กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 150

(เขาเม้มริมฝีปาก)“ร้อนมาก”

หลินเซียนเหยียนมองตามสายตาของเขา และพบว่าเพื่อความสะดวกของตัวเอง ตอนที่ขับรถได้ดึงกระโปรงขึ้นมาผูกปมและยังไม่ได้ดึงลงมา

เธอกำลังจะอธิบาย แต่จงจิ่งห้าวก็เปิดประตูรถ หยิบเสื้อสูทของเขาออกมา แล้วพาดไว้ที่ตัวเธอ “ขึ้นรถ”

ไม่รู้ว่าเสื้อสูทถอดออกมาเมื่อไหร่ ดูเหมือนว่าอุณหภูมิในร่างกายของเขายังคงอยู่ และออร่าที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา มีกลิ่นที่น่าดม และไม่น่ารังเกียจเลย

หลินเซียนเหยียนก้มตัวเข้าไปในรถ นึกถึงเรื่องที่หยูโต้วโต้วมาที่ร้าน และถามอย่างเป็นกันเองว่า “ฉันได้ยินหยูโต้วโต้วพูดว่า เกี่ยวกับการพลิกคดี คุณไม่คิดจะทำตอนนี้เหรอ?”

จงจิ่งห้าวเหลือบมองเธอ “เขามาหาคุณหรือ?”

หลินเซียนเหยียนพยักหน้าอย่างจริงใจ “ใช่”

“มันไม่ค่อยเหมาะ” เพราะเหอรุ่ยเจ๋อเพิ่งเข้าไป และตอนนี้ถ้ายังเปิดเผยคดีฆาตกรรมของเหอรุ่ยหลิน ความแค้นกับตระกูลเหอก็ก่อขึ้นอย่างสมบูรณ์

ไม่ใช่ว่ากลัวตระกูลเหอ พวกเขามีกฎเกณฑ์ของตัวเอง

แต่ครั้งที่แล้วดูท่าทีของเหอเหวินหวยรู้สึกไม่พอใจเขามาก และไม่รู้ว่าลับหลังจะสร้างปัญหาอะไรไหม

“อย่ากังวลไป เรื่องนี้ไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อน ยังไม่ถึงเวลา”

หลินเซียนเหยียนโล่งใจ แม้ว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวข้องกับเธอ แต่ก็ไม่สำคัญเท่าหยูโต้วโต้วท้ายที่สุดเรื่องนี้ พี่ชายของเขาเสียชีวิตแล้ว แม้ว่าพี่ชายของเขาจะเป็นฝ่ายผิด แต่โทษก็ไม่ถึงตาย

จงจิ่งห้าวจับมือของเธอมากำไว้ในมือของเขา

ฝ่ามือที่หนาใหญ่ดูมีพลังวิเศษทำให้ผ่อนคลาย และอารมณ์ของหลินเซียนเหยียนก็ค่อยๆสงบลง

“ในตอนนั้น เธอไม่ต้องออกหน้า” จงจิ่งห้าวคิดเรื่องนี้ไว้แล้ว ถึงตอนนั้นให้หยูโต้วโต้วออกมาจัดการคนเดียวก็พอ

ตระกูลเหอมีลูกชายเข้าไปแล้วหนึ่งคน และถ้าลูกสาวเข้าไปอีกคน มันจะอับอายขายหน้าอย่างแท้จริง

พวกเขาจะไม่ทนกับสิ่งนี้ ใครก็ตามที่ออกหน้า คือเป้าหมายการแก้แค้นของตระกูลเหอ

เขาจะไม่ผลักหลินเซียนเหยียนได้รับอันตราย

“ใช่” หลินเซียนเหยียนไม่ได้คิดมากเหมือนเขา ความแค้นระหว่างเหอรุ่ยหลินมีตั้งนานแล้ว

เธอเหนื่อยเล็กน้อย เอนหลังพิงเก้าอี้แล้วหลับตา

ในรถค่อยๆสงบลง พวกเขาทั้งสองไม่ได้พูดคุยกัน แต่ละคนก็มีความคิดของตัวเอง

ทันใดนั้นหลินเซียนเหยียนคิดอะไรบางอย่าง และหันมาหมองจงจิ่งห้าว “เสิ่นซิ่วฉิงเป็นอย่างไรบ้าง? ตรวจพบอะไรไหม? ทำไมเธอถึงปรากฏตัวขึ้นมา?ใครสั่งเธอมาหรือเปล่า?”

จงจิ่งห้าวกะพริบตา และไม่ได้มองเธอ และพูดอย่างแผ่วเบา “ยังสืบสวนอยู่”

สำหรับการตายของเสิ่นซิ่วฉิง เขาไม่ได้พูด เกรงว่าเธอจะคิดมากเกินไป

เขาจะตรวจสอบสาเหตุการตายของเธอ และใครเป็นคนเอาเธอออกมา

หลินเซียนเหยียนพยักหน้า และเอนหลังพิงเก้าอี้เพื่อพักผ่อนต่อ ในขณะนี้ โทรศัพท์มือถือในมือของเธอสั่น และมือของเธอก็เหมือนไฟฟ้าช๊อต ตัวสั่น เธอก้มศีรษะลงและเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ เป็นรูปภาพหนึ่งภาพ เป็นฉากที่เธอรับเงินจากผู้หญิงคนนั้น

แล้วก็มีข้อความอีกข้อความว่า (คุณรับเงิน ขายร่างกายตัวเอง และตั้งครรภ์โดยไม่ได้ตั้งใจ คุณไม่อยากรู้เหรอว่าใครเป็นพ่อของลูกเธอ?)

มือของเธอยังคงสั่น ความกังวลผุดขึ้นในใจ และเธอก็พิมพ์คำถามออกไปอย่างรวดเร็ว (คุณเป็นใคร มีจุดประสงค์อะไร รู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?)

คราวนี้เธอแทบไม่ลังเล และกดปุ่มส่งออกไป

“คุณเป็นอะไรไป?” จงจิ่งห้าวรู้สึกถึงความผิดปกติของเธอ

หลินเซียนเหยียนหายใจถี่ อย่างควบคุมไม่ได้ และเธอก็หาคำโกหกออกมา “เสี่ยวยาส่งข้อความมาถามเรื่องงาน”

จงจิ่งห้าวไม่ได้สงสัย จ้องมองไปที่ใบหน้าของเธอ “ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกฉัน”

“ค่ะ” หลินเซียนเหยียนก้มหัว

เหตุการณ์แบบนี้จะให้เธอพูดกับเขาอย่างไร?

บอกว่าตัวเองได้ขายตัวเองเหรอ?

ทรยศร่างกายของตัวเอง

เธอไม่รู้ว่าอีกฝ่ายยังมีสิ่งของอะไรอีก และเธอกลัวว่าเรื่องเลวร้ายในตอนนั้น จะถูกเปิดเผยต่อหน้าผู้อื่น

โดยเฉพาะต่อหน้าเขา

พูดตามตรง เธอไม่แน่ใจ และไม่ไว้วางใจจงจิ่งห้าว

จงจิ่งห้าวกับเธอเหมือนมีช่องว่างกั้นกลาง

เขาไม่แคร์จริงๆเหรอว่าเธอบริสุทธิ์หรือไม่?

ไม่แคร์จริงๆเหรอว่าเธอเคยมีลูก?

เขาแค่ไม่พูดถึงมัน

ไม่ใช่ว่าไม่แคร์

เพียงแค่จงใจเพิกเฉยต่อสิ่งเหล่านั้น

ไม่นานก็มีข้อความเข้ามาอีกครั้ง

หลินเซียนเหยียนคลิกดู

(เจ้าของเรื่อง)