กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 239

“คุณ---”

ฉินยาโกรธจนหน้าแดง ไร้ยางอาย เกรงว่าจะไม่สามารถอธิบายความเลวของผู้ชายตรงหน้าคนนี้ได้

ซูจ้านสตาร์ทรถ“ไม่ต้องจ้องแล้ว จ้องจนตาถลนออกมา จะบอดได้ เดี๋ยวจะมองไม่เห็นผม ก็กลัวคุณจะเสียใจ”

ฉินยา“……”

“คุณจะหน้าด้านไปถึงไหนเหรอ？”ฉินยาไม่รู้จริงๆว่า จะหาคำไหนมาอธิบายเขาได้

ซูจ้านหัวเราะอย่างไม่สนใจ“ถ้าผมเป็นคนมีคุณธรรม คืนนั้นคงไม่ปรากฏตัวที่ห้องคุณ ……”

ฉินยาสูดหายใจลึกๆ ปลอบใจตัวเองไม่หยุด อย่าทะเลาะกับคนที่มีความรู้ต่ำกว่าอย่างเขา อย่าทะเลาะกับคนที่มีความรู้ต่ำกว่าอย่างเขา ทำลายร่างกายได้รับความลำบากก็จะเป็นตัวเอง

เธออดทนไว้ รอถึงสถานที่ เธอก็หลบโอเคไหม？

สู้ไม่ได้ เธอก็ได้แต่หลบสินะ？

แล้วซูจ้านก็จริงจังขึ้นมา ไม่ยั่วยุเธออีก“อย่าโกรธเลย”

ฉินยาไม่สนเขา หันหน้ามองนอกหน้าต่าง

เห็นเขาเป็นแค่แมลงวันในคราบมนุษย์

ในรถ

ครั้งนี้เสิ่นเผยซวนก็ไม่ได้นั่งข้างใน ตรงหน้าคือคนขับรถที่มีเทคนิคดีกำลังขับรถอยู่

ด้านหลังหลินซินเหยียนอยู่กับลูกสองคน หลินลุ่ยซีดูการ์ตูนสักพักแล้วตอนนี้ก็ง่วง หลินซีเฉินค่อยๆเอาแท็บเล็ตมา แล้วเล่นเกมที่ชื่อstrongest brain

ครั้งที่แล้วเล่นเกมคณิตศาสตร์ ทำให้เขาพอใจไม่ได้แล้ว เขาคิดว่าง่ายเกินไป

ครั้งนี้ เกมstrongest brainยากหน่อยๆ

เขาชอบมาก เรื่องที่ยิ่งยาก เขาก็ยิ่งท้าทาย

หลินซินเหยียนตบลูกสาวเบาๆ พร้อมกับดูข้อมูลที่เฉิงยู่เวินให้เธอ

จงจิ่งห้าวดูข้อมูลที่กวนจิ้งส่งให้เขาอยู่ข้างหน้า แต่ว่าเขาดูต่อไปสักตัวหนึ่งไม่ไหวแล้ว คอยมองไปด้านหลังตลอด

คิดในใจ ตอนนี้เธอกำลังทำอะไร？ทำไมไม่เคลื่อนไหวเลยสักนิด？

หลินลุ่ยซีนั่งรถจะอยู่ไม่สุข ครั้งนี้ทำไมไม่ส่งเสียงเลยสักนิด？

เวลานี้ ก็มีเสียงของหลินซีเฉินพูด“หม่ามี๊ผมก็ง่วงแล้ว ผมนอนแล้วนะ”

เขาจงใจพูดเสียงดัง เหมือนว่าตั้งใจให้จงจิ่งห้าวได้ยินว่า เขากับน้องหลับกันแล้ว สามารถมาคุยกับหลินซินเหยียนได้ มีพื้นที่ลำพัง

ที่จริงจงจิ่งห้าวอยากเข้าไปดูว่าหลินซินเหยียนกำลังทำอะไร ตอนนี้ก็ได้ยินเสียงของหลินซีเฉิน ก็ยิ่งยับยั้งแรงกระตุ้นไม่อยู่

เขาปิดคอม นั่งที่โซฟาสักพัก คิดว่าหลินซีเฉินน่าจะหลับแล้ว จึงยืนขึ้นจากโซฟา เดินไปด้านหลัง ดึงม่าน แบบนี้ด้านหน้าก็มองไม่เห็นด้านหลังแล้ว

จริงๆด้วย ตอนนี้เด็กสองคนกำลังหลับอยู่ หลินลุ่ยซีหลับแล้วจริงๆ อาจเพราะว่ารถแกว่งไปมา เหมือน‘เปล’เธอจึงกลับลึก ส่วนหลินซีเฉินไม่ได้หลับ ตอนนี้กำลังแกล้งหลับ

“กำลังดูอะไร？”จงจิ่งห้าวเดินเข้ามาพูดกับหลินซินเหยียนก่อน

หลินซินเหยียนรู้ว่าคนที่มาคือใคร จึงไม่เงยหน้า ดูข้อมูลต่อไป ในใจกำลังวางแผนว่ากลับไปถึงเมืองB เธอจะวางเครื่องจักรไว้ที่ไหน จะประชาสัมพันธ์ผ้าไหมกวางตุ้งให้ใหญ่ที่สุดออกมาอย่างไร

ยิ่งเวลานาน หลายคนก็จะลืมผ้าแบบนี้ไป หลายปีมานี้ก็มีวัสดุดีๆออกมา

อยากจะเปิดตลาดอีกครั้ง ก็จำเป็นต้องมีกลยุทธ์

จงจิ่งห้าว “……”

นี่คือไม่สนเขา？

เห็นเขาเป็นอากาศ？

“ฉันดูของอยู่ คุณกระหายน้ำเหรอ？”ในที่สุดหลินซินเหยียนก็เงยหน้าขึ้น

จงจิ่งห้าวหายใจออกมาแรงๆ เขาไม่กระหาย ไม่กระหายเลยสักนิด เขามาดูเธอ

“คุณจงใจไม่สนผม？”เขาพูดกดเสียง

ถ้าตอนนี้ไม่มีลูกสองคนอยู่ เขาไม่อาจใจเย็นขนาดนี้ได้แน่

ยืนหยัดในตัวเอง？เป็นเรื่องตลกต่อหน้าหลินซินเหยียน

อารมณ์ของเขา จะผันผวนตามท่าทีของเธอ

หลินซินเหยียนไม่คิดจะนิ่งใส่เขาตลอด“คุณต่างหากที่ห่างเหินฉันก่อน ฉันทำไม่ดีตรงไหนคุณบอกตรงๆสิ อย่ามาอ้อมค้อม ฉันไม่มีอารมณ์ไปเดา ไม่มีจิตใจและกำลัง จริงๆ”

จงจิ่งห้าวมองเธอหลายวินาที“คุณมีเรื่องปิดบังผมไหม？”

ในใจหลินซินเหยียนเต้นตึกตัก เขายังสงสัยอยู่？

ตั้งแต่คืนนั้นเขาก็ไม่หยุดถามเธอคำถามนี้

เขาเห็นอะไร？

ไปเจออะไรมา？