ใบหน้าของเฉิงยู่ซิ่วซีดขาวทันที ไร้สีเลือด นิ้วของเธอกำโทรศัพท์มือถือแน่น เวลาล่วงเลยมานานก็ไม่สามารถพูดออกมาได้
ทางฝั่งไป๋หงเฟยที่รออย่างใจจดใจจ่อก็พูดอย่างร้อนร้นว่า “ยู่ซิ่ว คุณมาเจอผมหน่อย มีเรื่องเข้าใจผิดอะไรเรามาคุยกันต่อหน้าให้ชัดเจน”
เฉิงยู่เวินมองไป๋หงเฟยที่ร้อนรนแล้วถอนหายใจ เขาดื้อรั้นมากจริงๆ
คุณนายไป๋มาสองสามครั้งแล้วก็พาเขากลับไม่ได้ อยู่หน้าประตูบ้านตระกูลเฉิงเป็นหกเจ็ดวันโดยไม่กินหรือดื่ม แล้วก็หมดสติไป คุณนายไป๋ถึงได้เอาเขากลับไปได้
แต่ก็ยังไม่ยอม เมื่อฟื้นขึ้นมาก็วิ่งมารอหน้าประตูบ้านตระกูลเฉิงอีก บอกว่าถ้าไม่พบหน้าเฉิงยู่ซิ่ว ต่อให้เขาตายก็ไม่ไปจากหน้าประตูบ้านตระกูลเฉิง
เฉิงยู่เวินไม่มีทางเลือก ได้แต่พาเขามาเมืองB เพื่อพบหน้าเฉิงยู่ซิ่ว
“ผมเอง”เฉิงยู่เวินยึดโทรศัพท์คืนมาอีกครั้ง และเอามาแนบหู “ฮัลโหลน้องสาว ฉันเองนะ ไป๋หงเฟยจะเป็นจะตายแล้ว จึงไม่มีทางเลือก ฉันเลยจำต้องพาเขามา เธอมาพบหน้าเขาสักครั้งเถอะ เรื่องอะไรก็พูดคุยให้ชัดเจน ถึงอย่างไรพวกเธอก็รักกันมานาน คบกันด้วยดีก็จากกันด้วยดี”
เฉิงยู่ซิ่วหลับตา แล้วเธอก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นนิ่งๆ และมองไปที่จงฉีเฟิง “ฉันมีเรื่องนิดหน่อย อยากออกไป....”
คำพูดของเฉิงยู่เวินวนเวียนอยู่ในหัวใจเธอ รักกับไป๋หงเฟยมานาน ถ้าต้องจบ เธอก็ต้องพูดเอง
ทำลายความรู้สึกนี้ด้วยมือตัวเอง
ถึงแม้ว่าจงฉีเฟิงจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่มองออกว่าเฉิงยู่ซิ่วอยู่ในอารมณ์ที่ย่ำแย่มาก ตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์ เขาจึงไม่อยากให้เธอเครียด
“ตอนนี้ร่างกายคุณไม่สะดวก คุณจะไปไหน ผมจะไปส่งคุณ”
เฉิงยู่ซิ่วลังเลครู่หนึ่ง อยากปฏิเสธจงฉีเฟิง “ฉัน....”
“ถ้าคุณไม่ให้ผมไปส่ง ผมจะไม่อนุญาตให้คุณลุกจากเตียง ตอนนี้หมอบอกว่าร่างกายของคุณต้องการการพักผ่อน”
เฉิงยู่ซิ่วไม่มีทางเลือกจำต้องพยักหน้าตอบรับ เธอถามเฉิงยู่เวินว่าอยู่ที่ไหน เธอจะไปหา
ทางฝั่งเฉิงยู่เวินบอกที่อยู่ แล้วเฉิงยู่ซิ่วก็วางสายไป เธอกำโทรศัพท์มือถือไว้ในมือ แล้วมองจงฉีเฟิงด้วยความเคอะเขิน “คุณออกไปก่อนครู่หนึ่งได้ไหมคะ”
จงฉีเฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อย “ไม่สบายตรงไหนครับ”
เฉิงยู่ซิ่วรีบส่ายหน้า “เปล่าค่ะ ไม่มี เพียงแต่ว่า....เพียงแต่....”
“เพียงแต่อะไร” ระหว่างคิ้วของจงฉีเฟิงยับย่น
เฉิงยู่ซิ่วก้มหน้า เธอพูดได้ที่ไหนว่าเธออยากไปห้องน้ำ
เขาเป็นผู้ชาย ชายหญิงแตกต่างกัน
แม้ว่าทั้งสองคนจะมีพฤติกรรมใกล้ชิด แต่พวกเขาไม่มีความรู้สึกต่อกัน และไม่ได้สนิทสนมคุ้นเคย นับได้แค่ว่าเป็นคนรู้จักเท่านั้น
เธอจึงไม่สามารถออกปากได้
เห็นเธอหน้าแดง จงฉีเฟิงจึงเหมือนว่าจะตระหนักได้แล้ว ร่างกายของเธอไม่ค่อยสะดวก และเพราะว่าเขาเป็นผู้ชาย เขาจึงลุกขึ้นและบอกว่า “ผมจะออกไปก่อน”
ที่จริงแล้วเขาไม่ได้ไป แต่เรียกพยาบาลมา ตอนนี้เฉิงยู่ซิ่วไม่ค่อยสะดวก เขาไม่วางใจให้เธออยู่คนเดียว
ตอนที่พยาบาลเข้ามา เฉิงยู่ซิ่วอึ้งไปครู่หนึ่ง “ฉันไม่ได้เกิดอาการป่วยนะคะ”
เธอคิดว่าเป็นการมาเพื่อตรวจ
พยาบาลมาช่วยประคองเธอ “คุณจงให้ฉันเข้ามาค่ะ กังวลว่าคุณอยู่ในห้องคนเดียวจะไม่สะดวก”
เฉิงยู่ซิ่วมองพยาบาลพลางกะพริบตาปริบๆ ดูเหมือนไม่คาดฝันกับการกระทำเช่นนี้ของจงฉีเฟิง ที่ก้นบึ้งหัวใจเกิดความซาบซึ้งพวยพุ่งเล็กน้อย
เพื่อเห็นแก่ที่เธอกำลังตั้งครรภ์ลูกของเขา เขาจึงดูแลใส่ใจเธอเหรอ
พยาบาลพาเธอเข้าห้องน้ำ จากนั้นก็ปิดประตู แล้วรออยู่หน้าประตู
หลังจากผ่านไปสักพักก็ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวข้างใน พยาบาลจึงเคาะประตูถามเธอว่าเธอโอเคหรือยัง
เฉิงยู่ซิ่วบอกว่าโอเคแล้ว พยาบาลถึงได้เปิดประตูเข้ามา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม