กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 116

เมื่อถึงโรงพยาบาลหลินซีเฉินก็ถูกส่งไปยังห้องตรวจ

เพราะอารมณ์หลินซินเหยียนไม่ค่อยแน่นอน หมอจึงไม่ให้เธอเข้าไป

เธอยืนพิงผนังตรงทางเดิน ถ้าไม่มีผนังค้ำไว้เธอคงล้มไปแล้ว

จงจิ่งห้าวนั่งตรงเก้าอี้แถวอีกด้าน ไม่ได้ไปพูดโน้มน้าวหรือพูดปลอบใจเธอ

เธอเห็นหลินซีเฉินเลือดเต็มหน้าก็แตกสลายไปแล้ว ตอนนี้ต่อให้จะเป็นเรื่องเล็กๆก็อาจทำให้เธอแตกสลายได้

ทันใดนั้นประตูห้องตรวจเปิดออก หมอเดินออกมา เขาถอดหน้ากากอนามัยแล้วถามขึ้น“ใครเป็นสมาชิกในครอบครัว？”

“ฉันค่ะ”

หลินซินเหยียนรีบเดินไป แล้วถามอย่างร้อนใจ“เขาไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ？”

“ผิวหนังได้รับบาดเจ็บ ศีรษะได้รับการกระทบกระเทือนจึงทำให้เลือดออก ตอนนี้ทำความสะอาดแล้ว ส่วนที่หน้ากลับไปประคบน้ำแข็งสักหน่อย ผมสั่งยาให้แล้ว อีกสักครู่คุณไปรับยาที่ชั้น1ก็โอเคแล้ว ตอนนี้เด็กอยู่ด้านใน คุณสามารถพาเขากลับไปได้แล้วครับ”

“ขอบคุณ ขอบคุณค่ะ”หลินซินเหยียนพูดคำว่าขอบคุณติดต่อกัน ขอบคุณคุณหมอ ขอบคุณพระเจ้า เสี่ยวซีไม่เป็นอะไรแล้ว เธอวิ่งเข้าไปในห้องตรวจ หลินซีเฉินยังนอนอยู่บนเตียง ส่วนเลือดบนหน้าถูกเช็ดออกจนสะอาดแล้ว แต่หน้ายังบวมอยู่ เห็นเป็นรอยนิ้วมือทั้ง5อย่างชัดเจน หน้าผากแปะผ้าพันแผลไว้ เขาฟื้นแล้ว

เมื่อเห็นหลินซินเหยียนก็ตะโกน“แม่ครับ”

“เสี่ยวซี”หลินซินเหยียนพุ่งเข้าไปจับมือเขา ยังดี ยังดีที่เขาไม่เป็นอะไร

เธอน้ำตาซึม ยื่นมือลูบหน้าเขาเบาๆ ใช้นิ้วโป้งลูบแก้มเขาด้วยความเจ็บปวด“ยังดีที่ลูกไม่เป็นอะไร”

“ผมไม่เป็นอะไรหรอกครับ”หลินซีเฉินยืนมือไปเช็ดน้ำตาหลินซินเหยียนที่ไหลออกมา“แม่ไม่ร้องนะครับ เสี่ยวซีไม่เป็นไร”

หลินซินเหยียนก้มหน้า ฝังหน้าลงไปในอ้อมแขนของเขา ไหล่สั่นไหวเบาๆ

เสียงร้องไห้อู้อี้

จงจิ่งห้าวยืนมองพวกเขาตรงประตูห้องตรวจ

เขาไม่เคยเห็นหลินซินเหยียนร้องไห้เสียงสะอื้นแบบนี้

น้ำตาไหลลงมา เธอไม่กล้าร้องไห้ออกเสียง กลัวจะส่งผลกระทบกับหลินซีเฉิน

จู่ๆเส้นหนึ่งในหัวใจของเขาถูกสะเทือน(สะเทือนอารมณ์)

เมื่อมองท่าทีของพวกเขา สายตาก็ลึกซึ้ง

หลินซีเฉินหันไปทำมือOKให้จงจิ่งห้าวที่ยืนอยู่ตรงประตู

เขายิ้ม

จงจิ่งห้าวก็ยิ้มพลางทำมือOKให้เขา

เขาเดินเข้ามา“พวกเรากลับกันได้แล้ว”

หลินซินเหยียนก้มเช็ดหน้า แล้วอุ้มหลินซีเฉิน“หม่ามี๊จะพาลูกกลับบ้านนะครับ”

หลินซีเฉินกอดคอเธอ อ้อมกอดของแม่อบอุ่นมาก

เมื่อมาถึงชั้น1จงจิ่งห้าวก็ไปรับยา ทันใดนั้นโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงก็ดังขึ้นเสิ่นเผยซวนส่งข้อความมา

เขาเปิดข้อความ；【คุณดูข่าวสิ】

แล้วก็มีลิงค์ข่าว

เขากดเปิด

ภาพที่สะดุดตาขนาดใหญ่คือภาพที่ช่วยหลินซีเฉินในหมู่บ้านแห่งนั้น พาดหัวข่าวว่า；เจ้าพ่อวงการอัญมณีแห่งเมืองB สองพี่น้องตระกูลเหอใช้อิทธิพลรังแกผู้อื่น ลงมือจัดการกับเด็ก5ขวบ！

สมัยนี้อินเทอร์เน็ตไปเร็ว เพียงแค่มีเรื่องอะไรนิดหน่อยแล้วถูกโพสต์ลงบนอินเทอร์เน็ต ก็จะถูกเผยแพร่ออกไปอย่างรวดเร็ว

โดยเฉพาะเกี่ยวกับคนรวยคนมีอำนาจ รังแกประชาชนธรรมดา

ข่าวแบบนี้ตกเป็นที่สนใจได้อย่างง่ายดาย อีกทั้งคนที่โดนรังแกยังเป็นเด็ก5ขวบอีก

ในรูปหลินซีเฉินหน้าเต็มไปด้วยเลือด นี่ทำให้ผู้คนเกิดความสงสารเวทนา

บวกกับคนที่กวนจิ้งเตรียมไว้ ตอนนี้ในคอมเมนต์เทมาฝ่ายเดียว

ตระกูลเหอใช้อิทธิพลรังแกคน คิดไม่ถึงว่าจะรังแกเด็กคนหนึ่ง ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีโดนหมากินไปแล้วเหรอ

ตอนนี้เป็นสังคมคนมีเงินมีอำนาจในมือมีเงินสกปรก แม้แต่เด็กตัวเล็กๆยังรังแก ทำไมไม่ตายไปซะ คนแบบนี้เวลาออกมาข้างนอกสมควรโดนรถชนตาย

ต้องถูกลงโทษอย่างรุนแรง อย่าจัดการง่ายๆเพียงเพราะพวกเขารวย ผู้ใหญ่สองคนรังแกเด็ก ควรยิงประหารชีวิต บลาๆๆ……คำพูดดุเดือดรุนแรง

มีคนจงใจชี้นำ พวกเขามองข้ามทำไมคนตระกูลเหอถึงรังแกเด็ก เห็นแต่พวกเขารังแกเด็กเต็มไปหมด

เหอรุ่ยหลินไม่หลบ โทรศัพท์ปามาโดนแขนเธอ เธอกุมแขนขวาด้วยความเจ็บปวด“พวกเราทำเพื่อครอบครัวจริงนะคะ”

“ได้ ได้ ได้ แกพูดมาสิว่าเพื่อครอบครัวยังไง”เหอเหวินหวยนั่งลงบนเก้าอี้

โมโหใหญ่โตขนาดนี้เขาก็เหนื่อยเหมือนกัน

“พวกเราลักพาตัวเด็กนั่น เพราะแม่ของเด็กนั่นเป็นผู้หญิงที่จงจิ่งห้าวชอบ ถ้าจับเด็กนั่นมาขู่ให้ผู้หญิงคนนั้นแต่งงานกับพี่ แบบนั้นหนูก็ยังได้คบกับจงจิ่งห้าว ยังได้แต่งงานกัน นี่ไม่ใช่หวังดีกับตระกูลเหอของเราหรอกเหรอ？”

“ดี？”คำนี้เหอรุ่ยสิงเป็นคนพูด เขาหน้าแดงก่ำ น้ำเสียงเย็นชาเย้ยหยันเหมือนอากาศเดือน12 “แกเห็นจงจิ่งห้าวเป็นคนยังไง？เพราะผู้หญิงคนนั้นแต่งงานแล้ว เขาจึงจะกลับมาแต่งงานกับแกงั้นเหรอ？”

เขาอย่าผ่าสมองเธอออกมาดูซะจริงๆ ดูว่าในสมองเธอมีอะไรบ้าง

“จนถึงตอนนี้แล้วแกยังไม่ตื่นอีกเหรอ？ต่อให้ผู้หญิงบนโลกนี้ตายไปหมด เขาก็ไม่มีทางแต่งงานกับแก ความไร้เยื่อใยที่เขาถอนหมั้นแกที่นี่ในวันนั้นแกเห็นรึยัง？แทงมีดเข้าไปที่หัวใจตัวเอง ถ้าเขาชอบแกสักนิดเขาคงไม่ไร้เยื่อใยขนาดนั้น”

“ไม่ใช่ ไม่ใช่...”เหอรุ่ยหลินไม่ยอมรับ“แค่ผู้หญิงคนนั้นแต่งงานไป จงจิ่งห้าวยังคงหมั้นกับฉันแน่นอน”

“แกตื่นได้แล้ว เลิกเพ้อฝันได้แล้ว ยังมองไม่ออกอีกเหรอ？พวกแกทำให้เขาโกรธ”เหอรุ่ยสิงแฝงตัวในห้างสรรพสินค้า จึงคุ้นเคยกับจงจิ่งห้าวบ้าง

คนอย่างเขาไม่ควรหาเรื่อง

ลงมือกับคนข้างกายเขา？

เท่ากับรนหาที่ตาย！

“พี่จะบอกว่าข่าวนี้เป็นเพราะเขางั้นเหรอ？”เหอรุ่ยเจ๋อที่เงียบมาตลอด เหมือนจะเข้าใจความหมายของพี่ชายแล้ว

ตอนในหมู่บ้านเสิ่นเผยซวนก็ปล่อยพวกเขาออกมาง่ายๆ

ที่แท้ก็มีแผนสำรอง

เหอรุ่ยสิงทำเสียงหึ“แกคิดว่าไงล่ะ ไม่งั้นคนในคอมเมนต์จะเยอะมืดฟ้ามัวดินได้ในเวลาแค่2-3ชั่วโมงเหรอ อีกทั้งยังเอียงไปฝั่งเดียวกันหมด แกคิดว่าถ้าไม่มีใครแอบคุมเรื่อง เรื่องจะถึงขั้นนี้ไหมล่ะ？”

เขาชี้ไปที่พาดหัวข่าว“ดูสิ พูดถึงตระกูลเหอทุกถ้อยทุกคำ”

เหอเหวินหวยใจเย็นลงบ้างแล้ว เขารู้อยู่แล้วว่ามีคนวางแผนไว้ ไม่งั้นข่าวนี้ไม่แพร่สะพัดไปเร็วขนาดนี้หรอก

เขาต้องไปตระกูลจงหน่อยแล้ว

เห็นลูกชายลูกสาวไม่ได้เรื่องคู่นี้ เขาก็เดือดขึ้นมาทันที“ฉันเกิดพวกแกมาทำไมกัน？ถ้าพวกแกได้สักเศษเสี้ยวของรุ่ยสิงฉันก็เบาใจแล้ว วันๆเอาแต่ก่อเรื่องให้ฉัน！”