กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 172
สรุปบท บทที่ 172 โกรธจนกระอักเลือด: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม
อ่านสรุป บทที่ 172 โกรธจนกระอักเลือด จาก กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม โดย จาวฉายจิ้นเป่า
บทที่ บทที่ 172 โกรธจนกระอักเลือด คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนซ์ กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย จาวฉายจิ้นเป่า อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
“คุณจะต้องทำความคุ้นชินกับมันนะครับ” ซูจ้านยิ้มแล้วส่งสายตาให้เสิ่นเผยซวน “เริ่มการแสดงของเธอเร็ว ให้คุณหลินได้เปิดหูเปิดตาหน่อย”
“จะเปิดหูเปิดตา สู้คุณหลินเข้าไปพร้อมผม ยิ่งใกล้ยิ่งสามารถมองเห็นได้ชัดเจน แบบนี้สิมันถึงจะน่าตื่นเต้น”
“ไม่เอา” ‘หลินซินเหยียน’ผายมือสองข้าง ปฏิเสธการสัมผัสของพวกเขา
ตอนนี้คือเธอบอกไม่เอาก็ไม่เอาได้งั้นเหรอ?
ซูจ้านกับเสิ่นเผยซวนสบตากันทีนึง ไม่สนใจการต่อต้านของเธอ หามเธอขึ้นจากเก้าอี้ เธอไม่ไป ถึงลากก็จะต้องลากเธอไปให้ได้
“พวกคุณรู้หรือเปล่าว่าฉันเป็นใคร ก็กล้าทำแบบนี้กับฉันเลย?” ‘หลินซินเหยียน’ใช้แรงขัดขืน “รีบปล่อยฉันเร็ว”
“พวกผมก็ต้องรู้อยู่แล้วว่าคุณคือใคร ก็เพราะรู้ถึงจะต้องฝึกความใจกล้าของคุณ ข้างกายจิ่งห้าวไม่ต้องการผู้หญิงขี้ขลาดตาขาวนะ”
แค่คำพูดเดียวของซูจ้านก็ดักคำพูดทั้งหมดของ‘หลินซินเหยียน’ไว้
เธอถูกบังคับลากเข้าห้องไต่สวน เสิ่นเผยซวนกับซูจ้านแกล้งเอาเธอโยนไปที่ตรงหน้าของเหอรุ่ยหลิน รองเท้าเปื้อนเลือด ตอนที่เธออยากดึงขากลับ เหอรุ่ยหลินจับข้อเท้าเธอไว้ ทั้งๆที่ดูแล้วอ่อนเพลียสุดๆ แต่นาทีนี้แรงที่จับหลินหยู่หานไว้กลับเยอะจนน่าแปลกใจ
“ปล่อยฉัน ปล่อยฉัน” ขาสองข้างของ‘หลินซินเหยียน’ถีบไปมั่วอย่างตื่นตระหนก เธอตื่นเต้นเกินเหตุได้ถีบโดนศีรษะของเหอรุ่ยหลินอย่างควบคุมไม่ได้
เหอรุ่ยหลินหน้ามืดไปสองวินาที
“แกกล้าถีบฉันงั้นเหรอ?”เธอกัดฟันด้วยความแค้น ซอกฟันยังมีเส้นเลือดหลงเหลืออยู่ ใบหน้าที่ขาวซีด ดุร้ายเหมือนผีร้ายที่คลานออกมาจากนรก
“ฉันเปล่านะ ฉันเปล่า ฉันไม่ได้ตั้งใจ แกเป็นคนจับขาฉันก่อน” ‘หลินซินเหยียน’กลัวจนพูดจาสะเปะสะปะ
เหอรุ่ยหลินในนาทีนี้หน้าตาไม่เหมือนผู้ไม่เหมือนคนเลย
เสิ่นเผยซวนที่อยู่ข้างๆถีบเธอทีนึง “คุณหลินถีบเธอทีนึงแล้วจะทำไม?”
“ก็นั่นน่ะสิ ก็ไม่ดูหน่อยว่าเธอคือใคร เธอเห็นว่าเธอเป็นคนของตระกูลเหอพวกเราก็จะไม่กล้าลงมือกับเธองั้นเหรอ? กล้าแตะคุณหลิน มีชีวิตอยู่บนโลกจนเบื่อแล้วใช่มั้ย?” หน้าตาของซูจ้านซ่าและได้ใจมาก “เธอนึกว่าตระกูลเหอสามารถเป็นที่พึ่งให้เธอ พวกเราก็จะไม่กล้าแตะต้องเธองั้นเหรอ? ใช่ว่าฉันคุยโวโอ้อวดนะ ตระกูลเหอกล้ามาอ้อนวอนขอความเมตตาคำนึง พวกเราก็จะกำจัดตระกูลเหอให้สิ้นซากเชื่อหรือเปล่า?”
ระหว่างที่พูดสายตาของเขาได้แกล้งเหลือบมองมาที่‘หลินซินเหยียน’ “คุณหลินว่าใช่มั้ยครับ?”
‘หลินซินเหยียน’ไม่กล้าส่งเสียงเลยด้วยซ้ำ
เหอรุ่ยหลินมีตระกูลเหอเป็นที่พึ่ง ยังมีจุดจบแบนี้ งั้นถ้าเธอที่ไม่มีที่พึ่งใดๆเลยถูกจับได้ว่าไม่ใช่หลินซินเหยียนตัวจริง งั้น……
เธอไม่กล้าคิดต่อไปอีก
เหอรุ่ยหลินที่ถูกกระทืบทีนึงหมอบอยู่บนพื้น ครึ่งค่อนวันก็พูดไม่ออกสักคำ
เธอเจ็บไปทั้งเนื้อทั้งตัว เมื่อกี๊เสิ่นเผยซวนกระทืบมาทีนึงเกือบเอาชีวิตเธอ
เธอน่าอนาถขนาดนี้ ถูกคนเหยียดหยามขนาดนี้ แต่หลินหยู่หานตัวปลอมคนนี้กลับได้รับการยอมรับและความเคารพจากเพื่อนๆที่จงจิ่งห้าวเชื่อใจที่สุด
เธอโมโหจังเลย เธอโกรธจังเลย ถือสิทธิ์อะไรผลประโยชน์ล้วนให้เธอไปหมด?
เธอเจ็บใจ!
เอื๊อก!
เหอรุ่ยหลินโกรธจนกระอักเลือดออกมา พ่นใส่ขาของ‘หลินซินเหยียน’พอดี
ของเหลวอุ่นๆเหมือนมือที่มีอุณหภูมิ คอยลูบจับผิวของเธอ ชาและคันยุบยิบ เธอตกใจจนร้อง“อ๊า!”
“ไปตายซะ ไปตายเลยไป” ‘หลินซินเหยียน’กระทืบไปที่หัวของเหอรุ่ยหลินทีแล้วทีเล่าอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม
พยายามที่จะกระทืบเธอให้ตาย
มีแค่เหอรุ่ยหลินตายเท่านั้นถึงจะสามารถช่วยเธอเก็บเป็นความลับ
เธอจะให้เหอรุ่ยหลินมีชีวิตอยู่ไม่ได้
ไม่ได้!
เสิ่นเผยซวนกับซูจ้านมองเธอกระทืบไปที่เหอรุ่ยหลินติดต่อกันหลายทีก็ไม่ได้ห้าม ตอนที่เหอรุ่ยหลินใกล้จะหมดสติไป พวกเขาถึงดึง‘หลินซินเหยียน’ออก
“พวกคุณปล่อยฉัน ให้ฉันตีมันตายเลย มันทำลายฉัน มันต้องตาย พวกคุณรีบช่วยฉันเอามันตายเร็ว เร็วๆ...”
หลายวันที่เหอรุ่ยหลินอยู่ที่นี่ได้รับความทนทุกข์ทรมาน ถึงไม่ตายก็เหลือแค่ครึ่งชีวิต ไม่มีแรงเอาคืนเลยด้วยซ้ำ ถ้าเสิ่นเผยซวนกับซูจ้านดึงหลินหยู่หานออกช้าอีกไม่กี่นาที เธอก็อาจจะตายแล้ว
ผู้หญิงคนนี้อยากจะฆ่าปิดปากเธอ?
อาจจะเพราะในใจเกิดความโกรธ ทำให้ความมุ่งมั่นที่อยากจะอยู่รอดของเธอแข็งแกร่งมากเป็นพิเศษ เหอรุ่ยหลินอดทนกับลมหายใจเฮือกสุดท้ายและตะคอก“แกไม่ใช่หลินซินเหยียน!”
เสิ่นเผยซวนกระทืบ‘หลินซินเหยียน’ออก “เบื่อหน่ายกับชีวิตแล้วใช่มั้ย?”
เขาส่งสายตาให้ผู้ชายสองคนที่ยืนอยู่มุมผนัง “จับตัวเธอไว้”
เวลานี้จะให้เธอมาก่อกวนไม่ได้ สืบว่าหลินซินเหยียนอยู่ไหนสำคัญที่สุด
เหอรุ่ยหลินหายใจโรยริน แม้แต่ไอก็แค่ร่างกายสั่นเทาเล็กน้อย ไอเสียงไม่ออก
จงจิ่งห้าวขมวดคิ้ว
เสิ่นเผยซวนนั่งลงมาลูบหลังให้เธอ “ไม่ตายหรอก”
ถึงแม้เธอถูกทรมานมาไม่เบาเลย แต่ไม่ตายหรอก เขามีขอบเขตอยู่
จงจิ่งห้าวโล่งอกไปที ใช้มือบีบแก้มเธอ ถ้าหากตายมันก็ได้ไม่คุ้มเสียแล้ว
“บอกมา หลินซินเหยียนอยู่ไหน” เสิ่นเผยซวนพยุงเธอนั่งลงที่พื้น
ผ่านไปสักพัก เธอฟื้นฟูเรี่ยวแรงกลับมา ถึงค่อยๆเงยหน้ามอง‘หลินซินเหยียน’ที่ถูกคนควบคุมตัวไว้ เลียริมฝีปากที่แห้งกร้านและมีคราบเลือดติดอยู่ พูดด้วยเสียงอ่อนแอ “ฉันบอกก็ได้ แต่ฉันมีเงื่อนไขข้อนึง”
“คุณว่ามา”
มุมปากของเธอฉีกรอยยิ้มที่กระหายเลือดออกมา “ฉันจะให้มันตาย!”
“นังแพศยา แกสิไปตาย แกนั่นแหละไปตาย” ‘หลินซินเหยียน’มองไปที่จงจิ่งห้าวแล้วรีบอธิบาย “คุณอย่าไปฟังมันพูดจาเหลวไหลนะคะ ฉันคือหลินซินเหยียนจริงๆ ฉันคือตัวจริงค่ะ ถ้าคุณเชื่อคำพูดของมัน งั้นก็หลงกลมันแล้ว อย่าเชื่อคำพูดของมันเด็ดขาดนะคะ!”
“อุดปากมันไว้!” เสิ่นเผยซวนดุเสียงดัง ทำไมถึงดูสถานการณ์ไม่เป็นขนาดนี้?
ผู้ชายทั้งสองมองหน้ากันไปมา เอาอะไรมาอุด?
ข้างกายไม่มีของอะไรเลย สุดท้ายผู้ชายคนหนึ่งถอนหายใจ ใช้มือตัวเองปิดปากที่ยังจะพูดจาของ‘หลินซินเหยียน’ไว้
เหอรุ่ยหลินหัวเราะ ใบหน้าไม่มีความสวยหลงเหลืออยู่เลยสักนิด แม้กระทั่งยังน่ากลัวด้วยซ้ำ เธอมองหน้าหลินหยู่หาน “แกดูแกซิ นอกจากมีใบหน้าที่เหมือนหลินซินเหยียนแล้ว แม้แต่ค่าให้หลอกใช้ก็ไม่มี อะห้าวจะไว้ชีวิตแกเหรอ?”
หลินหยู่หานเบิกตากว้าง เส้นเลือดก่อตัวขึ้น แทบอยากจะกระโจนมากัดเธอตาย
เหอรุ่ยหลินไม่แคร์เลยสักนิด เธอพูดกับหลินหยู่หาน แต่กลับมีนัยแอบซ่อนไว้ลึกสุดใจ “วันนั้นหลังจากหลินซินเหยียนถูกพี่ชายฉันนำตัวไป แกก็คงไม่รู้ใช่มั้ยว่าอยู่ที่ไหน? ฉันมักจะมีของที่อะห้าวต้องการ แต่แกมีอะไร?”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม