กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 138

เมื่อเธอหันไปเห็นจงจิ่งห้าวยืนอยู่ด้านหลัง เนื่องจากย้อนแสง เธอจึงเห็นสีหน้าของเขาไม่ชัดเจนนัก เห็นเพียงอวัยวะบนใบหน้าที่เลือนราง

พนักงานรับบัตรจากมือของจงจิ่งห้าว“รวมทั้งหมดหนึ่งหมื่นสองพันแปดสิบค่ะ”

“โอ้ย โอ้ย ที่แท้รถก็ให้พี่สะใภ้ยืมขับมานี่เอง”ซูจ้านที่อยู่ข้างๆพูดแซว หลินซินเหยียนก้มหน้าพลางเก็บบัตรลงกระเป๋า และถามขึ้นด้วยเสียงเบาว่า“คุณจะกลับหรือยังคะ？”

จงจิ่งห้าวยังไม่ทันได้ตอบซูจ้านก็รีบพูดแทรกขึ้นว่า“ตอนนี้เพิ่งจะกี่โมงเอง？จะรีบกลับบ้านไปทำไม？อีกอย่าง...”เขาชี้ไปที่จงจิ่งห้าวกับหลินซินเหยียน“พวกคุณติดค้างเหล้ามงคลผมอยู่แก้วหนึ่งนะครับ ทุกอย่างราบรื่นก็ดีแล้ว วันนี้ก็ชดเชยให้ผมล่ะกัน”

จงจิ่งห้าวไม่ได้ปฏิเสธ สายตาของเขาคลุมเครือ ทำให้ไม่มีใครสามารถทายใจเขาได้

หลินซินเหยียนแค่รู้สึกอึดอัดใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสรรพนามเรียกแทนชื่อที่ซูจ้านเรียกเธอ ทำไมฟังแล้วถึงได้รู้สึกกระอักกระอ่วนใจแบบนี้

“ฉันคงไม่ไปหรอกค่ะ พวกคุณไปกันเถอะ”หลินซินเหยียนหันหลังกำลังจะจากไป แต่จงจิ่งห้าวก็คว้ามือเธอไว้ “รอผมด้วย”

หลินซินเหยียนอยากที่จะสลัดมือของเขาออก แต่น่าเสียดายที่เขาจับมือเธอไว้แน่น ทำให้เธอสลัดไม่ออก

ในเวลานี้เองพนักงานก็ได้ยื่นบัตรและใบเสร็จให้กับเขา“ค่าใช้จ่ายของคุณผู้ชายทั้งหมดคือ12080”

จงจิ่งห้าวเก็บใส่กระเป๋าสตางค์และพูดขึ้นอย่างราบเรียบว่า“ไปกันเถอะ”

ซูจ้านไม่ยอมปล่อยพวกเขาทั้งสองไป รีบเข้าขวางด้านหน้าของพวกเขา“หากวันนี้พวกคุณไม่เชิญผมดื่มสักแก้ว ผมจะไม่ยอมปล่อยพวกคุณไปแน่”

ซูจ้านแหงนหน้าขึ้น ทำทีท่าราวกับว่าถนนสายนี้เขาเป็นคนสร้าง ต้นไม้ต้นนี้เขาเป็นคนปลูก ผืนดินผืนนี้เขาเป็นเจ้าของยังไงยังงั้น

ฉินยาที่ยืนอยู่ข้างหลังค่อยๆเดินถอยไป อยากที่จะออกไปจากที่นี่ซูจ้านเห็นว่าผู้หญิงที่อยู่ด้านหลังของเธอกำลังจะแอบเดินหนีไปผ่านกระจก

ซูจ้านเห็นว่าเมื่อสักครู่นี้หล่อนกับหลินซินเหยียนเดินออกมาด้วยกัน ซึ่งก็หมายความว่าพวกเธอทั้งสองรู้จักกัน จึงรีบหันไปคว้าหล่อนไว้ “อย่าเพิ่งไปสิครับ”

ฉินยาตกใจ มองเขาด้วยความหวาดกลัว

“ไม่ต้องกลัวครับ คุณเป็นเพื่อนกับพี่สะใภ้ผมเหรอครับ？”ซูจ้านยิ้มระรื่นจนฟันสีขาวกระทบกับแสงไฟ ระยิบระยับเป็นอย่างมาก

ฉินยาเหลือบมองหลินซินเหยียนครู่หนึ่งพลางพยักหน้า“ฉันเป็นผู้ช่วยของพี่หลินค่ะ”

“อ่อ แล้วพวกคุณทำงานอะไรเหรอครับ？”

“นักออกแบบเสื้อผ้าค่ะ”

“บังเอิญจริงๆเลย ผมอยากจะตัดเสื้อผ้าสักชุดอยู่พอดีเลย”

“ถ้าอย่างนั้นก็ดีค่ะ วันมะรืนเราเปิดร้านวันแรก เชิญคุณด้วยนะคะ”ฉินยาตอบคำถามอย่างคล่องแคล่วและชาญฉลาด

อะไรนะ？

ซูจ้านขยิบตา“พวกคุณเปิดร้านกันแล้วเหรอครับ วันมะรืนนี้เปิดร้านวันแรก？”

ฉินยาพยักหน้า

แขนข้างหนึ่งของซูจ้านกอดคอของเสิ่นเผยซวนที่อยู่ข้างๆแน่น “พี่สะใภ้เปิดร้านใหม่ ยังไงพวกเราก็ต้องไปร่วมงาน พรุ่งนี้คุณก็ต้องหาเวลาไปร่วมงานให้ได้นะ”

“อืม”เสิ่นเผยซวนรับปาก

เขารู้สึกว่าแม้ว่าจงจิ่งห้าวกับหลินซินเหยียนจะหย่าร้างกันแล้ว แต่ว่าพวกเขาก็มีลูกด้วยกัน การแต่งงานกันอีกครั้งเป็นเรื่องที่จะเกิดขึ้นไม่ช้าก็เร็ว เมื่อเห็นท่าทีของจงจิ่งห้าวที่ดูจะใส่ใจเธอเป็นพิเศษ

งานนี้ถึงจะไม่มีเวลายังไงก็ต้องหาเวลาไปให้จนได้

ซูจ้านยิ้ม ริมฝีปากแดงเผยฟันสีขาวสะอาดออกมา “พี่สะใภ้ หากวันนี้พี่ไม่ยอมชดเชยเหล้ามงคลให้กับพวกเรา ผมจะไม่ยอมปล่อยพี่ไปแน่ๆ”

เขาเล่นลูกไม้อย่างหน้าด้านๆ

หลินซินเหยียนขมวดคิ้ว

เธอมองไปยังจงจิ่งห้าว หวังว่าเขาจะช่วยจัดการเพื่อนคนนี้ของเขาได้

อย่าทำให้เธอต้องลำบากใจเลย

เหล้ามงคลอะไรกัน？

มีเหล้ามงคลที่ไหนกัน？

จงจิ่งห้าวแกล้งทำเป็นมองไม่เห็น พลางกุมมือของเธอไว้

เขาไม่ปฏิเสธคำพูดเรื่องเหล้ามงคลของซูจ้าน

ตอนแรกที่แต่งงานกับหลินซินเหยียน ไม่มีอะไรเลยสักอย่าง แม้แต่เพื่อนที่สนิทที่สุดของเขาก็ยังไม่ได้แนะนำ

ทำให้รู้สึกชื่นชอบคำว่าพี่สะใภ้อย่างบอกไม่ถูก

เมื่อก่อนไม่อยากแนะนำเธอให้พวกเขาทั้งสองคนรู้จักก็เพราะเขาไม่ได้สนใจในตัวของหลินซินเหยียน

การแต่งงานในครั้งนั้นก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ

แต่ว่าตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว เขาต้องการที่จะรักษาการแต่งงานในครั้งนี้ไว้ และฉุดรั้งผู้หญิงคนนี้ไว้

แต่ยินดีที่จะเปิดเผยสถานะของเธอ

ซูจ้านและเสิ่นเผยซวนต่างก็เป็นเพื่อนสนิทของเขา

ให้พวกเรารู้ไว้ก็ดีเหมือนกัน

“เอาแบบนี้ก็แล้วกันครับ ถ้าพี่สะใภ้ยุ่งกลับไปก่อนก็ได้ครับ ส่วนผมกับซวนซวนขอดื่มสักแก้วสองแก้วกับคุณผู้หญิงคนนี้ก่อน”ซูจ้านคว้าแขนของฉินยา และดึงเธอเดินไป

“พี่หลิน”ฉินยาร้องเรียกหลินซินเหยียนอย่างตื่นตระหนกตกใจจนทำอะไรไม่ถูก

“รอก่อนค่ะ”หลินซินเหยียนถูกบีบบังคบจนไม่มีทางเลือกอื่น จึงทำได้เพียงยอมรับปาก

“คุณปล่อยเธอก่อน”

ซูจ้านนั้นตั้งใจ คนที่จงจิ่งห้าวมีใจให้นิสัยคงไม่แย่ เธอคงไม่ยอมให้ผู้ช่วยของตนเองถูกลากไปต่อหน้าต่อตา โดยไม่ช่วยเหลือใดๆ

ความเป็นจริงแสดงให้เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาตัดสินใจถูกต้อง

เขาปล่อยมือของฉินยา