“หนู...”
ในใจเธอโต้แย้งกันและซับซ้อน เธอต้องยอมรับเลยว่าเธอไม่ได้ไม่รู้สึกกับจงจิ่งห้าว เพียงแค่ไม่กล้ายอมรับก็เท่านั้น
แล้วก็ไม่อยากคิด
ดูเหมือนใกล้ก็ไม่ใกล้ ไกลก็ไม่ไกล เธอไม่อยากทำลายความรู้สึกไม่คลุมเครือเช่นนี้ ไม่อยากหาคำตอบ ว่าตกลงแล้วเป็นความรักหรือไม่ใช่ความรัก คิดมากไปก็เจ็บ
โดนจวงจื่อจิ่นถามแบบนี้เธอไม่รู้จะตอบยังไง หัวใจเหมือนถูกแช่อยู่ในขวดโหลที่มีหลายรสชาติ
“ทำไมไม่พูดล่ะ?”จวงจื่อจิ่นตาแดงก่ำ“บางที่ตอนนี้เขาอาจจะดีกับแกมาก แต่ก็เคยคิดถึงอนาคตนั้นไหม?เขาจะยอมรับเสี่ยวซีกับเสี่ยวลุ่ยได้ไหม?ไปสนใจไปตลอดชีวิตงั้นเหรอ?”
“แม่ หนูไม่อยากคิดตอนนี้ จริงสิ พวกเราอาจต้องอยู่ที่นี่สักระยะ ที่ที่พวกเราเคยอยู่หนูกลัวว่าจะไม่ปลอดภัย”ประโยคหลังเธอจงใจเปลี่ยนเรื่อง
จวงจื่อจิ่นกลับไม่ยอมปล่อยผ่าน“ตอนนี้ที่แกอยากกลับจีนก็เป็นเพราะเขาใช่ไหม?”
ถ้าไม่กลับมาก็อาจไม่เกิดเรื่องพวกนี้
หลินซินเหยียนก้มหน้าไม่พูด
เห็นได้ชัดว่าคือการยอมรับโดยปริยาย
จวงจื่อจิ่นอยากต่อว่าเธอ จะให้ความดีตรงหน้ามาตบตาไม่ได้
พูดถึงตรงนี้ เธอก็เปลี่ยนความคิด“เรื่องของแก แกจัดการเองก็แล้วกัน”
เธอเป็นผู้ใหญ่แล้ว มีความคิดและวิธีของตัวเอง
ก้าวก่ายมากเกินไปจะกลายเป็นกดดันเธอเปล่าๆ
จวงจื่อจิ่นถอนหายใจ“อยู่ก็อยู่ ความปลอดภัยของเด็กๆสำคัญที่สุด”
เมื่อนึกถึงทุกสิ่งที่เหอรุ่ยเจ๋อทำ เธอก็ยังรู้สึกผวาอยู่
หลินซินเหยียนรู้ว่าเธอกังวลอะไร จึงพูดขึ้น“แม่ไม่ต้องห่วง หนูจะดูแลตัวเองดีๆ”
ในคฤหาสน์
จงจิ่งห้าวพาหลินซีเฉินที่หลับไปแล้วมานอนห้องชั้นล่าง
ป้าหยูยืนมองอยู่ตรงประตู
ตั้งแต่จงจิ่งห้าวเข้ามา เธอก็ตามติดตลอด เหมือนมีเรื่องอยากพูดมากมาย
“คุณรู้แล้วใช่ไหม?”ป้าหยูยืนถามตรงประตู
จงจิ่งห้าวห่มผ้าให้หลินซีเฉินเสร็จก็หันมามองเธอ“รู้อะไรครับ?”
ป้าหยูร้อนใจ“ก็ที่พวกเขาเป็นลูกของคุณไง”
จงจิ่งห้าวสายตาเคร่งขรึม ราวกับสิ่งที่ป้าหยูพูดกระทบเส้นตายของเขา
หรือจะเป็นสิ่งที่เขาตั้งใจเพิกเฉย จู่ๆก็มีคนถามขึ้นมา ก็ทำให้อดไม่ได้ที่จะหันไปมองและไม่พอใจ
ป้าหยูขมวดคิ้ว ท่าทีของจงจิ่งห้าวดูแปลกๆ หรือว่าไม่ใช่?
ทำไมความกดอากาศรอบตัวเขาจึงลดลงเรื่อยๆ?
ป้าหยูถอนหายใจ วิ่งไปหยิบรูปนั้นมา แล้วเดินไปข้างเตียง วางเทียบกับหน้าของหลินซีเฉิน“ดูสิ...”
หลินซีเฉินได้รับบาดเจ็บ หน้าบวม ไม่เหมือนที่เธอเห็นครั้งก่อน
ป้าหยู,“……”
“เขาได้รับบาดเจ็บได้ยังไง?”ป้าหยูเป็นห่วงมาก ตอนเจอกันครั้งก่อนทั้งน่ารักและฉลาดสุดๆ
จงจิ่งห้าวไม่อยากคุยเรื่องนี้กับคนอื่น“ต่อไม่อย่าพูดเรื่องสถานะของเขาอีก”
“แต่...”
ป้าหยูไม่ตัดใจ อยากพูดต่อ
“เธอท้องก่อนจะแต่งงานกับผม เด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกผม”จงจิ่งห้าวพูดขัดเธอทันที
เขาเคยหรือไม่เคยทำอะไรเธอ เขาจะไม่รู้งั้นเหรอ?
เรื่องเกี่ยวกับอดีตของหลินซินเหยียนเขาไม่อยากรับรู้
พอนึกถึงเธอนอนเตียงเดียวกับผู้ชายคนอื่น ในใจเขาก็อึดอัดจนหายใจไม่ออก
ดังนั้นอย่าพูดถึงสถานะของเด็กสองคนนี้กับเขา
อย่าพูดเรื่องอดีตของหลินซินเหยียนกับเขา
เรื่องพวกนี้เขาไม่อยากรู้ทั้งนั้น!
“คุณ คุณ คุณหมายความว่าไง?”ป้าหยูตกใจจนอ้าปากค้าง มือสั่นทั้งสองข้าง ใช้เวลาพักหน้ากว่าจะพูดออก
ท้องก่อนแต่งงานกับจงจิ่งห้าว?
เป็นไปได้ยังไง?
“ฉันว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงไม่ระวัง ไม่รักตัวเองแบบนั้น เป็นไปได้ยังไง”ป้าหยูไม่อยากเชื่อว่าหลินซินเหยียนท้องก่อนจะแต่งงานกับจงจิ่งห้าว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม