กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 275

หลินซินเหยียนเงยหน้า เด็กผู้หญิงก็ปรากฏตัวในสายตาเธอ เด็กหญิงใส่เสื้อแจ็คเก็ตผ้าฝ้าย สีถูกลมหนาวพัดจนแดงก่ำ

“คุณน้านั่งอยู่ที่นี่ทำไมคะ?”

หลินซินเหยียนมองดูเด็กหญิง แล้วมองไปรอบด้าน ไม่มีผู้ใหญ่ เธอก็มองกลับมาที่ตัวเด็กหญิง “น้าอารมณ์ไม่ดี ก็เลยมานั่งตรงนี้ หนูทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ คนในครอบครัวอยู่ไหน?”

“แม่หนูอยู่โน่น” เธอชี้ไปที่ร้านขายปิ้งย่างที่อยู่ไม่ไกล

หลินซินเหยียนมองไปตามที่เธอชี้ ริมถนนมีร้านปิ้งย่างร้านหนึ่ง มีผู้หญิงคนหนึ่ง ใส่เสื้อผ้าฝ้ายตัวเก่า สวมเสื้อกันเปื้อน กำลังปิ้งย่างให้แขก

“หนูมาช่วยแม่” เด็กหญิงน่ารักเชื่อฟัง หลินซินเหยียนยื่นมือจับผมเธอ “หนูเป็นเด็กดี”

อาจจะเป็นเพราะตัวเองมีลูกเหมือนกัน เพราะฉะนั้นความระวังในใจต่อเด็กหญิงจึงลดลง

“คุณน้าจะกินปิ้งย่างไหมคะ? หนูบอกให้แม่ลดราคาให้คุณน้า”

หลินซินเหยียนไม่ชอบกินของพวกนี้ แต่กลับควักเงินในกระเป๋ายื่นให้เด็กหญิง “น้าไม่กิน เงินนี้ให้หนูเอาไปซื้อขนมกิน”

เด็กหญิงกะพริบตา มองดูเงินมากมายขนาดนั้น เธอไม่กล้ารับ “คุณน้า ให้เงินหนูทำไม?”

เธอมองเด็กหญิง มองแล้วก็ทำให้เธอคิดถึงตัวเองในสมัยก่อน เมื่อก่อนตอนที่อยู่ประเทศAกับจวงจื่อจิ่น ชีวิตลำบากมาก เหมือนกับเด็กคนนี้ อดหลับอดนอนท่ามกลางลมหนาว เพียงเพื่อหาเงินซื้อข้าวเท่านั้น

เพราะฉะนั้นพอเห็นเด็กหญิงเธอก็เลยรู้สึกเห็นใจ

“เพราะว่าพอน้าเห็นหนูแล้ว ก็เหมือนเห็นภาพของน้ากับแม่ในอดีตไง”

เด็กหญิงกะพริบตาถาม “เมื่อก่อนคุณน้าก็เคยขายปิ้งย่างเหรอคะ?”

หลินซินเหยียนส่ายหน้า “ไม่เคยขายเอง แต่เคยรับจ้างทำงานให้คนอื่น ช่วยเขาเสียบเนื้อบนไม้”

เด็กหญิงยิ้ม เห็นฟันขาวทั้งแถว เธอรับเงินมาจากมือของหลินซินเหยียน “หนูเอาปิ้งย่างมาให้น้า”

เด็กหญิงวิ่งไปร้านปิ้งย่าง หลินซินเหยียนมองดูร่างเธอที่วิ่งจากไปด้วยสายตาอ่อนโยน

เธอคิด ผ่านชีวิตที่ยากลำบากมา มันต้องดีขึ้นแน่นอน

“ฉันไปเรียกพี่สะใภ้กลับมา” ซูจ้านทนไม่ไหว อากาศหนาวเหน็บแบบนี้นั่งอยู่ข้างนอกตั้งหลายชั่วโมง ตัวแข็งหมดแล้ว

จงจิ่งห้าวไม่ได้พูด

“นายไม่เป็นห่วงเหรอ?” ซูจ้านเบิกตากว้าง มองดูเขาอย่างไม่อยากเชื่อ

เขารักใคร่หลินซินเหยียนมากไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงได้ใจแข็งขนาดนี้?

“นายว่า เด็กผู้หญิงคนนั้น ทำไมถึงปรากฏตัว?”

จงจิ่งห้าวมองไม่ละสายตา

ซูจ้านพูดออกมาอย่างไม่ได้คิด “ก็แค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง คงคิดว่าพี่สะใภ้นั่งอยู่ตรงนั้นเป็นเวลานาน เลยสงสัย ก็เลยวิ่งเข้าไปพูดกับเธอ”

จงจิ่งห้าวหันไปมองซูจ้าน “นายสนิทกับเขา”

“นี่มันเกี่ยวอะไรกัน......” พูดไปได้ครึ่งหนึ่ง เขาเข้าใจความหมายของจงจิ่งห้าวแล้ว เด็กหญิงคนนี้ อาจจะเกี่ยวข้องกับเหอรุ่ยเจ๋อ

“พี่สะใภ้ใจดี” ซูจ้านพูด เพราะเขาเห็นพี่สะใภ้เอาเงินให้เด็กผู้หญิงคนนั้น

จงจิ่งห้าวไม่พูดอะไร เพียงแค่สีหน้าไม่ค่อยดี เมื่อกี้หลินซินเหยียนให้เงินเด็กผู้หญิง แววตาเธอเหมือนคิดถึงอะไรบางอย่าง

เขาคิดว่า ต้องเป็นเพราะเด็กผู้หญิงคนนั้นทำให้เธอคิดถึงความจำในอดีตแน่นอน

“คุณน้า ลุงคนนี้บอกว่าชอบคุณน้ามาก หนูก็ชอบคุณน้า” เด็กหญิงพูดอย่างไร้เดียงสา

หลินซินเหยียนก้มหน้ามองหน้าอันไร้เดียงสาของเด็กหญิง กำมือไว้แน่น แม้แต่เด็กเขาก็หลอกใช้

“ทำไมคุณถึงกลายเป็นแบบนี้?” หลินซินเหยียนโมโห

“คุณบีบผมเอง” เหอรุ่ยเจ๋อคิดว่าตัวเองฉลาด “คุณทะเลาะกับจงจิ่งห้าวเหรอ? ผมเคยบอกคุณแล้ว คนที่เคยทำร้ายคุณ ไม่มีวันรักคุณจริง มีแค่ผมเท่านั้น ที่รักเดียวใจเดียวต่อคุณคนเดียว”

เขาเอามือตบหน้าอกตัวเอง เวลาพูดท่าทางโหดเหี้ยม ดูน่าเกลียด

ตอนนี้หลินซินเหยียนถือว่าเข้าใจแล้ว ว่าเรื่องเป็นยังไง เหอรุ่ยเจ๋อคงกลัวว่ามีกับดัก ใช้ความรู้จักในตัวเธอ หลอกใช้เด็กหญิงให้มาปรากฏตัวตรงหน้าเธอ เป้าหมายก็คือให้เธอคิดถึงอดีตของตัวเอง ให้เธอชะล่าใจ ตามเด็กผู้หญิงมา

“ดูซิ ผมรู้ใจคุณมากแค่ไหน? ขอแค่ผมใช้แผนการเล็กน้อย ก็ทำให้คุณติดกับได้แล้ว?” เหอรุ่ยเจ๋อได้ใจมากสำหรับเรื่องที่รู้ใจเธอ รู้สึกพอใจมาก “มีแค่ผมที่รู้ใจคุณ รักคุณอย่างจริงใจ......”

“เหรอ?”

มีความเคลื่อนไหวท่ามกลางความมืด จงจิ่งห้าวชุดสูทสีดำคลุมด้วยเสื้อคลุมตัวใหญ่ เดินเข้ามาพร้อมบอดี้การ์ด แสงพราวระยิบระยับ ส่องผ่านหน้าของเขา

ราศีของเขาตะลึงทุกทิศ เหมือนดั่งตาข่าย หว่านล้อมสายตาทุกคู่ เขาไม่สนใจใครทั้งนั้น เดินเข้าไปหาหลินซินเหยียน กอดเธอเข้ามาในอ้อมกอด

กวาดสายตามองไปที่ใบหน้าที่ตกตะลึงของเหอรุ่ยเจ๋อ หัวเราะเย็นชา “นายยอมปรากฏตัวแล้วเหรอ?”

เหอรุ่ยเจ๋อมองซ้ายมองขวา พบว่าตัวเองถูกล้อมไว้แล้ว สีหน้าหม่นหมองไม่น่าดู “พวกแกจงใจ?”

ตอนนี้เหอรุ่ยเจ๋อถึงพบว่าตัวเองติดกับแล้ว

ซูจ้านสะบัดกระเป๋ากางเกง “ภัยพิบัติที่ฟ้าสร้าง หนีรอดได้ แต่กรรมที่สร้างเองนั้นหนียาก เหอรุ่ยเจ๋อวันนี้แกหนีไม่รอดแน่”

ทันใดนั้น เหอรุ่ยเจ๋อหัวเราะฮ่าฮ่าเสียงดัง