กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 277

จงจิ่งห้าวไม่ได้ตอบสนอง ซูจ้านกระวนกระวาย เขาอยากช่วยคุณย่า แต่ก็ไม่อยากให้หลินซินเหยียนเข้าถ้ำเสือ เหอรุ่ยเจ๋อตามตื๊อไม่เลิก ก็เพราะอยากได้ตัวหลินซินเหยียน เธอไปแบบนี้ ยังกลับมาได้ไหม?

ในตัวเหอรุ่ยเจ๋อมัดระเบิดไว้

ถ้าหากคนที่เหอรุ่ยเจ๋อกับไว้เป็นตัวประกันเป็นคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จัก หลินซินเหยียนอาจจะลังเลบ้าง แต่คนที่ถูกจับคือย่าของซูจ้าน ญาติคนเดียวของเพื่อนรักจงจิ่งห้าว เธอจะให้คนแก่คนนี้ได้รับบาดเจ็บเพราะเธอ

เหอรุ่ยเจ๋อหัวเราะ เสียงหัวเราะของเขาดังก๊ากก๊ากออกมาจากลำคอ เสียดสี เหยียดหยาม “เหยียนเหยียน ผมเคยพูดแล้ว มีแค่ผม ผมคนเดียวเท่านั้นที่รักคุณ มีผมเท่านั้น ยิมทุ่มเทให้คุณทั้งหมด คุณลืมตาดู มัน จงจิ่งห้าว ห่วงความปลอดภัยของคุณไหม?”

“ฉันเดินไป คุณปล่อยตัวคุณย่า” หลินซินเหยียนสีหน้าเรียบเฉย สำหรับคำพูดของเหอรุ่ยเจ๋อแล้ว เธอฟังไม่เข้าไปแม้แต่น้อย

มองสีหน้าอันเฉยชาของหลินซินเหยียน เหอรุ่ยเจ๋อตะโกนอย่างควบคุมไม่ได้ “คุณยังไม่ยอมตาสว่างอีกเหรอ? มันไม่กลัวใช่ไหม ว่าผมจะตายพร้อมคุณ กลายเป็นผีสามีภรรยาคู่หนึ่ง?”

“ไอ้บ้า” ซูจ้านโมโหจนกัดฟันแน่น “มันอาจจะทำแบบนี้จริงก็ได้ มัดระเบิดติดตัวไว้ เห็นได้ชัดว่ามันมีความคิดที่อยากจะตายพร้อมกัน”

จงจิ่งห้าวยังคงไม่ตอบสนอง เขาเงียบเหมือนดังเสือที่รอเหยื่ออย่างใจเย็น รอโอกาสเหมาะแล้วพุ่งเข้าจับเหยื่อ

หลินซินเหยียนเจรจากับเขาต่อ “คนที่คุณอยากได้คือฉัน นี่เป็นเรื่องระหว่างเราสองคน เราควรเคลียร์กันเอง คุณไปจับคนแก่คนหนึ่งไว้เป็นตัวประกันแบบนี้ มันจะทำให้ฉันยิ่งเกลียดคุณขึ้นกว่าเดิม”

เหอรุ่ยเจ๋อตาแดงเดือด “คุณว่าไงนะ?”

เขาไม่อยากเชื่อ ควบคุมความผิดหวังในใจไม่ได้ “คุณเกลียดผม? ฮ่าฮ่า......คุณเกลียดผม?” เขาเก็บรอยยิ้มทันที เปลี่ยนเป็นสีหน้าอันโหดเหี้ยม “มันผมโง่เกินไป ตามใจคุณทุกเรื่อง คุณคบกับจงจิ่งห้าว ก็เพราะว่ามันนอนกับคุณไม่ใช่เหรอ? คุณรักมันเหรอ? คุณไม่ได้รัก นั่นเป็นเพราะว่าคุณเห็นแก่ลูกสองคน คนที่คุณรักคือผม คือผม ถ้าหากผมไม่มัวแต่ห่วงที่คุณขัดขืน นอนกับคุณสักครั้ง ตอนนี้คุณก็อยู่กับผมแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่าง ก็เป็นเพราะผมตามใจคุณเกินไป ยอมคุณตลอด”

ความน่ากลัวของคนบ้ายังไม่พอที่จะบรรยายตัวเหอรุ่ยเจ๋อในตอนนี้ เขาบ้าคลั่งน่ากลัว แม้แต่ตรรกะความคิด ก็เกินคนธรรมดา

หลินซินเหยียนมือวางข้างลำตัว กำหมัดไว้แน่น “ฉันมาแล้ว คุณปล่อยคุณย่าเดี๋ยวนี้”

เหอรุ่ยเจ๋อก้มหน้า คุณย่าอายุมากแล้ว คงเพราะอาการตกใจ ตัวสั่นไปทั้งร่าง พูดอะไรไม่ออกแม้แต่น้อย

ซูจ้านยืนอยู่ข้างๆอย่างรีบร้อน “แม่งเอ้ย ยังเป็นหมอจิตแพทย์ บ้าขึ้นมา น่ากลัวกว่าคนธรรมดาตั้งเยอะ”

“เหอรุ่ยเจ๋อ คุณต้องการอะไร” หลินซินเหยียนกังวล เธอรู้สึกได้ว่าอาการคุณย่าไม่ค่อยดี

อายุเยอะขนาดนี้แล้ว ทนการทรมานแบบนี้ไม่ไหว

“เอารถให้ฉันคันหนึ่ง” ไม่มีใครอยากตาย เขาก็เหมือนกัน มัดระเบิดติดตัว ก็เพื่อจะเอาตัวรอด ยกเว้นสถานการณ์ที่เขาเอาตัวรอดไม่ได้ถึงเลือกที่จะตายพร้อมกับศัตรู

ตอนนี้เขามีตัวประกัน ทำให้พวกเขาเป็นห่วงตัวประกัน เขาก็มีโอกาสหนี

“ให้มัน” พูดจบ ซูจ้านหันไปมองจงจิ่งห้าว เขาไม่พูดก็แสดงว่าเห็นด้วย

ไม่นานบอดี้การ์ดก็ขับรถคันหนึ่งมา เขากำลังจะไปส่งกุญแจ ฉวยโอกาสช่วยคุณย่าออกมา แต่ว่าเหอรุ่ยเจ๋อก็ไม่โง่ รีบตะโกนห้ามไว้ “อย่าเข้ามา”

บอดี้การ์ดพูด “ผมไม่เข้าไป จะเอากุญแจรถให้คุณยังไง?”

“ให้เหยียนเหยียน” เขาบีบคอของคุณย่าไว้ มองบอดี้การ์ดอย่างระวัง

บอดี้การ์ดลังเลนิดหนึ่ง หลินซินเหยียนเข้าไปหยิบกุญแจเอง

“คุณขึ้นรถ คุณขับรถ อย่าคิดหนี ไม่อย่างนั้น ผมทำคนแก่คนนี้ตายแน่” เหอรุ่ยเจ๋อขู่

หลินซินเหยียนมองเขาแล้วหันตัวเดินขึ้นรถ สตาร์ทรถ เหอรุ่ยเจ๋อลากตัวคนแก่ขึ้นไปนั่งด้านหลัง เขามองหลินซินเหยียน “ขับไปทิศใต้”

คุณย่าอยู่ในมือเขา หลินซินเหยียนจึงต้องฟังเขา

เหอรุ่ยเจ๋อรู้สึกว่าหลินซินเหยียนจงใจขับช้าลง เขาจึงตบหน้าคนแก่อย่างแรงจนสลบ หมดสติไป ไม่มีเสียงร้อง

แต่หลินซินเหยียนตกใจกับเสียงตบหน้า เธอหันไปมองเห็นสีหน้าอันโหดเหี้ยมของเหอรุ่ยเจ๋อและรอยฝ่ามือบนหน้าของคุณย่า

หลินซินเหยียนโมโหมาก คิดไม่ถึงว่าเหอรุ่ยเจ๋อจะบ้าคลั่งได้ถึงขนาดนี้ แม้แต่คนแก่ก็ทรมาน