กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 1051

ทิ้งไว้เพียงกลิ่นควันจากท่อไอเสียรถยนต์

ซงเก้นมองดูสีหน้าของหล่อน พบว่าจงเหยียนซีมีสีหน้าที่เรียบเฉย ราวกับการที่เจียงโม่หานอยู่กับผู้หญิงคนอื่นไม่ได้ทำให้อารมณ์ของเธอแปรปรวน

“อยากจะดูว่าฉันจะร้องไห้หรือเปล่าใช่ไหมคะ？”หล่อนพูดด้วยความทะเล้น“สิ่งที่ควรร้องไห้ได้ร้องออกมาจนหมดสิ้นแล้ว”

ซงเก้นเม้มริมฝีปาก ไม่ได้พูดปลอบใจอะไรออกมา

ในเวลานี้บางทีแค่เดินเป็นเพื่อนหล่อนอย่างเงียบๆ น่าจะเป็นวิธีการปลอบใจที่ดีที่สุดแล้ว

ทั้งสองจึงนิ่งเงียบไม่พูดไม่จากันเช่นนี้ เดินไปอย่างเงียบๆ ฝีเท้าไม่เร็วและไม่ช้าจนเกินไป

เมื่อลมที่พัดผ่านพักหนึ่ง ทำให้เส้นผมของจงเหยียนซีถูกลมพัดจนยุ่งเหยิง หล่อนยกมือขึ้นมาปัดเส้นผมไว้ที่ข้างหูพลางพูดขึ้นว่า“พวกเราไปช้อปปิ้งกันเถอะ”

“อืม”

ในเวลานี้หล่อนอยากให้ไปทำอะไร ซงเก้นก็รับปากทั้งนั้น

สำหรับเมืองๆนี้ หล่อนคุ้นเคยในทุกซอกทุกมุม

หล่อนพาซงเก้นมายังห้างสรรพสินค้า และเดินตรงไปยังโซนของเสื้อผ้า

“แม่ของฉันเป็นนักออกแบบเสื้อผ้า แต่ว่าหลังจากที่แต่งงานกับพ่อฉัน หล่อนก็ยอมทิ้งอาชีพของตน”จงเหยียนซีเดินเข้าไปในร้านเสื้อผ้าของผู้ชายพลางพูดขึ้น

ซงเก้นแสดงออกว่าทราบแล้ว

“คุณทราบเรื่องครอบครัวของฉันมากน้อยแค่ไหน？”หล่อนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

“ก็ไม่ถือว่ารู้อะไรมากมาย เพียงแต่ทราบมาบ้างเล็กน้อย”ซงเก้นพูดขึ้น“ตอนที่แม่ของคุณเป็นสาว จะต้องเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์คนหนึ่งอย่างแน่นอน ”

ในจุดนี้จงเหยียนซีไม่ปฏิเสธ“ใช่ค่ะ”

หล่อนกับซงเก้นรู้จักกันมาช่วงระยะเวลาหนึ่ง เสื้อผ้าที่เขาใส่ออกไปทำงานส่วนใหญ่แล้วจะเป็นสีเข้ม ดูแล้วสุขุม

และทำให้คนรู้สึกถึงความสุขุมลุ่มลึกและมั่นคง

“คุณมาที่นี่ไม่ได้มีงานอะไรที่เป็นทางการใช่ไหมคะ？”หล่อนถาม

“ไม่มีครับ”ซงเก้นไม่มีงานที่นี่

“ถ้างั้นก็ใส่ชุดลำลองเป็นยังไงคะ？”หล่อนเคยเห็นซงเก้นส่วนใหญ่แล้วเขาจะใส่ยูนิฟอร์ม บางครั้งจะใส่ชุดสูท อยู่บ้านใส่ชุดอยู่บ้านสไตส์ไทยดั้งเดิม

ไม่เคยเห็นเขาใส่ชุดลำลองแบบสบายๆมาก่อน

เขาพยักหน้า

ในเมื่อจะซื้อชุดลำลอง ร้านชุดทำงานของเสื้อผ้าผู้ชายก็คงจะไม่เหมาะ หล่อนจึงพาซงเก้นไปที่ร้านอื่น

เนื่องจากแม่ของหล่อนเป็นนักออกแบบเสื้อผ้า ดังนั้นหล่อนจึงเป็นคนที่เลือกเสื้อผ้าเก่ง อีกทั้งซงเก้นก็เป็นคนที่มีรูปร่างดี ไม่นานก็สามารถเลือกชุดที่เหมาะกับเขาได้จำนวนสองชุด

“หลังจากที่เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ก็สามารถให้พนักงานโรงแรมนำไปซักแห้ง”จงเหยียนซีพูดกับเขา

ซงเก้นกลับมองไปที่หล่อน“คุณกำลังเป็นห่วงผมอยู่ใช่ไหม？”

แม้แต่หน้าจงเหยียนซีก็ไม่เงยขึ้นมา พลางพูดขึ้นว่า“ถ้าคุณคิดว่าใช่ งั้นก็ใช่”