กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 212

บนโซฟาฝั่งตรงข้ามมีชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่ เขาสวมชุดสูทรองเท้าหนัง หน้าตาสดชื่น บนกายยังมีกลิ่นหอมอ่อนๆ หลังอาบน้ำด้วย ไม่ได้มีกลิ่นเหม็นอับดังเช่นเมื่อคืน

เส้นประสาทของเฉิงยู่ซิ่วเครียดขึง ถึงแม้ต่างฝ่ายต่างรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร แต่พวกเขายังไม่เคยได้เผชิญหน้ากันอย่างมีสติครบถ้วนแบบนี้

ชั่วขณะหนึ่งที่เธอไม่รู้ว่าจะวางสายตาไว้ตรงไหน ให้มองเขายิ่งไม่กล้า เธอลุกขึ้นนั่งบนโซฟา พบว่าผ้าห่มที่คลุมให้เขาเมื่อคืน มันคลุมอยู่บนตัวเธอ

เฉิงยู่ซิ่วก้มหน้า “คุณ คุณสร่างเมาแล้วเหรอ”

จงฉีเฟิงตอบอืมเสียงบางเบา

เฉิงยู่ซิ่วรีบลุกขึ้นยืน เธอลุกขึ้นเร็วมาก จนเท้าสะดุดขาโต๊ะ จึงล้มกลับไปบนโซฟาอีกครั้ง เธอมือไม้พันกันไปหมด “ฉันจะเก็บเดี๋ยวนี้”

“ไม่ต้องกลัวผม” จงฉีเฟิงลุกขึ้นยืน เขารู้สึกได้ว่าเฉิงยู่ซิ่วประหม่ามากเมื่อได้พบเขา ความสัมพันธ์ที่กระอักกระอ่วนแบบนี้มันน่าอึดอัดจริงๆ และเขาก็ไม่คุ้นเคยที่จู่ๆ ในบ้านก็ปรากฏผู้หญิงเพิ่มขึ้นมาหนึ่งคน

“คุณเป็นคนที่เธอหามา คุณอยู่ได้อย่างมีความสุข ต้องการอะไรก็บอกผมได้ ถ้าคุณอยู่เฉยๆ แล้วรู้สึกอึดอัด ก็ออกไปข้างนอกได้ แต่ผมไม่อยากให้มีใครรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเรา”

เฉิงยู่ซิ่วลดสายตาลง “ฉันรู้”

หลังจากพูดจบจงฉีเฟิงก็ออกไป ไม่ได้อยู่ทานอาหารเช้า

ตั้งแต่วันนั้นจงฉีเฟิงจะกลับมาทุกคืน แต่ไม่ได้นอนห้องเดียวกันกับเธอ เขาพักผ่อนในห้องพักแขกชั้นล่าง

หลังจากนั้นเฉิงยู่ซิ่วถึงได้รู้ว่า ที่เขากลับมาทุกวันเป็นเพราะทำเพื่อให้เหวินเสียนเห็น

แต่อย่างไรก็ตามในช่วงกลางวันที่เธอว่าง เพื่อไม่ให้เสียเวลา เฉิงยู่ซิ่วตัดสินใจออกไปหาอะไรทำข้างนอก จะได้ไม่ต้องรู้สึกว่าช่วงเวลามันผ่านไปอย่างอยากลำบาก

เธอมีวุฒิการศึกษา แต่ไม่มีประสบการณ์ในการทำงาน ที่ง่ายหน่อยก็เป็นการหางานในตำแหน่งเสมียน

เมื่อผ่านการสัมภาษณ์ แต่ละวันของเธอผ่านไปกับการทำงาน เป็นแบบนี้กระทั่งล่วงเลยไปสองเดือน

คืนที่จงฉีเฟิงกลับมา จะพักผ่อนข้างล่าง พวกเขาจึงแทบไม่ได้เจอกันเลย

ชีวิตของเธอเต็มที่มาก ตอนทำงานก็ยุ่งมาก หลังเลิกงานก็ศึกษาหาความรู้ หลังจากกินข้าวเสร็จ เธอจะสืบค้นข้อมูลอยู่ในห้อง เรื่องในบริษัทที่ไม่เข้าใจ เธอจะบันทึกเอาไว้ หลังจากนั้นก็จะกลับมาศึกษาหาความรู้

วันนี้เธอก็เป็นดังเช่นปกติ หลังเลิกงาน ทานอาหารเย็นแล้วก็อาบน้ำและหาข้อมูลบนเตียง

ตอนที่เธอกำลังมีสมาธิ ได้รับโทรศัพท์จากเฉิงยู่เวินนี่คือคนเดียวที่เธอติดต่อด้วย และเป็นคนเดียวที่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน

พ่อเสียไปหมดแล้ว นี่เป็นญาติเพียงคนเดียวของเธอ

“หงเฟยอยากพบเธอ”

ไป๋หงเฟยไปเรื่องธุรกิจที่ต่างประเทศ บริษัทอยู่ในช่วงขยายโครงการ ต้องนำเข้าอุปกรณ์บางอย่าง เขาจึงจำต้องไปซื้อมันที่ต่างประเทศ

เพราะมันไม่ราบรื่น ดังนั้นจึงค่อนข้างล่าช้า กระทั่งเขากลับมา ถึงได้รู้ว่าเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นกับตระกูลเฉิง

และที่สำคัญที่สุดก็คือ เขาหาแฟนของเขาไม่เจอ ผู้หญิงที่รักของเขาเฉิงยู่ซิ่ว

เขามาที่บ้านเฉิงหลายครั้งเฉิงยู่เวินบอกแต่ว่าตัวเองไม่รู้ว่าเฉิงยู่เวินอยู่ที่ไหน แล้วก็ผลักไสไล่ส่ง

จนกระทั่งเขาจัดโครงการพัฒนาใหม่ในบริษัทเรียบร้อยแล้ว จึงมาบ้านเฉิงอีกครั้ง คราวนี้มีความมุ่งมั่นเป็นพิเศษ ถ้าเฉิงยู่เวินไม่บอกเขาว่าเฉิงยู่ซิ่วอยู่ที่ไหน เขาก็จะไม่ไปเฉิงยู่เวินไปที่ไหนเขาก็ตามไปที่นั่น

แม้แต่เฉิงยู่เวินเข้าห้องน้ำ เฉิงยู่ซิ่วก็ยังตามไป

เฉิงยู่เวินถูกบังคับจนไม่มีทางเลือก จึงได้แต่โทรหาน้องสาว

เมื่อเฉิงยู่ซิ่วได้ยินชื่อไป๋หงเฟย ก็ชะงักนิ่งไปเป็นเวลานาน หลังจากนั้นก็ร้องไห้กับตัวเองอย่างทนไม่ไหว

เธอควบคุมตัวเองไม่ได้ เธอคับข้องใจ เธอเจ็บปวด

“ฉันคิดว่าเขายังคงมีความรู้สึกต่อเธอ...”

“เขามีความรู้สึกต่อฉันแล้วยังไง” เฉิงยู่ซิ่วขัดจังหวะคำพูดพี่ชาย ถ้าแคร์เธอ รักเธอ แล้วเพราะอะไรเวลาที่เธอต้องการเขากลับหายตัวไป ถึงขั้นให้เธอติดต่อเขาไม่ได้