กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 1060

จงเหยียนซีรู้สึกว่าตนเองมีปัญหาเรื่องการได้ยินไปชั่วขณะ และถามอย่างตกตะลึงว่า “อะไรนะ...คุณเพิ่งพูดอะไรออกมา?”

ซงเก้นไม่สามารถสงบความปรารถนาภายในของเขาได้ หัวใจในอกซ้ายของเขายังคงเต้นแรงอย่างต่อเนื่อง แม้แต่คำพูดของเขาจะยังไม่ชัดเจนและท่าทีสงบเหมือนปกติ แต่หัวใจของเขากลับปั่นป่วนราวกับทะเลสาบที่ไร้ซึ่งความสงบนิ่ง “ผม...ผม...”

ในเวลานั้น ไม่รู้ว่าความกล้าหาญมันมาจากไหน จึงสามารถจะพูดความปรารถนาภายในใจของเขาออกมาได้ แต่เมื่อเหตุผลของเขากลับมา และได้เผชิญหน้ากับจงเหยียนซีอย่างมีสติ เขาก็ไม่กล้าที่จะพูดออกมาเสียดื้อๆ

จงเหยียนซีหัวเราะ "ฉันว่าฉันคงได้ยินผิดไป คุณจะพูดออกมาได้ยังไงว่าคุณต้องการจะจูบฉัน ... "

ท้ายที่สุดแล้ว ซงเก้นก็ไม่ใช่คนขี้ขลาด

หัวใจของซงเก้นเต้นเร็วขึ้น เขารู้สึกหมดหนทาง อีกทั้งจิตใจยังว้าวุ่น เขาไม่รู้แล้วว่าเขากำลังทำอะไรอยู่หรือว่ากำลังจะทำอะไร "คุณได้ยินถูกแล้ว"

จงเหยียนซีตกตะลึง

“คุณ....ว่า——”

เสียงที่ยังพูดไม่ทันจบของหล่อนถูกกลืนด้วยจูบที่เต็มไปด้วยความรัก ริมฝีปากของหล่อนถูกเกาะกุมโดยริมฝีปากอุ่น ช่วงเวลาที่ได้สัมผัสกับหล่อนหัวใจของ ซงเก้นก็สั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้

หล่อนตกใจมาก นัยน์ตาสั่นเครือ และลืมแม้กระทั่งจะโต้ตอบ

ระยะห่างมันใกล้กันอย่างมาก ซงเก้นสามารถเห็นแม้กระทั่งขนบนใบหน้าของเธอ และได้กลิ่นหอมจางๆ ของร่างกายเธอ จังหวะการหายใจของเขาก็ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับโอบรอบเอวของหล่อน จากนั้นจึงจูบอย่างอ่อนโยนและลึกล้ำ

จงเหยียนซีที่ได้สติผลักคนๆ นั้นออกไปทันที หล่อนรู้สึกสับสนและสูญเสีย พร้อมกับถอยกลับไปสองก้าวอย่างตกใจ สร้างระยะห่างกับซงเก้น

ซงเก้นหน้าแดง “ผม...”

“ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ตั้งใจ!” จงเหยียนซีไม่รู้ว่าซงเก้นจะพูดอะไร และสรุปสั้นๆ ไม่ว่าเขาจะพูดอะไร เธอก็ไม่ต้องการที่จะฟัง

เพื่อจะได้ไม่ต้องอาย

“ฉันเข้าใจ” เธอไม่สบายใจเพราะรู้ว่าการกระทำของซงเก้นอาจจะเกี่ยวข้องกับร่างกายของเขา ถ้าภายใต้สถานการณ์ปกติ เขาจะไม่ทำแบบนี้

เธอยัดเสื้อผ้าบนโซฟาเข้าไปในอ้อมแขนของเขา “เปลี่ยนเสื้อผ้า ฉันจะพาคุณไปโรงพยาบาล”

จงเหยียนซีตระหนักว่าเสื้อคลุมอาบน้ำที่เปียกโชกบนร่างกายของเขาถูกถอดออกแล้ว และหน้าอกที่แข็งแรงของเขาถูกเปิดเผยต่อหน้าต่อตาหล่อน มีหยดน้ำใสๆเกาะอยู่บนนั้น เขากึ่งนอนครึ่งตัว หน้าท้องไร้ร่องรอยของไขมัน และด้านล่างก็คือกางเกงในที่เขาเพิ่งสวมไป...

ใบหน้าของหล่อนแดงก่ำและหันกลับไป

รู้สึกละอายใจ “ซงเก้นฉันไม่คิดเลยว่าคุณจะไม่ให้เกียรติผู้หญิงแบบนี้!”

ซงเก้นกะพริบตาและถามว่า “ไม่ใช่ว่าคุณกำลังมองร่างกายของผมอยู่เหรอ? คนที่ลำบากน่ะผมไม่ใช่เหรอ?”

จงเหยียนซี “……”

ดูเหมือนนี่จะไม่ใช่ฤทธิ์ของยาอีกต่อไป ตรงกันข้าม ดูเหมือนว่าเขาจะเปลี่ยนอารมณ์แล้ว

“ฉันคิดว่าคุณไม่เป็นไรแล้วล่ะ” หลังจากพูดจบ หล่อนก็เดินออกจากประตูราวกับจะหลบหนี

ซงเก้นลุกขึ้นและกอดหล่อนจากด้านหลัง “อย่าไปเลยนะ”