กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 113

หลินซีเฉินยืนลงบนพื้นพลางถอดกางเกงลง

เหอรุ่ยเจ๋อก็หันไปอีกด้านโดยสัญชาตญาณ

หลินซีเฉินค่อยๆแอบหยิบโทรศัพท์เหอรุ่ยเจ๋อออกมา มองดูความเคลื่อนไหวเขาพลางกดเบอร์จงจิ่งห้าว

เขาความจำดี อย่างพวกเรื่องตัวเลขจะจำได้ดีมาก ดังนั้นเมื่อเขาเห็นแล้วก็จำได้ทันที

เขาเพิ่งกดเลขไปได้สองตัวจู่ๆเหอรุ่ยเจ๋อก็พูดขึ้น“เร็วๆหน่อย”

“ครับ”หลินซีเฉินกดเบอร์โทรด้วยความเร็ว

ทันใดนั้นเหอรุ่ยเจ๋อก็หันมา ดีที่หลินซีเฉินเคลื่อนไหวเร็วเก็บโทรศัพท์ทัน แสร้งกุมท้องอย่างเจ็บปวดต่อ

“เสี่ยวซี”

“ครับ...”หลินซีเฉินกุมท้องพลางร้องอย่างเจ็บปวด

“ถ้าน้าแต่งงานกับแม่เธอ นายคิดว่าดีไหม？”เหอรุ่ยเจ๋อถามลองเชิง

ดีกับผีนะสิ！

เขาไม่อยากให้เขาแต่งงานกับแม่ เขายอมให้แม่คบกับเจ้าคนชอบเล่นความรู้สึกผู้หญิง ดีกว่าให้คบกับเขาซะอีก

แต่ว่าพูดแบบนั้นไม่ได้ หลินซีเฉินขยิบตา“ดี...มากๆเลยครับ”

พูดสิ่งที่ฝืนใจ หลินซีเฉินรู้สึกรังเกียจ

“จริงเหรอ？”เหอรุ่ยเจ๋อยังหวังการยอมรับของเขาและหลินลุ่ยซีทั้งสองคน

ถ้าไม่ใช่เพราะกดดันขนาดนี้ เขาคงไม่ใช้วิธีเลวทรามแบบนี้

เขาไม่เคยคิดจะทำร้ายพวกเขา แค่จะซ่อนพวกเขาไว้ ขู่ให้หลินซินเหยียนแต่งงานกับเขา เมื่อพวกเขาแต่งงานกันอย่างราบรื่นแล้ว

ก็จะรับพวกเขากลับไปอย่างปลอดภัย

“แหวะ...”หลินซีเฉินรู้สึกเหมือนจะอ้วก

เหอรุ่ยเจ๋อทำให้เขาสะอิดสะเอียนสุดๆ ยังจะมาถามเขาอีกว่าจริงไหม

จริงสิแปลก！

“เป็นอะไรไป？”เหอรุ่ยเจ๋อเดินเข้ามา หลินซีเฉินรีบโบกมือไปมาทันที“ลุงอย่าเข้ามา ผมถ่ายไม่ออก อั้นไว้เลยรู้สึกไม่ดี”

“งั้นที่นายปวดท้องน่าจะไม่ใช่เพราะอยากถ่าย”เหอรุ่ยเจ๋อเดินเข้ามา“เรากลับกันเถอะ เราไปหาที่แล้วตรวจดูกัน”

“ที่ ที่ไหน？”หลินซีเฉินกลืนน้ำลาย

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้ให้ตนกลับไป

ไม่งั้นคงกลับเข้าไปในเมือง แต่เขากลับพูดว่าหาที่อื่น？

หลินซีเฉินใจเต้นรัว เมื่อกี้เขายังไม่มีโอกาสโทรไปขอความช่วยเหลือเลย

ทำไงดี？

ทำไงดี？

ยายกับน้องสาวเจอเรื่องอันตรายขึ้นจริงๆจะทำยังไง？

เขาร้อนใจจนเหงื่อไหล คล้ายๆเหงื่อที่ไหลออกมาเพราะความเจ็บปวด

“มะ ไม่มีอะไร”เหอรุ่ยเจ๋ออธิบายอย่างติดขัดๆ“พอเรากลับเข้าเมืองกันแล้ว น้าจะพานายไปโรงพยาบาล”

“ไปกันเถอะ”เหอรุ่ยเจ๋อยืนมือไปดึงเขา

หลินซีเฉินปฏิเสธทันที“ผม ผมถอดกางเกงอยู่ ลุงอย่ามองผม”

เขาแสร้งทำเป็นอาย

เหอรุ่ยเจ๋อยิ้มออกมา“น้าก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน อีกอย่างไม่ใช่ว่าน้าไม่เคยเห็นสักหน่อย ตอนนายเด็กๆลุงยังเคยเปลี่ยนผ้าอ้อมให้เธอเลย”

“แต่ตอนนี้ผมโตแล้ว”หลินซีเฉินกอดขาแน่น โทรศัพท์ยังซ่อนอยู่ในอ้อมแขนเขา ถ้าเหอรุ่ยเจ๋อเข้ามาใกล้เกินไปเขาต้องรู้แน่ๆ

“โอเค เร็วๆหน่อย”เหอรุ่ยเจ๋อหันกลับไปไม่เดินเข้ามาใกล้ต่อ

หลินซีเฉินหยิบโทรศัพท์ออกมาจะกดเบอร์ต่อ ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เขาจะกดวางแต่ก็ลนลานจนโทรศัพท์หล่นลงไปบนพื้น ใจเต้นรัว ตื่นตระหนกจนแทบจะระเบิดออกมาแล้ว

จะให้เก็บก็เก็บไม่ทันแล้ว

เหอรุ่ยเจ๋อหันมาพลางจ้องไปที่โทรศัพท์ที่อยู่บนพื้น หรี่ตาลง โทรศัพท์เขามาอยู่กับเขาได้ยังไง？

“ผม……ผม……”หลินซีเฉินจะอธิบายแต่หาเหตุผลไม่ได้ โทรศัพท์หล่นมาจากมือเขา เป็นหลักฐานชั้นยอด

เขาอธิบายไม่ได้เลย

“นายหลอกฉันมาตลอด นายไม่ได้ปวดท้องเลยสักนิด ที่นายกอดฉันไม่ใช่เพราะนายรู้สึกดีกับฉัน แต่นายตั้งใจจะขโมยโทรศัพท์ฉันต่างหาก”เหอรุ่ยเจ๋อเดินเข้ามาทีละก้าวๆ

หลินซีเฉินไม่เคยเห็นเหอรุ่ยเจ๋อโหดแบบนี้มาก่อน เขาจับกางเกงพลางถอยไปด้านหลัง

“คุณ คุณอย่าเข้ามานะ”

เหอรุ่ยเจ๋อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา หลินซีเฉินอาศัยจังหวะตอนเขาก้มลงจึงวิ่งหนีไป

ที่นี่เป็นป่า ไม่มีถนน

เขาวิ่งได้ไม่กี่ก้าวก็โดนเหอรุ่ยเจ๋อจับได้ เขากอดเอวเขา“ฉันดีกับนายและแม่นายขนาดนี้ ทำไมต้องเนรคุณฉันด้วย？ฉันเชื่อใจเธอขนาดนี้ แต่เธอกลับหลอกฉัน？！”