กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 317

หลินซีเฉินนับเงินเสร็จ ยื่นเงินให้น้องสาวแล้วเงยหน้าขึ้นมามองจงจิ่งห้าว กะพริบตาปริบๆ ขนตากระดุกกระดิก “คุณไม่รู้แม้กระทั่งวันเกิดของหม่ามี๊อย่างนั้นเหรอ คุณเป็นสามีประสาอะไรเนี่ย?”

จงจิ่งห้าว “……”

ถึงเขาจะสำลักจนพูดไม่ออกแล้วก็เถอะ อืม เขาเป็นสามีที่ไม่เอาไหนจริงๆ แต่งงานมาแล้วหกปี หลังผ่านพรุ่งนี้ไปก็จะเป็นปีที่เจ็ด อีกเดี๋ยวลูกๆ ก็จะหกขวบแล้ว แต่ยังไม่เคยได้เข้าหอเลย

เขามันไม่เอาไหนเลยไม่ใช่รึไง?

ไม่สามารถทำให้ภรรยา ‘มีความสุข’ ได้ มันเป็นความผิดของเขาทั้งหมด

ตอนนี้หลินซีเฉินยอมรับเขาแล้ว แต่ก็ยังไม่เคยลืมเรื่องที่เขาเคยทอดทิ้งพวกเขา ถ้าอยากได้หม่ามี๊คืน มันก็ต้องพยายามกันบ้าง

“คุณไปหาเอาเองเลย” หลินซีเฉินแสดงออกอย่างชัดเจนว่าจะไม่บอกเขาอย่างแน่นอน เอามือกอดอก “ผมจะใบ้ให้คุณอย่างหนึ่งนะ เหลือเวลาให้คุณไม่มากแล้ว”

จงจิ่งห้าวยักคิ้วขึ้น เหลือเวลาไม่มาก?

ไม่เท่ากับว่าอีกแค่ไม่กี่วันอย่างนั้นเหรอ?

จงจิ่งห้าวนั่งลง จ้องตากับลูกชายในระดับเดียวกัน “เธอเชื่อรึเปล่าว่าแค่คำถามเดียวฉันก็สามารถได้คำตอบแล้ว?”

หลินซินเหยียนตอบสนองได้อย่างรวดเร็ว หันไปปิดปากน้องสาวอย่างรวดเร็ว

กลัวว่าเขาจะถามน้องสาว หลินลุ่ยซีนั้นไม่มีวุฒิภาวะ แถมยังติดจงจิ่งห้าวมากด้วย ถ้าไปถามเธอ เธอจะต้องบอกจงจิ่งห้าวแน่นอน

“คุณอย่าหวังที่จะหลอกล่อน้องสาวเลย” หลินซีเฉินจ้องเขม็งมาที่จงจิ่งห้าว

หลินลุ่ยซีนั่นกลับทำอะไรไม่ถูก นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย?

ทำไมจู่ๆ พี่ชายถึงมาปิดปากของเธอไว้ล่ะ?

“อื้มอื้ม……”

“นี่พวกลูกกำลังทำอะไรกันอยู่?” หลินซินเหยียนลงมาจากชั้นบน พอเห็นหลินซีเฉินปิดปากหลินลุ่ยซีไว้จึงได้ถามไป

จงจิ่งห้าวหันมามองลูกชายแวบหนึ่ง แล้วยิ้มออกมาอย่างมีความสุข “เมื่อกี้เสี่ยวลุ่ยบอกว่าวันเกิดของคุณคือขึ้นสองค่ำเดือนหนึ่ง  แล้วเสี่ยวเฉินก็บอกว่าเธอพูดผิด จากนั้นก็เอามือไปปิดปากเธอไว้”

“มันคือวันที่……”

“หม่ามี๊!”

หลินซีเฉินตะโกนออกมาขัดจังหวะเขา กลัวว่าเธอจะพูดออกมา เขาจ้องเขม็งไปที่จงจิ่งห้าว “คุณขี้โกง!”

“ฉันขี้โกงตรงไหน?” จงจิ่งห้าวทำท่ายักไหล่ “เราใช้ความสามารถของใครของมันไม่ใช่รึไง?”

ครั้งนี้ถึงคราวหลินซีเฉินที่พูดไม่ออกบ้าง

หลินซินเหยียนรู้สึกมึนงง เธอตบๆ ไปที่ไหล่ของลูกชาย ให้เขาปล่อยมือจากลูกสาว “ลูกเอาแต่ปิดปากเธอไว้แบบนี้เธอจะอึดอัดเอาได้นะ”

“หม่ามี๊ครับ หม่ามี๊ห้ามบอกเขานะครับ ว่าวันเกิดหม่ามี๊เป็นวันไหน ให้เขาไปหาเอาเอง ถ้าเขาหาไม่ได้ ก็เท่ากับเขาไม่จริงใจ” หลินซีเฉินบอกกับหลินซินเหยียน

หลินซินเหยียนกะพริบตาปริบๆ เหมือนจะเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

เขานั้นเชื่อใจหลินซินเหยียนดี แต่เขาไม่มั่นใจในตัวน้องสาวเลย ว่าแล้ว เขาก็ดึงตัวน้องสาวกลับเข้าห้องไป “เธอกลับห้องกับฉันเลย”

“แล้วเงินของหนูล่ะทำไง?” หลินลุ่นซีมองมาที่พี่ชายด้วยสีหน้าที่บึ้งตึง เงินเยอะขนาดนั้น สามารถเอาไปให้หม่ามี๊ซื้อของให้เธอได้เยอะแยะเลย

เธอไม่อยากทิ้งมันไว้ เกิดหายไปจะทำยังไง?

“หม่ามี๊ช่วยเก็บไว้หน่อยนะครับ” หลินซีเฉินดึงดันที่จะไม่ให้น้องสาวมีโอกาสได้เข้าใกล้จงจิ่งห้าวเด็ดขาด ผู้ชายคนนี้เจ้าเล่ห์เกินไป เมื่อกี้เขาก็เกือบทำให้หลินซินเหยียนเผลอพูดออกมาแล้ว

หลินซินเหยียนพยักหน้า

รอให้ลูกๆ ทั้งสองเข้าห้องไปแล้ว เธอค่อยหันมาจ้องเขม็งไปที่จงจิ่งห้าว แล้วถามไปว่า “คุณไปท้าอะไรกับลูกไว้คะ?”

จงจิ่งห้าวขยับมานั่งข้างๆ เธอ กุมมือที่กำลังเก็บเงินของเธอ รับเงินในมือมา แล้วช่วยเธอเก็บไว้ “ลูกชายของคุณต่างหากที่เป็นคนท้าทายผมก่อน”

อืม ความจริงเขาต่างหากที่เป็นผู้ถูกกระทำ