กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 348

ผู้ชายที่ได้มากับลู่ยวน ก็ได้ยืนอยู่ที่แผ่นกระดานเรือ ชี้ไปที่ซูจ้านที่ได้ตามหาฉินยาแล้วพูด

ลู่ยวนมองไป เป็นคนจริงๆ ตอนนี้เขาก็ได้ร้อนรนที่จะหาตัวของหลิวเฟยเฟย ตอนนี้คนที่มีชีวิตอยู่สำหรับเขาแล้วเป็นเรื่องดี เขาก็ได้ให้คนขับเรือเข้าไป

ซูจ้านรู้จักกับลู่ยวน แต่ว่าไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไร ไม่ได้จ่ายเงิน อย่างมากก็แค่เป็นคนแปลกหน้าที่รู้จักกัน

ลู่ยวนยืนอยู่ที่หัวเรือ มองคนที่อยู่ในน้ำชัดเจน เขาก็ได้ตะโกน “หลิวเฟยเฟยล่ะ?”

ซูจ้านเงยหน้า ผมที่ได้มีน้ำหยดลงมา การมองเห็นได้เบลอ แต่ว่าเขาก็ยังสามารถที่จะมองหน้าตาของอีกฝ่ายได้ชัดเจน รู้ว่าคนที่มาเป็นลู่ยวน “ช่วยฉันหาตัวคนหน่อย แล้วฉันบอกเบาะแสของหลิวเฟยเฟยให้นาย”

ลู่ยวนหัวเราะอย่างเย็นชา “นายเป็นแบบนี้แล้ว ยังสามารถที่จะมาต่อรองกับฉันอีกเหรอ? ถ้าฉันไม่ช่วยนาย นายก็ต้องตายที่นี่แน่”

ลู่ยวนทำไมอยู่ๆ ถึงได้มาล่ะ?

ต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นแน่ๆ อีกอย่างเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับหลิวเฟยเฟย เขาถึงได้มาหาหลิวเฟยเฟยถึงที่นี่

“ฉันก็แค่ขอร้องอย่างเดียว นายไม่ตกลง ฉันก็ทำอะไรไม่ได้จริงๆ แต่ว่า นายก็อย่ารู้เบาะแสของหลิวเฟยเฟยตลอดไป”

ลู่ยวนคิดไปคิดมา ความสัมพันธ์ของซูจ้านกับจงจิ่งห้าวไม่ได้เป็นความลับ ตอนนี้พ่อของเขากับจงจิ่งห้าวได้ทำธุรกิจร่วมกัน ถ้าเกิดซูจ้านได้ตายเพราะเขาที่ได้เห็นแล้วไม่ช่วยจริงๆ เกรงว่ามีผลกระทบแน่

อีกอย่าง ตอนนี้ที่บริษัทก็ได้เกิดผลกระทบก็เพราะหลิวเฟยเฟย เขาจะก่อเรื่องด้านนอกไม่ได้

“ได้ ฉันช่วยนายหาคน” ลู่ยวนมาจับตัวหลิวเฟยเฟย แน่นอนว่าก็ได้พาคนที่ว่ายน้ำเก่งมาเยอะ

“นายจะหาใคร?” ลู่ยวนถาม

“ผู้หญิง” ซูจ้านพูด

ลู่ยวนเหมือนว่าได้เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้น เขาก็ได้โบกมือให้คนลงน้ำ “ตามหาคนสุดกำลัง”

ทะเลที่กว้าง หาคนคนหนึ่งมันยากจริงๆ เวลาก็ยิ่งผ่านยิ่งนาน โอกาสที่จะช่วยคนก็ยิ่งอยู่ยิ่งน้อย

ซูจ้านกับลู่ยวนก็ได้ขยายเขตการค้นหา

อยู่ๆ มีคนตะโกน “ที่นี่มีคน”

ซูจ้านก็ได้รีบว่ายไป ยิ่งเข้าใกล้หัวใจของเขาก็ได้ยิ่งเต้นแรง รอคอยแต่ก็กลัว รอคอยให้เป็นฉินยา กลัวว่าเธอนั้นจะ......

ยิ่งอยู่ยิ่งใกล้ เขาก็ได้ให้ใบหน้านั้นชัดเจน แม้ว่าผมที่เปียกโชกจะปกปิดเกือบทั้งใบหน้า ซูจ้านก็ยังรู้สึกได้ว่า นี่ก็คือฉินยา

เขาก็ได้ผลักคนนั้นออก กอดฉินยาแล้วก็ว่ายไปที่เรือที่จอดอยู่ไม่ไกล

ในความช่วยเหลือจากไม่กี่คน ฉินยาก็ได้ถูกช่วยขึ้นเรือ ซูจ้านก็ได้ค่อยๆ วางเธอลง ยื่นมือไปจับที่แถวหัวใจของเธอ ยังมีการเต้นของหัวใจอ่อนๆ “รีบขับเรือ!”

ซูจ้านตะโกนเสียงต่ำ

ลู่ยวนมองเขาสักพัก ให้คนหันกลับ

“เสื้อผ้าที่แห้ง”

ซูจ้านก็ไปถอดเสื้อกันหนาวของลู่ยวน

ลู่ยวนก็ได้อึ้งไปสองวิ จากนั้นก็ได้ตะคอกว่า “นายเป็นบ้าเหรอ?”

“เอาเสื้อมาให้ฉัน” ตอนนี้หนาวเกินไป เขากลัวว่าฉินยาจะหนาวเกินไป เพราะว่าทุกคนก็ได้ลงน้ำหมด ก็มีแค่เขาที่มีเสื้อผ้าที่แห้ง

ลู่ยวนก็ได้ลืมตา พูดอย่างยากที่จะเชื่อว่า “นายเป็นเกย์เหรอ?”

ซูจ้านอยากที่จะด่าออกไปมากๆ เกย์บ้านแม่มึง

เขาก็ได้ถอดเสื้อกันหนาวของลู่ยวนอย่างบ้าบิ่น เขาก็ได้กลับไปตรงหน้าของฉินยาอีกครั้ง ใช้เสื้อกันหนาวห่อเธอไว้ ในใจก็ภาวนาไม่หยุด “อย่าเป็นอะไร เธอต้องไม่เป็นอะไร ห้ามเป็นอะไรเด็ดขาด”

เขาก็ได้คุกเข่าลงข้างหนึ่ง ในหัวก็ได้มีภาพเธอก็ยืนอยู่ตรงแผ่นกระดาน นิ่งสงบ ในใจอยากจะตายแบบนั้น

“แม่ง” ลู่ยวนพบว่าบนตัวของฉินยายังมีระเบิดที่ยังไม่ระเบิด จะระเบิดไหม?

เรือระเบิดเพราะว่าหลิวเฟยเฟยอยากจะระเบิดซูจ้านกับฉินยาให้ตายไป กดชนวนระเบิดลง ไม่ได้เป็นระเบิดที่อยู่บนตัวของฉินยา ที่จริงซูจ้านตัดถูกเส้น ตัวเลขได้โดดไปถึงตัวสุดท้าย ไม่ได้ระเบิด

“เร็วๆๆ โยนออกไป” ลู่ยวนตะโกน พูดวนไปวนมา ยังไงก็เป็นระเบิด ใครจะรู้ว่าระเบิดไหม

“โยนคนออกไปเหรอครับ?” มีคนถาม

“ระเบิดสิ ไอ่โง่!” ลู่ยวนหงุดหงิด

ผู้ชายที่โดนลู่ยวนด่า ก็ได้ยื่นมือจะไปจับระเบิดบนตัวของฉินยา ซูจ้านก็ได้รีบเงยหน้า เขาก็ได้มองอย่างโมโห “ห้ามแตะต้องเธอ!”

“ผมไม่ได้จะแตะต้องเธอ แค่อยาก......” เขาก็ได้ชี้ไปที่ระเบิดบนตัวของฉินยา