กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 302

มีเสียงเปิดประตูดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงของคุณย่าและแม่บ้าน ทั้งสองกำลังคุยกัน ฟังออกว่าคุณย่าอารมณ์ดีมาก ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ

เรื่องนี้เป็นเรื่องระหว่างเธอกับซูจ้าน เธอไม่อยากให้คุณย่ารู้ ท่านอายุมากแล้ว น่าจะยอมรับเหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้

ไม่ได้เป็นเพราะซูจ้าน แต่เป็นเพราะคุณย่าดีกับเธอมาก

เธอเปิดประตู แม่บ้านกำลังช่วยคุณย่าแขวนเสื้อ

“หนูอยู่บ้าน?” คุณย่าเห็นฉินยาแล้วก็รู้สึกตะลึงนิดหน่อย จากนั้นก็ยิ้มแย้ม “มาเร็ว นั่ง ย่ามีข่าวดีจะบอก”​

ฉินยานั่งลงบนโซฟาอย่างเชื่อฟัง คุณย่าดึงมือเธอมาอย่างอารมณ์ดี

“เรื่องอะไรทำให้คุณย่าดีใจขนาดนี้?” ฉินยาซ่อนความรู้สึกของตัวเองได้เป็นอย่างดี ไม่ได้แสดงออกต่อหน้าคุณย่าแม้แต่น้อย

ถึงแม้ว่าจะอยู่กับคุณย่าไม่นาน แต่ว่าความเป็นกันเองความรักใครที่มีต่อเธอ ทำให้เธอซาบซึ้งนานแล้ว

ไม่ว่าเธอกับซูจ้านจะเป็นยังไง เธอไม่อยากทำให้คุณย่าเสียใจ

“วันนี้ย่าไปเจอกับหมอดูคนหนึ่ง เขาบอกว่าย่าสีหน้าสดใส มีบุญบารมี จะมีข่าวดี” สำหรับเรื่องหมอดูแล้ว คุณย่าเชื่อพอสมควร

ผู้ใหญ่ส่วนมากต่างก็เชื่อเรื่องหมอดู

คนแก่ส่วนมากก็ค่อนข้างงมงาย

ฉินยาไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี “เรื่องแบบนี้ย่าก็เชื่อ?”

คุณย่าเบิกตากว้าง “หนูไม่รู้ ย่ายังไม่ได้บอกเขาเลยว่าย่ามีหลาน แต่ว่าเขาแค่ดูก็รู้แล้ว บอกว่าย่ามีหลานแต่งงานแล้ว ยังพูดว่า ปีหน้าย่าก็จะได้อุ้มเหลนแล้ว ย่าจะไม่เชื่อได้ยังไง?”

แม่บ้านที่อยู่ข้างๆพูดแทรก “ตอนนั้นทำให้คุณย่าดีใจมากเลย ยังใส่อั่งเปาซองใหญ่ให้เขาด้วย”​

ฉินยาเริ่มยิ้มไม่ออก

มือของคุณย่าที่จับมือของฉินยาแน่นขึ้น หน้าชิดเข้ามา “เสี่ยวยา เรื่องได้อุ้มหลาน ก็ต้องเพิ่งเราแล้วนะ”​

พูดไปสายตาเธอก็มองไปที่หน้าท้องของฉินยา “บางทีเหลนของย่าอาจจะอยู่ในท้องของหนูแล้วก็ได้”

ฉินยายิ้มไม่ออก พูดคำปลอบโยนให้คนแก่ฟังก็พูดไม่ออก

รอซูจ้านกลับมา พวกเขาก็ต่างคนต่างไป เพื่อเป็นการตอบแทนความดีของคุณย่า เธอลุกขึ้น “หนูมาทำกับข้าวดีกว่า”

ลงมือทำกับข้าวเองให้คุณย่ากิน

“เรานะเรา จริงๆเลย นั่งพักเลย” คุณย่าดึงแขนเธอ ไม่ว่ายังไงก็ไม่ยอมให้เธอทำ “นี่ก็ใกล้ตรุษจีนแล้ว ซูจ้านล่ะ? ยังจัดการเรื่องในสำนักงานไม่เรียบร้อยเหรอ?”

ฉินยาพูดเสียงเรียบ “น่าจะใช่”

“เด็กคนนี้ น่าสั่งสอนจริงๆ ไม่รู้จักแยกแยะเรื่องครอบครัวและเวลาเลย รอมันกลับมา ย่าจะตีให้เข็ด” ในใจคุณย่าคิด ถ้าเขาไม่กลับมา เธอจะได้อุ้มหลานเมื่อไหร่?

เรื่องตั้งครรภ์ ก็ไม่ใช่เรื่องของฉินยาคนเดียว

ฟ้าเริ่มมืดแล้ว ถึงเวลากลางคืนแล้ว ซูจ้านไม่ได้กลับมา

ฉินยาไม่ฟังคำห้ามปรามของคุณย่า ยืนยันจะจะลงมือทำกับข้าวให้คุณย่ากินเอง

ฝีมือเธอไม่ค่อยดีนัก แต่เป็นความตั้งใจ

จากความช่วยเหลือของแม่บ้าน เธอทำกับข้าวไปหลายอย่างที่คุณย่าชอบ

ซี่โครงต้มหัวไชท้าวกินช่วงฤดูหนาวดีต่อร่างกาย แล้วก็เต้าหู้กรอบ กุ้งผัดกระเทียม ผัดมันฝรั่ง ล้วนเป็นอาหารรสจืด

ผัดเสร็จแล้วยกไปที่โต๊ะอาหาร ฉินยาล้างมือ ตักข้าวสวย เรียกคุณย่ามากินข้าว

คุณย่ายังดีใจเรื่องตอนกลางวัน บอกว่าเธอจะได้อุ้มเหลน ในใจก็ต้องดีใจเป็นพิเศษ

เพราะฉะนั้นยังไม่ได้สังเกตความผิดปกติของฉินยา ไม่ได้รู้สึกถึงความผิดปกติของเธอ

เธอดีขนาดนี้ ลงมือทำกับข้าวให้เธอกินด้วยตัวเอง เธอดีใจเหลือเกิน