“เหยียนซี......”
ในกลุ่มควันหนา จงเหยียนซีมองเห็นเงาคนฝ่าเข้ามา
แคะๆ...........
เป็นเสียงไออย่างแรงอีกครั้ง
ซงเก้นเหลือบไปเห็นจวงจื่อจิ่นล้มอยู่บนพื้น เขาก้มตัวลงไปอุ้มขึ้นมา วิ่งออกไปข้างนอก ด้านนอกได้ว่างเปล่าไปนานแล้ว คนขับรถแท็กซี่ที่เกรงว่าจะหาเรื่องใส่ตัว ได้ขับรถจากไปแล้ว
เขาวางจวงจื่อจิ่นลงบนผืนหญ้าที่ค่อนข้างจะปลอดภัย โทร120 110 แล้วก็วิ่งเข้าไปข้างในอีกครั้ง ไฟลุกโชกโชน กลิ่นเผาไหม้รุนแรง คุ้มไปในอากาศ
จงเหยียนซีถูกไฟใหญ่ล้อมรอบ เธอถูกควันสำลักจนใกล้จะหมดสติแล้ว ยังมีสติสุดท้ายเหลืออยู่ เพราะว่าเธอเห็นคุณยายถูกช่วยออกไปแล้ว เพียงแต่เห็นไม่ชัดเจนว่าเป็นใคร
เธอฝืนทนจนสติสุดท้าย อยากจะดูว่าใครเป็นคนช่วยคุณยายของเธอ
“เหยียนซี.....” ซงเก้นพุ่งเข้ามาจากเปลวไฟข้างนอกโดยไม่คำนึงถึงอันตราย
ลำคอของจงเหยียนซีถูกไฟสำลักจนพูดไม่ออกแล้ว ใบหน้าก็ถูกย่างจนแดงก่ำ เธอลืมตาขึ้นอย่างอ่อนแรง เห็นคนตรงหน้าชัดเจนแล้ว กระตุกริมฝีปากยิ้มเล็กน้อยออกเสียงแหบแห้งไม่ชัดมาสองคำ“เป็น.....คุณ”
ซงเก้นพบว่าสิ่งที่มัดเธอไว้ไม่ใช่เชือกธรรมดาที่เขาจะใช้ไฟเผาให้ขาดได้ สิ่งที่มัดจงเหยียนซีไว้คือโซ่เหล็ก
นี่เป็นเรื่องที่ยากมาก
เขาตบไปที่หน้าของจงเหยียนซีเบาๆ“ไม่ต้องกลัว ผมจะช่วยคุณออกไปอย่างแน่นอน”
จงเหยียนซีอ้าริมฝีปากที่แห้งกร้าน พูดด้วยเสียงแหบแห้งว่า“ไม่ต้อง.....สนใจฉัน คุณรีบไป”
“ผมจะไม่ทิ้งคุณไว้โดยไม่สนใจ”เขาฝ่าออกไปจากกองไฟ ไปหาสิ่งของที่สามารถมาทำให้โซ่เหล็กขาดได้
แต่ว่าที่นี่ไม่มีอุปกรณ์ที่สามารถจะทำให้โซ่เหล็กขาดได้ ขณะที่เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ก็เห็นในโพรงหญ้า มีเหล็กเส้นที่เต็มไปด้วยสนิมหนึ่งเส้น ยาวประมาณหนึ่งเมตร เขาเก็บขึ้นมา แล้ววิ่งเข้าไปข้างใน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม