กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 340
ครั้งนี้หมอได้ยินแล้ว เธอเอายาวางบนเคาน์เตอร์ให้ผู้ป่วยอีกคน แล้วหันกลับมาพูดกับซูจ้าน เอายาในมือเขามา แล้วพูดว่า “แก้อาการอาเจียน”
แก้อาเจียน?
ซูจ้านขมวดคิ้วยังอยากถามว่าโรคอะไร ต้องแก้อาเจียน?
แต่หมอคนนั้นเดินเข้าไปข้างในไปเตรียมยาให้ผู้ป่วยคนอื่น ซูจ้านถือยาเดินมา ในใจก็เดาไปด้วย ยังไงก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว ถึงแม้จะไม่เคยผ่านมาด้วยตัวเอง แต่ก็เคยเห็น
เขาก้าวไปทีละก้าว มองฉินยาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ยาว สายตามองไปที่หน้าท้องของเธอ พูดอย่างจริงจัง “คุณท้องใช่ไหม?”
ฉินยารู้สึกใจหาย วินาทีต่อมาก็เคร่งขรึมขึ้นมา “คุณพูดอะไรไปเลื่อย?”
ซูจ้านค่อยๆยื่นยาไปให้เธอ “ยานี้เป็นยาแก้อาเจียน หรือว่าคุณไม่ใช่อาการแพ้ท้อง?”
ฉินยาพยายามควบคุมสติ มองเขาอย่างเรียบเฉย “ซูจ้าน คุณคิดว่าฉันจะยอมคลอดลูกให้คุณเหรอ? ถึงจะท้อง ฉันก็ไม่เอาไว้” เธอแย่งยามาจากมือซูจ้าน “ฉันท้องเสียเพราะกินของผิด อาเจียนจนรู้สึกไม่สบาย ถึงมาเอายาที่โรงพยาบาล คุณเคยเห็นผู้หญิงท้องกินยาแก้อาเจียนเหรอ?”
เรื่องนี้ซูจ้านไม่รู้จริงๆ เขารู้ว่า คนตั้งครรภ์กินอะไรไปเลื่อยไม่ได้
“แต่.......”
“แต่อะไร?” ฉินยาพูดตัดเขา ไม่เหลือช่องว่างแม้แต่น้อย “ซูจ้าน ตอนนี้เราแยกทางกันแล้ว จากนี้ไปฉันยังมีชีวิตที่ดีได้ ถึงแม้ว่าฉันจะท้อง คุณคิดว่าฉันจะเอาไว้ไหม?”
ซูจ้านพูดไม่ออก เขากำมือไว้แน่น “คุณเกลียดผมขนาดนี้เลยเหรอ?”
“ใช่ ฉันเกลียดคุณ” พูดจบฉินยาก็หมุนตัวเดินจากไป
ซูจ้านกำลังอยากตามไป แต่โทรศัพท์ในกระเป๋าดังขึ้น เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา จงจิ่งห้าวโทรมา ทั่วไปแล้ว จงจิ่งห้าวไม่ค่อยโทรหาเขาก่อน เขากดรับสาย “มาที่ลี่เจียงย่วน”
พูดจบก็วางสาย
ซูจ้านมองโทรศัพท์ที มองฉินยาที่เดินไปไกลแล้วที สุดท้ายต้องถอนหายใจยาว อยากได้ฉินยากลับมา ไม่ใช่เรื่องที่พูดแค่คำสองคำ เขาเก็บโทรศัพท์ เดินออกจากโรงพยาบาล ไม่ได้ตามฉินยาไป แต่ไปลี่เจียงย่วน
เขาเดินเข้าไป ก็มีพนักงานมาต้อนรับ ถามว่า “ไม่ทราบว่าคุณซูใช่ไหมคะ?”
ซูจ้านพยักหน้า “ผมมาหาจงจิ่งห้าว”
“ประธานจงอยู่ห้องเบอร์สอง คุณตามฉันมาค่ะ” พนักงานเดินนำซูจ้านไปที่ห้องเบอร์สอง
ภายในห้องกว้างขวาง โต๊ะกลมตัวหนึ่ง มีแค่เสิ่นเผยซานกับจงจิ่งห้าว
เขาดึงเก้าอี้ตัวหนึ่งแล้วนั่ง ถามอย่างยิ้มแย้ม “วันนี้วันอะไร?”
ทั่วไปแล้วพวกเขารวมตัวกัน เขาจะเป็นคนนัด จงจิ่งห้าวไม่ค่อยนัดพวกเขากินข้าว เพราะงานยุ่ง เสิ่นเผยซวนก็งานเยอะ มีแต่เขา ที่ค่อนข้างมีเวลา
เสิ่นเผยซวนฉีกมุมปากยิ้มเล็กน้อย “ไม่ต้องยิ้ม ได้เวลานายร้องไห้แน่”
ซูจ้านต่อปากต่อคำ “ยังมีอะไรที่วุ่นวายกว่าใจฉันตอนนี้อีก?”
ตอนนี้สำหรับเขาแล้ว ก็คือฉินยา
สุขภาพของคุณย่าค่อยๆดีขึ้นแล้ว มีแค่ทัศนคติของฉินยา ยังคงแข็งมาก เขาทำอะไรไม่ได้เลย
ตอนนี้ฉินยาไม้อ่อนไม้แข็งก็ไม่กิน
เขาหมดปัญญาแล้วจริงๆ
“เผยซวนดื่มเป็นเพื่อนฉันหน่อย ฉันอารมณ์ไม่ดี” ซูจ้านเรียกพนักงานเข้ามา เสิ่นเผยซวนดึงเขาไว้ ให้พนักงานออกไป “ยังไม่สั่งอาหารตอนนี้ คุณออกไปก่อน ตอนสั่งอาหารค่อยเรียกคุณ”
ซูจ้านจ้องเสิ่นเผยซวน “มาร้านอาหารไม่กินข้าว ดูหนังเหรอ?”
เสิ่นเผยซวนพูดอย่างจริงจัง “ใช่ มาดูหนังนั่นแหละ”
ซูจ้านหัวเราะ “ล้อฉันเล่นเหรอ.......”
ปรากฏว่าคำพูดเขายังพูดไม่จบ ก็เห็นจอที่แขวนอยู่บนผนังสว่าง เขามองหน้าจออย่างตกใจ “จะดูหนังจริงเหรอ?”
แต่เขาพบว่ามันไม่ใช่ เพราะภาพที่แสดงเป็นภาพของห้องอาหารอีกห้องหนึ่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม