให้เธอ
หลินซินเหยียนฟื้นแล้ว
“คุณกำลังทำอะไร...”
เธอยังไม่ทันพูดจบ ก็พบว่าเสื้อผ้าของเธอนั้นถูกถอดออกหมดแล้ว เห็นผิวของเธอทั้งหมด ส่วนชุดชั้นใน ก็ถูกถอดออกทั้งหมด
ผ่าง!
เหมือนหัวจะระเบิดเลยล่ะ
เธอรีบลุกขึ้นมา ก่อนจะกอดตัวเองเอาไว้ แววตาเบิกโพลง ด้วยความไม่อยากจะเชื่อ แล้วจ้องเหอรุ่ยเจ๋อไม่ห่าง “คุณ...”
“ฉัน...” เหอรุ่ยเจ๋ออยากจะอธิบาย แต่ว่าหาคำอะไรไม่เจอเลย
หลินซินเหยียนใจเย็นลงสักพัก เหมือนจะจัดการได้แล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น
เธอไม่อยากจะเชื่อว่าเหอรุ่ยเจ๋อจะทำกับเธอแบบนี้ แต่ว่าเรื่องจริงมันก็อยู่ตรงหน้า
เธอเคารพ และรู้สึกผิดเล็กน้อย กับคนที่เธอไม่อยากทำร้าย แต่กลับทำกับเธอ...
“ไสหัวไป!”
หลินซินเหยียนตะโกนสุดเสียง
ในใจเจ็บปวด เจ็บใจสิ้นหวังอยู่ในใจของเธอเต็มไปหมด มันเจ็บปวดจนหายใจไม่ออก
“เธอฟังพี่ก่อน...”
เหอรุ่ยเจ๋อพยายามอธิบาย
หลินซินเหยียนยิ้มอย่างเย็นชา “เรื่องมันก็เห็นชัดอยู่แล้ว คุณจะอธิบายอะไรอีกเหรอ?”
“พี่...” เหอรุ่ยเจ๋อจ้องเธอที่มีท่าทีผิดหวัง ปากที่จะอธิบายก็พูดอะไรไม่ออก แต่ก็พูดออกไปว่า “ฉันปกป้องเธอมาตั้งหลายปี ฉันแค่อยากได้เรือนร่างของเธอครั้งเดียวเท่านั้นเอง”
“คุณ คุณกำลังพูดอะไรงั้นเหรอ?”
ใจของเธอเหมือนถูกหินทับ เลยดำดิ่งลงไปมากกว่าเดิม
“คุณไม่ใช่หญิงบริสุทธิ์แล้ว มีลูกแล้วด้วยซ้ำ ทำเป็นใสซื่ออะไรอีก” เหอรุ่ยเจ๋อเข้ามาใกล้ ก่อนจะกอดเขา “ฉันจะแต่งงานกับเธอ เสี่ยวซี เสี่ยวลุ่ยฉันเองจะเห็นพวกเขาเป็นเหมือนลูกของตัวเองเลยล่ะ...”
“ออกไป” หลินซินเหยียนหลักเขาออกไป “คุณปล่อยฉัน”
“ไม่ทันแล้วล่ะ” มาถึงตรงนี้แล้ว ถึงเขาจะไม่ทำ เธอก็เกลียดเขาอยู่ดี
ในเมื่อเป็นแบบนี้ ทำไปเลยเสียจะดีกว่า
“ปล่อยฉัน ปล่อยฉันนะ” หลินซินเหยียนผลักอย่างบ้าคลั่ง พยายามจะออกจากอ้อมกอดของเขา
ผู้ชายนั้นแรงมากกว่าผู้หญิง เหอรุ่ยเจ๋อเองก็ไม่ได้ตัวใหญ่ แต่ว่าพละกำลังนั้นมากกว่าหลินซินเหยียนเป็นอย่างมาก
เธอผลักเขาไม่ออกเลย
เหอรุ่ยเจ๋อกดลงบนโซฟา ก่อนจะจูบใบหน้าของเธอ ผม และคอของเธอ
หลินซินเหยียนหันหน้าไป เมื่อเห็นขวดไวน์บนโต๊ะเลยยื่นมือไปหยิบมา ก่อนจะฟาดลงไปที่หัวของเหอรุ่ยเจ๋อ...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม