ฉินยาค่อยๆหันมา พอเธอขยับ ถึงรู้สึกว่าขาชาแล้ว เธอก้มตัวลงนวดที่หัวเข่า ซูจ้านรีบเดินเข้าไป ดูขาของเธอ “เจ็บขาเหรอ?”
ฉินยาไม่พูด
ซูจ้านยื่นมือไปนวดให้เธอ แต่กลับถูกฉินยาผลักออก
“คุณไม่ต้องช่วย”
ซูจ้านเงยหน้า “ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ เมื่อคืน.......”
“อยู่กับหลิวเฟยเฟย” เธอพูดอย่างยืนยัน ไม่ใช่สงสัย ไม่ใช่คำถาม แต่มั่นใจ
ซูจ้านเบิกตากว้าง “คุณรู้ได้ยังไง?”
ฉินยายิ้ม “คนรักเก่าพบกันใหม่ สนุกกันมากซินะ?”
ซูจ้านรู้สึกไม่สบายใจ “คุณอย่าเข้าใจผิด ผมไม่ได้มีอะไรกับเขา เขาบอกให้ผมอยู่เป็นเพื่อนหนึ่งคืน.......”
“ฉันรู้” ฉินยาชี้รอยลิปสติกบนคอของเขา อยากพูดอยากเย่อหยิ่งต่อหน้าเขาสักคำ ก็แค่แฟนเก่าเท่านั้น? ก็แค่นอนกันคืนเดียว? ฉันไม่ใส่ใจ
แต่ว่าเธอไม่ได้ใจกว้างขนาดนั้น ไม่สามารถทนต่อการนอกใจแบบนี้ได้
“ฉันเห็นแล้ว คุณไม่ใส่ใจความรู้สึกของฉันแม้แต่น้อยเลย ตั้งใจให้ฉันเห็นเหรอ?”
ซูจ้านยื่นมือจับที่คอ มีลิปสติกติดมือมาด้วย เขาย้อนคิด ตอนที่เขาออกมา หลิวเฟยเฟยกอดเขาไว้ไม่ให้เขาไป รู้สึกจูบที่คอเขา ต้องเป็นรอยที่ทิ้งไว้ตอนนั้นแน่นอน
“ฟังผมอธิบายนะ เราไม่ได้มีอะไรกัน เพราะเขาจะดึงตัวผมไว้ ผมพูดกับเขาอย่างชัดเจนแล้ว......”
“ซูจ้าน” ฉินยาพูดตัดคำพูดเขา เธอเงยหน้าขึ้นสูง ไม่ให้น้ำตาไหลลงมา “พวกเราไปดีมาดี ยังดีที่ตอนนี้ คุณกับฉันยังไม่ได้จดทะเบียน เรื่องที่ไป๋เฉิง พวกเราก็ถือสักว่าเป็นเรื่องเล่นสนุกละกัน ของของฉัน ฉันเก็บเรียบร้อยแล้ว”
เธอหยิบบัตรที่คุณย่าให้ครั้งที่แล้ว วางบนเตียง “ฉันไม่ควรรับไว้แต่แรก ตอนนี้ฉันจะไปแล้ว ยิ่งเอาไปด้วยไม่ได้ คุณจะเก็บไว้เอง หรือคืนให้คุณย่า ก็แล้วแต่คุณ ไม่ว่ายังไงก็ได้รู้จักกัน พวกเราก็ไม่จำเป็นต้องทำให้มันดูน่าเกลียด”
เธอหันไปมองซูจ้าน รวบรวมความกล้า ถึงบีบรอยยิ้มออกมาได้ “สิ่งที่ฉันอยากพูดก็พูดจบแล้ว สุดท้าย ขอให้คุณมีความสุข”
พูดจบเธอก็ลากกระเป๋าเดินทาง เดินไปเปิดประตูห้อง ซูจ้านดึงกระเป๋าในมือเธอจากข้างหลัง “ผมไม่ให้คุณไป”
“คุณมีสิทธิ์อะไรบอกว่าจบก็จบ? บอกว่าเป็นเรื่องสนุกก็คือเรื่องสนุก? คุณใส่ชุดแต่งงาน ต่อหน้าคนที่ผมรักที่สุด เพื่อนที่ดีที่สุดของผม กล่าวคำสาบานแต่งงานกัน ตอนนี้คุณบอกจะไปก็ไป? ผมบอกคุณนะ ฉินยา ไม่มีทาง”
ฉินยาเช็ดน้ำตาตรงหางตา “ซูจ้าน คุณเป็นผู้ใหญ่แล้ว อย่าทำตัวเป็นเด็ก”
“ผมทำตัวเด็กตรงไหน?” ซูจ้านชิดเข้าไป
ฉินยาถอยหลังหนึ่งก้าว น้ำเสียงหนักแน่น เธอยอมรับว่าเธอชอบเขา แต่ว่า เธอรับไม่ได้ที่เขานอกใจ
ไม่มีความอดทน มีแต่การยอมแพ้
“พฤติกรรมตอนนี้ของคุณก็เหมือนเด็ก ถ้าคุณไม่อยากพูดดีๆ เราก็เดินตามกฎหมาย”
ซูจ้านรู้สึกจุกที่ลำคอ เธอ เธอพูดอะไร?
เดินตามกฎหมาย?
“คุณอยากเดินตามกฎหมายยังไง?”
ฉินยากำมือไว้แน่น บังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์ “เราไม่ได้จดทะเบียน อันดับแรก งานแต่งของเราไม่ได้มีผลทางกฎหมาย คุณนอกใจก่อน ฉันมีสิทธิ์ตัดความสัมพันธ์กับคุณ ยุ่งจะมายุ่งเกี่ยวกับฉันไม่ได้”
“ผมไม่ได้นอกใจ” ซูจ้านยืนยัน “ผมบอกคุณแล้ว เราไม่ได้มีอะไรกันเลย......”
“คุณไม่ได้กลับมาทั้งคืน มีรอยลิปสติกบนคอ คุณบอกฉันว่า คุณกับเขาไม่มีอะไรกัน ซูจ้าน คุณคิดว่าฉันเป็นเด็กอายุสามขวบเหรอ?”
“ทำไมคุณถึงไม่เชื่อ? เขาให้ผมอยู่เป็นเพื่อนเขาคืนหนึ่ง จากนั้นจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับพวกเราอีก”
ฉินยาหัวเราะ หัวเราะจนน้ำตาไหลลงมาอย่างควบคุมไม่ได้ เธอใช้แรงเช็ดน้ำตา “ซูจ้าน คุณใส่ใจฉันจริงเหรอ?”
“แน่นอน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม