กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 197

หลินซินเหยียนกำลังคิดที่จะเปิดปากพูดอธิบาย ก็ถูกพนักงานหญิงพูดตัดบทขึ้นมาก่อน“พี่อย่าไปฟังเธอนะ คนพวกนี้เป็นคนที่เธอพามา พังร้านของเราจนกลายเป็นสภาพนี้ พี่รีบไปพาคนมาจับพวกเขาเถอะ”

หลินซินเหยียนขมวดคิ้ว

จงจิ่งห้าวส่งลูกสาวให้กับหลินซินเหยียน“ไปรอผมในรถ”

เดี๋ยวเขาจัดการเรื่องที่นี่เอง แม้ว่าเขาอยากที่ฝึกฝนความกล้าของลูกชาย แต่ก็ไม่อยากให้ลูกสาวต้องมาเจอกับเรื่องพวกนี้เหมือนกัน ลูกสาวเป็นเด็กผู้หญิง ไม่เหมือนกับลูกชาย

หลินซินเหยียนรับลูกสาวมา อุ้มเธอไว้คิดที่จะเดินจากไป ก็ได้ยินเหยาชิงชิงลูกพี่ลูกน้องของพนักงานหญิงคนนั้นเรียกรั้งเอาไว้ก่อน“เรื่องมันเกิดมาจากคุณ ถ้าคุณไปแล้ว เรื่องนี้จะอธิบายกันให้เข้าใจได้ยังไง?”

จงจิ่งห้าวเงยมองขึ้นมา แววตานิ่งไม่ขยับเขยื้อน ดูห่างเหินไม่แยแส“พูดกับผมแทน”

เหยาชิงชิงมองสบตากับจงจิ่งห้าว ในใจก็รู้สึกกลัวขึ้นมาทันที ดูน่าเกรงขามกว่าไป๋ยิ่นหนิงมาก หน้าตาที่เย็นชาไม่แยแสและหนักแน่น หนาวเข้าไปถึงกระดูก ทำให้ก้าวเท้าถอยหลังไปอย่างช่วยไม่ได้

เธอสองมือกำหมัดแน่น“พวกเราเป็นนักธุรกิจที่สุจริต พวกคุณทำแบบนี้ มันเกินไปไหม?”

จงจิ่งห้าวริมฝีปากยกขึ้นอย่างเย้ยหยัน

พนักงานหญิงไปหลบอยู่ข้างหลังของเหยาชิงชิง“พวกเขาจะต้องเป็นพวกนักเลงอันธพาลแน่ๆ รีบเรียกประธานไป๋มาเถอะ”

ในเวลานี้ เสิ่นเผยซวนเดินออกมาจากร้าน กระซิบที่ข้างหูของจงจิ่งห้าว

เหยาชิงชิงไม่ได้ยินว่าพวกเขาพูดอะไรกัน แต่ร้านพังแล้ว เธอกับลูกพี่ลูกน้อง เป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอสองคนอยู่ในเงื้อมมือของพวกเขาแบบนี้จะต้องเสียเปรียบแน่ๆ

พอครุ่นคิดดูแล้ว เธอก็เลือกที่จะโทรไปหาไป๋ยิ่นหนิง

หวังว่าเขาจะช่วยตัวเองจัดการปัญหานี้ได้

ชัดเจนมาก ว่าอีกฝั่งถือว่าตัวเองมีคนมากกว่าเลยมารังแกคนอื่น

ทางด้านของ ไป๋ยิ่นหนิงกำลังเตรียมตัวที่จะไปรับหลินซินเหยียนที่โรงแรมพอดี เพื่อไปหาอาจารย์ที่ทำผ้าไหมเซียงหยุนซา แต่ดันได้รับสายจากเหยาชิงชิงก่อน

“มีธุระ?”เขาพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

“ร้านของฉันถูกคนมาถล่มร้านจนพังหมดแล้ว คุณช่วยมาสักหน่อยได้ไหม?”เหยาชิงชิงก้มหน้า เธอกับไป๋ยิ่นหนิงโตมาในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าเดียวกัน รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ต่อมาพวกเขาต่างคนก็ต่างถูกคนรับไปเลี้ยง จนกระทั่งหนึ่งปีก่อนเธอกับไป๋ยิ่นหนิงเพิ่งจะกลับมาเจอกันอีกครั้ง

ที่เธอมีร้านที่ดีๆในห้างแห่งนี้ได้ ก็เป็นเพราะว่าไป๋ยิ่นหนิงเป็นคนให้กับเธอ

ไป๋ยิ่นหนิงมองดูเวลา เวลายังทันอยู่ ก็เลยรับปากว่าจะไปดูสักหน่อย

แต่เขาคิดไม่ถึงว่าหลังจากนั้นจะเจอกับหลินซินเหยียนและจงจิ่งห้าว

พนักงานหญิงที่หลบอยู่ข้างหลังของเหยาชิงชิงมาตลอด พอเห็นไป๋ยิ่นหนิงเข้ามา ก็เชิดหน้าขึ้น“ดูสิ ฉันบอกพวกคุณแล้ว ว่าประธานไป๋สนิทกับลูกพี่ลูกน้องของฉัน กล้ามาก่อเรื่องที่นี่ มารนหาที่ตายชัดๆ”

เหยาชิงชิงขมวดคิ้ว มองลูกพี่ลูกน้อง แม้ว่าเธอจะมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับไป๋ยิ่นหนิง แต่เธอก็ไม่อยากจะเอาความสัมพันธ์นี้มาสร้างความเดือดร้อนให้กับไป๋ยิ่นหนิง

ดังนั้นพอได้ยินคำพูดของลูกพี่ลูกน้องตัวเอง จึงขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้

ไป๋ยิ่นหนิงฉลาดมาก มาเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้านี้ในใจก็เดาได้คร่าวๆแล้วว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

ตอนที่เดินผ่านหลินซินเหยียน เขามองมายังเธอ พร้อมกับถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง“คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

หลินซินเหยียนไปยืนข้างๆจงจิ่งห้าว ส่ายหัว“ไม่เป็นไร”

เธอไม่เข้าใจไป๋ยิ่นหนิงอยู่หลายจุด

แถมเพื่อลูกๆทั้งสองคนแล้ว เธอไม่อยากให้คนนอกมองความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับจงจิ่งห้าวออก ว่าไม่ได้เป็นสามีภรรยากันตามปกติทั่วไป

ไป๋ยิ่นหนิงมองการกระทำของเธอ แววตาขยับเล็กน้อย แต่ก็กลับมาสงบนิ่งตามเดิมในเวลาอันรวดเร็ว

การกระทำของเธอ ทำให้จงจิ่งห้าวสีหน้านิ่งขรึม คิ้วขมวดมาโดยตลอด แม้แต่มุมปากก็ยกขึ้น

“คุณมาพอดีเลย ผมกำลังอยากที่จะขอคำอธิบายจากประธานไป๋อยู่พอดี”จงจิ่งห้าวคล้องแขนของหลินซินเหยียนเอาไว้ พร้อมกับเดินเข้าไปในร้านที่สภาพเละยุ่งเหยิงไปหมด

เสิ่นเผยซวนให้คนจัดระเบียบทำความสะอาดโซฟา ก่อนที่จงจิ่งห้าวจะให้หลินซินเหยียนนั่งลงไป

เท้าของเธอได้รับบาดเจ็บ ถ้าเอาแต่ยืนจะทำให้แผลหายช้าลงได้

พนักงานหญิงคนนั้นอึ้งตะลึงไปเรียบร้อยแล้ว เกิดเรื่องขึ้นกันแน่?

ทำไมคนคนนี้ถึงไม่กลัวแม้กระทั่งประธานไป๋? แถมยังดูน่าเกรงขามกว่าเขาอีกด้วย?！

ไป๋ยิ่นหนิงแห่งไป๋เฉิงเป็นคนที่มีอำนาจที่สุด แล้วคนคนนี้เป็นใครกัน?

ไหนจะผู้หญิงคนนี้อีก?

แม้แต่ประธานไป๋ก็ยังเป็นห่วงดูแลเธอ

มือของเธอที่กำลังกุมมือของเหยาชิงชิงด้วยความเครียดและกดดัน บีบอย่างแรงโดยไม่รู้ตัว จนมือของเหยาชิงชิงเจ็บปวดไปหมด เธอขมวดคิ้วมองไปยังลูกพี่ลูกน้อง“พวกเขาเป็นคนก่อเรื่อง เธอจะกลัวอะไร?”

พนักงานหญิงตื่นตกใจ เธอมักจะอ้างความสัมพันธ์ของเหยาชิงชิงกับไป๋ยิ่นหนิง มาทำตัวหยิ่งยโสวางมาดใหญ่โตในร้านนี้อยู่เสมอทุกครั้งก็มักจะไม่มีใครกล้าต่อต้านเธอ

แต่ครั้งนี้ เธอรู้สึกตัวเองเจองานหนักเข้าแล้ว

“พวกนี้เป็นสิ่งที่คุณปลอมแปลงขึ้นมา เพื่อที่จะใส่ร้ายฉัน！”พนักงานหญิงดึงดันที่จะไม่ยอมรับ

เสิ่นเผยซวนขี้เกียจที่จะสนใจเธอ

เสิ่นเผยซวนแค่เลือกตัดส่วนที่สำคัญๆออกมา แต่ว่าแค่นี้มันก็ตั้งครึ่งชั่วโมงแล้ว กว่าจะถึงสถานการณ์ตอนที่หลินซินเหยียนเข้ามาในร้าน

พนักงานหญิงดูถูกดูแคลนก่อน คิดว่าหลินซินเหยียนไม่มีปัญญาซื้อเสื้อผ้าพวกนี้ ต่อมาก็ดึงหลินซินเหยียนเอาไว้ไม่ให้เธอไป จะต้องให้เธอซื้อให้ได้ แถมยังเอาชื่อของไป๋ยิ่นหนิงมาขู่เธออีก แล้วยังบอกว่าเธอเป็น โสเภณี อีกด้วย……

แต่แค่หลินซินเหยียนไม่หลงกลเธอ พอได้ยินชื่อของไป๋ยิ่นหนิงก็เอาเงินมาจัดการให้เสร็จเรื่อง

จากนั้นบอดี้การ์ดก็เข้ามา

ชัดเจนว่าพนักงานหญิงคนนี้มีมีทัศนคติและท่าทีที่ไม่ถูกต้อง พูดจาโผงผาง

“พี่……”มาถึงขั้นนี้แล้วพนักงานหญิงคนนี้ก็ยังคิดที่จะเล่นลิ้นต่อ“พี่ ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่พวกเขาสร้างขึ้นมาทั้งนั้น คิดที่จะใส่ร้ายฉัน พี่อย่าไปเชื่อเด็ดขาด……”

เพี๊ยะ！

เหยาชิงชิงพุ่งเข้ามา ตบไปหนึ่งที เธอโกรธจนสั่นไปหมด“หลักฐานทนโท่แบบนี้ เธอยังจะปฏิเสธอีกเหรอ?！”

พนักงานหญิงเอามือจับหน้า แววตาจ้องเขม็ง ราวกับคิดไม่ถึงว่าเธอจะเข้ามาตบแบบนี้

หน้าครึ่งซีกชาจนไม่รู้สึกอะไร

“พะ พี่ ฉันถูกใส่ร้ายจริงๆนะ”เรื่องมาถึงตอนนี้ เธอก็ยังไม่ยอมรับ

ไม่อย่างนั้นเธอก็จะจบเห่แน่นอน

เหยาชิงชิงกัดฟันกรอดๆ มาถึงขั้นนี้แล้ว เธอยังไม่กลับใจอีกเหรอ?

จะตายก็ยังไม่ยอมรับ?

“ถ้าเธอไปรนหาที่ตายเอง ก็ไม่มีใครไปช่วยเธอได้หรอกนะ”เหยาชิงชิงที่กำลังโมโหเกรี้ยวกราดกลับเงียบสงบลง คนที่‘แบล็คเมล์ หักหลัง’เธอในวันนี้ ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วๆไป ถ้าเธอไม่เอาเรื่องเอาความ เกรงว่าอีกฝั่งก็จะไม่ปล่อยเธอไปเหมือนกัน

“ขอโทษนะ”เหยาชิงชิงเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของไป๋ยิ่นหนิง ก้มหัวขอโทษ“ฉันไม่รู้จริงๆว่าเธอถือว่าฉันรู้จักกับคุณ ใช้ชื่อของคุณมาแบล็คเมล์ข่มขู่ลูกค้าที่เข้ามา……”

ไป๋ยิ่นหนิงยกมือขึ้นมา ไม่อยากจะฟังคำอธิบายของเธอ

เขายังคงยิ้มมองไปยังจงจิ่งห้าว“คุณจะเอายังไง?”