กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 276

ซูจ้านขมวดคิ้ว “แกหัวเราะอะไร?”

“แกคิดว่าพวกแกชนะแล้วเหรอ? แกคิดว่าจับฉันได้แล้วเหรอ?” เหอรุ่ยเจ๋อยิ่งหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

ซูจ้านยิ่งขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม มันหมายความว่ายังไง?

จงจิ่งห้าวจับมืออันเย็นเฉียบของหลินซินเหยียน กอดไว้แน่นกว่าเดิม หรี่ตาลงเล็กน้อย

“แกยังอยากทำอะไรอีก? วันนี้ต่อให้แกมีปีกก็หนียากแล้ว” ซูจ้านมองดูท่าทางอันบ้าคลั่งของเหอรุ่ยเจ๋อ สีหน้ายิ่งไม่ดี

“ฉันปีนออกไปไม่ได้ แกปีนออกไปได้เหรอ” ตอนที่พูดเขาก็รูดซิปออก

ทันใดนั้น ซูจ้านเข้าใจความหมายของคำพูดเขาแล้ว เพราะว่ากลางอกเขาผูกระเบิดไว้

วินาทีที่เขาโชว์ระเบิดออกมา ก็มีเสียงกรีดร้อง แม่ที่ขายปิ้งย่าง รีบอุ้มลูกสาวตัวเองขึ้นมา หลบอยู่ใต้โต๊ะ

เขาหัวเราะมองไปที่จงจิ่งห้าว “พวกแกใครกล้ามาจับฉัน?”

จงจิ่งห้าวสีหน้าเรียบเฉย ป้องกันหลินซินเหยียนไว้ด้านหลังเขา “นายต้องการอะไร?”

เวลาเดียวกับที่พูด บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังเหอรุ่ยเจ๋อค่อยๆขยับไปข้างหน้า คิดอยากจะจับเขา

เหอรุ่ยเจ๋อเปิดอกเสื้อ “ส่งเหยียนเหยียนมาให้ฉัน ไปกับฉัน ไม่อย่างนั้น พวกเราก็ตายพร้อมกัน”

จงจิ่งห้าวตั้งใจยื้อเวลากับเขา ให้บอดี้การ์ดเข้าใกล้เขา

“ถ้าฉันไม่ยอมละ?”

“ฉันบอกแล้วไง ทุกคนก็ตายพร้อมกัน ใครก็อย่าคิดที่จะรอด” เหอรุ่ยเจ๋อมองไปข้างหลังเขา “เหยียนเหยียน คุณอยากเห็นคนมากมายขนาดนี้ตายเพราะคุณเหรอ?”

หลินซินเหยียนหันหน้าไม่มองเขา ดังนั้นจึงหันไปเห็นแม่ลูกที่หลบอยู่ใต้โต๊ะพอดี สายตาเธอกะพริบ กำมือไว้แน่น

พวกเขาเป็นผู้บริสุทธิ์ เป็นเพราะเธอถึงทำให้พวกเขาอยู่ในอันตราย

หลินซินเหยียนอยากบอกให้พวกเขาไป หลบอยู่ใต้โต๊ะไม่มีประโยชน์ แต่กลัวดึงดูดความสนใจของเหอรุ่ยเจ๋อ

“เหยียนเหยียนคุณไปกับผม มีแค่ผมเท่านั้นที่ชอบคุณอย่างจริงใจ รักคุณ มีแค่ผมคนเดียว เพื่อคุณแล้วผมยอมสละแม้แต่ชีวิต ไปกับผม” เขายื่นมือให้หลินซินเหยียน

เวลาเดียวกัน บอดี้การ์ดที่เข้าใกล้เหอรุ่ยเจ๋อไปโดนเก้าอี้ จนทำให้เกิดเสียง เหอรุ่ยเจ๋อหันไปมองก็เห็นบอดี้การ์ดที่กำลังเข้าใกล้ สีหน้าเขาเปลี่ยนไปทันที เขารู้ตัวแล้ว บอดี้การ์ดจึงเลือกที่จะพุ่งเข้าไปกับตัวเขา

เหอรุ่ยเจ๋อถีบเก้าอี้ตรงหน้า ไปขวางบอดี้การ์ดที่เข้าใกล้

“แม่ แม่” เด็กหญิงตกใจจนมุดเข้าอ้อมกอดของแม่ เหอรุ่ยเจ๋อหันไปจ้องเด็กหญิงคนนั้น หลินซินเหยียนเห็นท่าจะไม่ค่อยดี “รีบขวางเขาไว้”

บอดี้การ์ดพุ่งเข้าไป แต่ก็ช้าไปหนึ่งก้าว เหอรุ่ยเจ๋อคว่ำโต๊ะแล้วจับตัวเด็กหญิงไว้ เด็กหญิงกอดแม่ไว้ไม่ปล่อย “ปล่อยลูกของฉัน”

“ปล่อยเขาให้ผม” เหอรุ่ยเจ๋อตะโกน ผู้หญิงตกใจร้องตะโกนเสียงดัง “ปล่อยลูกสาวฉัน ปล่อยลูกสาวฉัน”

เด็กหญิงถูกดึงจนรู้สึกเจ็บ ตกใจจนร้องไห้ “แม่ แม่....”

หลินซินเหยียนอยากเข้าไปช่วยแม่คนนั้นแย่งลูกสาวมา เหอรุ่ยเจ๋อตอนนี้เหมือนคนบ้า ต้องทำให้เด็กบาดเจ็บแน่

เธอเพิ่งขยับตัว ก็ถูกจงจิ่งห้าวจับไว้ “ผมไปเอง”

เหอรุ่ยเจ๋อใช้แรง ดึงตัวเด็กหญิงมาจากมือแม่ กำลังจะใช้เด็กหญิงข่มขู่หลินซินเหยียน พอหันไป ก็เห็นจงจิ่งห้าว “แก......”

จงจิ่งห้าวใช้ความเร็วยิ่งกว่าสายฟ้าแลบ เข้าไปจับแขนของเขาไว้ มือของเขาแรงเยอะมาก เหอรุ่ยเจ๋อรู้สึกเจ็บ มือที่อุ้มเด็กหญิงไว้ต้องปล่อยออก จงจิ่งห้าวจึงรีบดึงเด็กหญิงเข้ามาอุ้มไว้ เหอรุ่ยเจ๋อโมโหจนบีบสันดานความชั่วร้ายในตัวออกมา เขาจับระเบิดที่ผูกไว้กลางอก อยากกดปุ่มระเบิด แต่ถูกจงจิ่งห้าวถีบกระเด็นออกไป

แคร้งคร้าง

โต๊ะเก้าอี้ล้มระเนระนาด

เหอรุ่ยเจ๋อไหวพริบดีมาก ลุกขึ้นมาก็วิ่งหนี