กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 228

หลังผ่าตัดเสร็จ เหวินเสียนก็ได้สลบไปสองวันถึงจะฟื้นขึ้นมา ประโยคแรกที่ถามคือ “ลูกล่ะ? เป็นยังไง? ได้รับบาดเจ็บไหม?”

เพราะว่าเธอได้หลับไปนานเกินไป เสียงก็ได้ทั้งแห้งทั้งแหบ

จงฉีเฟิงก็ได้ไปกุมมือของเธอ พูด “ไม่เป็นไร เธอปกป้องเขาได้ดีมากๆ ไม่ได้รับบาดเจ็บเลยสักนิด”

เหวินเสียนก็ได้โล่งอก เธอมองเพดานห้อง “ยังดีที่เขาไม่เป็นไร ไม่อย่างนั้นฉันผิดต่อพวกนาย”

เธอไม่ได้พูดชื่อของเฉิงยู่ซิ่วออกมาตรงๆ กลัวว่าจงฉีเฟิงอารมณ์ไม่ดี

จงฉีเฟิงมองลง รู้ว่าเหวินเสียนหลีกเลี่ยงอะไร เขาหัวเราะอย่างข่มขืน “ชาตินี้ของฉัน ไม่เคยที่จะน่าสมเพชแบบนี้มาก่อน......”

“โทษฉัน”

เหวินเสียนรู้ว่าทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะเธอ “ฉันเห็นแก่ตัวเกินไป คิดถึงแต่ตัวเอง มองข้ามนาย”

“เธอไม่ผิด ฉันไม่ผิด เขาก็ไม่ผิด โทษโชคชะตาแกล้งคน”

เขาก็ได้ตบมือเธอเบาๆ “ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น รักษาตัวดีๆ”

“ฉันไปหาพี่ชายฉันแล้ว พี่บอกว่าเขาไม่ได้จับตัว......”

“ไม่ต้องพูดแล้ว แบบนี้เถอะ ถ้าเกิดเธออยากไป รอให้เธอดีขึ้นพวกเราก็หย่า......”

“ฉันไม่หย่า ฉันจะเฝ้านายกับลูก” เธอก็ได้เป็นฝ่ายจับมือของจงฉีเฟิง “ฉันจะให้เขาไม่มีแม่ไม่ได้......”

ได้ยินถึงตรงนี้ หลินซินเหยียนก็ได้ร้องไห้

ร่างกายเหมือนจะเต็มไปด้วยน้ำ 100 องศาเซลเซียส เดือดอยู่อย่างนั้น

เธอไม่มีทางที่จะพูดได้ว่าใครถูกใครผิด ทุกคนก็ได้มีจุดยืนและความยากลำบากของตัวเอง

“จากนั้นล่ะ?”

ตอนที่เฉิงยู่ซิ่วเล่าเรื่องนี้นั้นใจเย็นมากๆ ก็เหมือนว่าคนในนั้นไม่ใช่เธอ เธอไม่เคยที่อยู่ร่วมเรื่องนี้ยังไงอย่างนั้น

“เพราะว่าขาของเหวินเสียนบาดเจ็บ ไม่สามารถเดินได้......”

“หมอบอกว่าได้เสริมเหล็กเข้าไปแล้วก็สามารถที่จะเดินได้แล้วไม่ใช่เหรอคะ?”

“ใช่ เดิมทีเป็นแบบนั้น แต่ว่าหลังผ่าตัดเสร็จถึงพบว่า อาจเป็นเพราะว่าขาของเธอโดนหนีบเป็นเวลานานเกินไป กระทบถึงเส้นประสาท เสริมเหล็กไปแล้วเธอก็ไม่สามารถที่จะยืนขึ้นและเดินได้ เหวินเสียนไม่สามารถเดินได้ เหวินชิงก็ยิ่งไม่อยากให้จงฉีเฟิงกับเธอแยกกัน ก็ได้ขังฉันกับไป๋หงเฟยอยู่ตลอด ตอนนั้นทุกคนรู้ฉันกับไป๋หงเฟยเคยเป็นคนรักกันมาก่อน เพราะงั้นเขาก็ได้สร้างเรื่องเหมือนว่าพวกเราได้หนีไปด้วยกัน ก็ไม่มีคนสงสัย”

“จากนั้น......”

นั้นเป็นหลายปีต่อมา จงจิ่งห้าวก็ได้อายุหกขวบแล้ว เหวินเสียนก็ได้ยินบทสนทนาของเหวินชิงกับเหวินจิ่นอย่างบังเอิญ ถึงได้รู้ว่าเฉิงยู่ซิ่วถูกขังไว้

และก็เพราะเรื่องนี้ ได้ทำลายสุขภาพของเฉิงยู่ซิ่ว ปีนั้นตอนที่เธอถูกเหวินชิงไปนั้น พึ่งคลอดจงจิ่งห้าวได้ไม่นาน แล้วก็ยังถูกขังในที่ที่เย็นชื้น ความเย็นเข้าร่าง ทำลายสุขภาพโดยตรงทำให้เธอไม่สามารถจะมีลูกได้อีก

เหวินเสียนคิดไม่ถึงว่าเหวินชิงหลอกเธอ ขนาดพ่อของเธอเหวินจิ่นก็รู้เรื่องนี้ ตอนนั้นเธอได้เปิดประตู ถามพวกเขาด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัว “พวกพ่อทำแบบนี้ได้ยังไง?!”

เธอโมโหเอามากๆ!

“เหวินเสียน เธอมาได้ยังไง?” เหวินชิงก็ได้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ เขาก็ได้มองน้อง “พวกเราก็ได้ทำเพื่อเธอ......”

เหวินเสียนก็ได้ตะโกนราวกับคนบ้า “พี่เพื่อหนู ก็สามารถที่จะทำผิดกฎหมายได้เหรอ? ใครให้สิทธิ์พวกพี่ มาแย่งอิสระของคนคนหนึ่ง?!”

“เธอต้องใจเย็นก่อน” เหวินชิงได้ทำหน้าเข้ม “ปีที่ผ่านมานี้ก็สงบไม่ใช่เหรอ? เธอกับฉีเฟิงก็ดีกันมาก นี่ก็พอแล้ว เธอยังมีอะไรที่ไม่พอใจอีก ถ้าไม่ใช่เพื่อเธอ ฉันจะยอมเสี่ยงที่จะหลุดจากตำแหน่ง มาทำเรื่องนี้?”

เหวินเสียนมองเหวินชิงอย่างอึ้งอยู่นาน สุดท้ายก็ได้พูดอย่างสะอึก “พี่ปล่อยเธอเถอะ”

เหวินชิงขมวดคิ้ว “เธอก็ถือว่าวันนี้เธอไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น กลับไปใช้ชีวิตดีๆ กับฉีเฟิง”

“ฉันจะทำเป็นไม่รู้ได้ยังไง?” ตาที่ได้เบลอของเหวินเสียน ขยับร่างกาย ลงมาจากรถเข็น เสียงตุบดังไปที คุกเข่าลง