กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 229

“ทำไมฉันไม่อยากพูดล่ะ?” ลูกชายของตัวเองแท้ๆ นะ?

เสียดายขาดไหน เสียใจขนาดไหน

เธอคาดหวังมากๆ ว่า ว่าเขาจะเรียกเธอว่าแม่

ตอนที่คลอดเขาออกมานั้น ก็ได้อยู่ในนามสามีภรรยาของจงฉีเฟิงและเหวินเสียน ทุกคนต่างรู้ว่าเขาเป็นผู้สืบทอดตระกูลจงเพียงคนเดียว หลานคนเดียวของตระกูลเหวิน

ถ้าเกิดเปลี่ยนคำพูด ว่าเธอเป็นคนคลอด งั้นจะอยู่ในฐานะอะไรล่ะ?

ตอนนั้นเหวินเสียนกับจงฉีเฟิงเป็นสามีภรรยาตามกฎหมาย เธอนับอะไร?

ลูกชายเธอนับอะไร?

ลูกลับๆ เหรอ?

ไม่ได้ เธอทำไม่ได้

เธอจะให้จงจิ่งห้าวมาแบกรับคำว่าลูกชู้ไม่ได้

ต่อไปถ้าเขาได้สืบทอดธุรกิจของตระกูลจง แล้วมีชื่อเสียงแบบนี้ คนอื่นจะมองเขายังไง?

“อีกอย่างตระกูลจงกับตระกูลเหวินจะมีความขัดแย้งไม่ได้ ถ้าเกิดเป็นศัตรูกันขึ้นมาจริง มีแต่ทำให้ทั้งสองฝ่ายเสียหาย” เธอมองหลินซินเหยียน พูดอย่างไร้หนทางว่า “เราคิดว่าฉันสามารถที่จะแต่งงานกับจงฉีเฟิงได้ไงล่ะ?”

เธอได้ทำข้อตกลงกับเหวินชิง ถึงได้แต่งเข้าตระกูลจงได้

“เพราะว่าเกี่ยวกับเหวินเสียน เขาก็ได้ไม่ชอบฉันเอามากๆ มักรู้สึกว่าเป็นเพราะฉัน น้องสาวของเขากับจงฉีเฟิงถึงได้ไม่ได้อยู่ด้วยกันสักที สุดท้ายก็ได้เสียไปตั้งแต่อายุยังน้อย การจากไปของเหวินเสียนกระทบจิตใจเขามากเกินไป เขารู้ว่าฉันแคร์พวกธุรกิจของตระกูลเฉิงก็ได้ใช่สิ่งนี้มาข่มขู่ฉัน”

เหวินชิงข่มขู่เธอ ถ้าเกิดอยากจะแต่งงานกับจงฉีเฟิง ก็ต้องให้ผ้าไหมกวางตุ้งของตระกูลเฉิงหายไปจากโลกนี้ ไม่ปรากฏอยู่ในโลกนี้

หลินซินเหยียนเข้าใจแล้ว ว่าทำไมผ้าไหมกวางตุ้งน้อยขนาดนี้ ในตลาดก็ได้มีในปริมาณที่น้อยมากๆ

“เมื่อก่อนตระกูลเหวินจะดูถูกไม่ได้ ตอนนี้ก็เหมือนกัน ถ้าเกิดเธอเรียนรู้แล้ว ไม่ใช้ก็ยังดี แต่ถ้าถูกจับได้ ฉันกลัว......” สองมือของเธอก็ได้สั่นอย่างควบคุมไม่ได้ เรื่องที่เกิดในอดีต ก็เหมือนว่าเป็นเรื่องของเมื่อวาน แค่นึกๆ ดูก็ยังทำให้หวาดกลัว ช่วงเวลานั้นทำให้ชีวิตเธอมีกรงแห่งความหวาดหวั่นขนาดใหญ่ครอบอยู่ เธอรู้ถึงฝีมือของเหวินชิง เธอเคยเจอมา เธอไม่อยากให้หลินซินเหยียนตกเป็นเป้าหมายของเหวินชิง

ยิ่งไม่อยากให้เธอเจอกับอันตราย

“ตอนนี้ยังทัน เรียนรู้แล้วก็ไม่เป็นไร แต่ว่าห้ามแสดงออกมาต่อหน้าผู้คน”

หลินซินเหยียนก็ได้ก้มตัว เอาหัวไปซบที่น่องของเธอ ก็ได้จับมือทั้งสองของเธอ “ท่านต้องเชื่อใจจิ่งห้าว เชื่อใจหนู ถึงแม้ว่าอาจจะมีอันตราย แต่ว่าพวกเราต้องฝ่ามันไปได้แน่ค่ะ ท่านเพื่อที่จะอยู่ข้างๆ จิ่งห้าวแล้ว ก็ได้เอาธุรกิจที่สืบทอดกันมาของตระกูลเฉิงมาแลก ความรักนี้เขาไม่รู้ แต่ว่า หนูรู้ พวกเรานั้นสามารถที่จะ ปกป้องธุรกิจที่สืบทอดกันมาของตระกูลเฉิงเพื่อท่าน ให้มันอยู่บนโลกนี้ตลอดไป ไม่ให้สูบหาย”

“เด็กโง่” เฉิงยู่ซิ่วก็ได้ลูบหัวของเธอ “มีชีวิตถึงตรงนี้ ฉันก็หวังว่าหนูกับจิ่งห้าว แล้วก็เด็กน้อยอีกสองคนมีชีวิตกันดีๆ”

อย่างอื่นเธอไม่ได้เห็นว่าสำคัญแล้ว ไม่มีอะไรที่สำคัญไปกว่าคนในครอบครัวอยู่อย่างปลอดภัยแล้ว

หลินซินเหยียนไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่ว่าในใจกลับตัดสินใจแล้ว จะให้ธุรกิจที่สืบทอดกันมาของตระกูลเฉิงหายไปไม่ได้ ตอนนี้เธอเข้าใจในสิ่งที่เฉิงยู่เวินทำแล้ว และก็ไม่ค่อยที่จะพอใจถ้าจะให้มันสูญหายไปแบบนี้ ถึงได้ตัดสินใจแบบนี้

“เวลาก็ดึกขนาดนี้แล้ว จะไปพักผ่อนด้วยกันกับฉันไหม?” เฉิงยู่ซิ่วถามเบาๆ

หลินซินเหยียนพยักหน้า บอกว่าดี

เธอพูดจบก็ได้ถอดเสื้อกันหนาวกับรองเท้าขึ้นบนเตียง นอนกับเฉิงยู่ซิ่ว

เฉิงยู่ซิ่วก็ได้ห่มผ้าให้เธอ หลินซินเหยียนก็ได้หันหน้าไปมองเธอ “ครั้งแรกที่เห็นท่าน หนูก็รู้สึกว่าท่านไม่เหมือนกัน”

ไม่เหมือนกับชู้ที่เธอเคยเจอมาก่อน เป็นไปอย่างที่คิด ไม่เหมือนจริงด้วย

เฉิงยู่ซิ่วก็ได้ยื่นมือไปจับหัวของเธอ จัดผมที่ได้บังตาเธอไปทัดหู “ฉันอยากมีลูกสาวมาตลอด”

ตอนนี้ ลูกชายได้มีภรรยาที่ดีแบบนี้ ก็ถือว่าทำให้ฝันเธอเป็นจริงแล้ว

หลินซินเหยียนยิ้ม ตาที่โค้งสวยเอามากๆ เธอก็ได้ออดอ้อนใส่เฉิงยู่ซิ่ว “งั้นท่านก็คิดว่าหนูเป็นลูกสาวเถอะค่ะ เอาความรักทั้งหมดมาให้หนู”

“ให้หนู ให้หนูหมดเลย ฉันได้เอาจิ่งห้าวให้หนูแล้ว” เฉิงยู่ซิ่วก็ได้ยิ้ม แต่ว่านัยน์ตานั้นก็ได้มีน้ำบางๆ ปกคลุมอยู่

“ทำไมหนูถึงได้หมั่นกับจิ่งห้าวตอนเด็กคะ?” อยู่ๆ หลินซินเหยียนถาม เธอถามจวงจื่อจิ่นไปครั้งหนึ่งแล้ว แต่ว่าจวงจื่อจิ่นไม่พูด เมื่อกี้ได้ยินที่เฉิงยู่ซิ่วเล่า ก็ไม่ได้พูดเรื่องนี้ ว่าทำไมตอนนั้นถึงได้ตกลงเรื่องงานแต่งนี้