กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 367

แต่ที่บังเอิญคือ ผลเปรียบเทียบDNAของเธอกับเหวินเสียนกลับมีความคล้ายคลึงสูงถึง99.99 ในทางการแพทย์ พวกเธอมีความสัมพันธ์เป็น‘แม่ลูกทางสายเลือด’กัน

ต้องรู้ไว้นะ การเปรียบเทียบนี้อยู่ในสายตาของเหวินชิงกับหลี่จิ้งคือเป็นของจงจิ่งห้าวกับของเหวินเสียน

พวกเขาไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าหลินซินเหยียนได้สลับสับเปลี่ยนถ้วยชาม เพราะฉะนั้นพวกเขาคิดแค่ว่าตัวอย่างที่ได้เป็นของจงจิ่งห้าว

ผลลัพธ์นี้ยื่นมาที่มือของเหวินชิง ก็ได้พิสูจน์แล้วว่าจงจิ่งห้าเป็น‘ลูกชาย’ของเหวินเสียน

สามารถบอกได้ว่าความสงสัยที่มีต่อจงจิ่งห้าวได้ถูกขจัดทิ้งไปหมด

ที่เหลือก็คือหลี่จิ้งเห็นความสัมพันธ์ที่สนิทชิดเชื้อระหว่างหลินซินเหยียนกับเฉิงยู่ซิ่ว

เหวินชิงยังคง‘รัก’จงจิ่งห้าวอยู่อีกเช่นเคย แต่ที่เขารับไม่ได้คือภรรยาของจงจิ่งห้าวไปใกล้ชิดสนิทสนมกับเฉิงยู่ซิ่ว

พูดง่ายๆก็คือ ตอนนี้เหวินชิงแน่ใจแล้วว่าจงจิ่งห้าวเป็นที่เหวินเสียนให้กำเนิด เพราะจากรวบรวมตัวอย่างDNAของจงจิ่งห้าว จนถึงตรวจสอบทางเคมีล้วนเป็นคนที่เขาเชื่อใจทำ

เพราะฉะนั้นจึงเชื่อใจผลลัพธ์นี้มาก สามารถบอกได้ว่าเด็ดเดี่ยวแน่วแน่

แต่ที่เขาคาดไม่ถึงคือ เรื่องนี้จะถูกหลินซินเหยียนสังเกตเห็นก่อนก้าวนึง ได้สลับสับเปลี่ยนถ้วยชามที่ตัวเองกับจงจิ่งห้าวเคยใช้

ความคิดของหลินซินเหยียนในตอนนั้นคือเหวินเสียนเสียชีวิตไปแล้ว ตอนนี้คนที่สามารถทำการเปรียบเทียบมีแค่คนเป็น เพราะฉะนั้นเธอถึงได้เอาของของตัวเองสับเปลี่ยนกับของจงจิ่งห้าว

เพราะพวกเขารวบรวมตัวอย่างของจงจิ่งห้าว จะต้องเอาไปทำการเปรียบเทียบกับของเฉิงยู่ซิ่วแน่นอน เธอรู้ว่าเฉิงยู่ซิ่วกับจงจิ่งห้าวมีความสัมพันธ์เป็นแม่ลูกกัน ขอแค่เหวินชิงทำการเปรียบเทียบก็จะรู้

ตอนนั้นเธอเลยคิดว่าเอาของตัวเองสลับสับเปลี่ยนกับของจงจิ่งห้าว ถึงเวลาคนที่ทำการเปรียบเทียบกับเฉิงยู่ซิ่วก็คือตัวเอง ผลตรวจทางเคมีก็จะไม่ใช่แม่ลูกกันแน่นอน เรื่องที่จงจิ่งห้าวเป็นลูกชายของเฉิงยู่ซิ่วก็จะไม่ถูกพบเห็น

แต่หลินซินเหยียนก็คาดไม่ถึงเหมือนกันว่าตัวอย่างที่พวกเขารวบรวมคือจะเอามาเปรียบเทียบกับDNAที่เหวินเสียนทิ้งเอาไว้ก่อนตาย

อีกอย่างผลตรวจที่ได้คือมีความสัมพันธ์เป็น‘แม่ลูก’กัน

นั่นก็หมายความว่าตัวอย่างของหลินซินเหยียนกับDNAของเหวินเสียนตรวจออกมาว่ามีความสัมพันธ์ทางสายเลือด

หลินซินเหยียนกับเหวินเสียนมีความสัมพันธ์ทางสายเลือด

แต่จับพลัดจับผลู ไม่มีใครรู้ว่าเรื่องมันเป็นแบบนี้

เหวินชิงแค่ยอมรับจงจิ่งห้าวเป็นลูกของเหวินเสียนเท่านั้น

ตอนนี้เขาเกลียดหลินซินเหยียน เพราะเธอไปใกล้ชิดกับเมียน้อยที่ทำลายชีวิตคู่ของเหวินเสียนในสมัยนั้น

อยู่ในสายตาเขา หลินซินเหยียนไม่แยกแยะผิดถูก ทำให้เขาไม่ชอบใจอย่างมาก ถึงขั้นรู้สึกว่าเธอไม่คู่ควรกับจงจิ่งห้าว

เพราะฉะนั้น เขาอยากให้จงจิ่งห้าวกับหลินซินเหยียนแยกทางกัน เขาไปเตะตาลูกสาวของเพื่อนร่วมงานในหน่วยงานเดียวกันเข้า

เด็กคนนี้หน้าตาสะสวย อีกอย่างเป็นเด็กที่เขาเห็นมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก อีกอย่างไม่ว่าจะบุคลิกประจำตัวหรือว่าฐานะทางครอบครัวเขาล้วนพึงพอใจเป็นอย่างมาก

คราวก่อนเขาก็เลยให้จงจิ่งห้าวช่วยเขาไปเอาเอกสาร ก็เพื่อให้เขาได้ใกล้ชิดกับสาวน้อยคนนั้น

ฐานะของจงจิ่งห้าววางอยู่ตรงนั้น อีกอย่างสถานะกับหลินซินเหยียนในตอนนี้คือแต่งงานแบบไม่เปิดเผย นอกนั้นแค่เคยป่าวประกาศฐานะของหลินซินเหยียนให้กับพนักงานในบริษัทรู้เท่านั้น

แต่ทุกคนก็มีท่าทีที่แปลกใจ

เพราะพวกเขาไม่ได้จัดงานแต่ง ก่อนหน้านั้นก็ไม่มีลางสังหรณ์ใดๆเลย

อยู่ในสายตาคนนอก จงจิ่งห้าวยังคงเป็นหนุ่มโสดระดับเพชรอยู่

เป็นคู่ครองที่ลูกตระกูลเศรษฐีทั้งหลายแต่งงานด้วย

เพื่อนร่วมงานของเหวินชิง ถึงแม้ตระกูลเฉินไม่ใช่ตระกูลมหาเศรษฐี แต่กลับเป็นตระกูลที่มีอำนาจใหญ่โต

ลำดับวงศ์ตระกูลของตระกูลเฉินดีกว่าตระกูลเหวินเสียอีก

เหวินชิงไม่ได้ทำเพื่อตัวเองแต่ทำเพื่อจงจิ่งห้าว เขาแต่งงานเป็นครอบครัวเดียวกับตระกูลเฉิน ถ้าอย่างนั้นอนาคตของเขามีแต่จะยิ่งอยู่ยิ่งรุ่งเรือง

อีกอย่างลูกสาวของคนอื่นมีความรู้มีการศึกษาแถมยังเฉลียวฉลาดมาก หน้าตาก็สะสวย ที่สำคัญคือเธอไม่ใกล้ชิดกับเฉิงยู่ซิ่วอย่างไม่รู้หนักเบาเหมือนหลินซินเหยียน

แทบจะไม่มีอะไรที่ไม่ถูกใจเขาเลย

ครั้งนี้หลี่จิ้งเป็นฝ่ายมาหาหลินซินเหยียนก็เป็นแผนการของเขาเหมือนกัน

หลี่จิ้งมาหาหลินซินเหยียน เหวินชิงก็ได้นัดจงจิ่งห้าวไว้ แน่นอนว่าไม่ได้นัดเขาคนเดียว ยังมีเฉินชือหานด้วย

จุดประสงค์ของเขาคือให้หลินซินเหยียนกับจงจิ่งห้าวเกิดความเข้าใจผิดกัน ให้ทั้งคู่แยกทางกันด้วยเหตุนี้

แผนเดิมของเหวินชิงคือเขานัดจงจิ่งห้าวกับเฉินชือหานเจอกัน ส่วนหลี่จิ้งก็ชวนหลินซินเหยียนทานข้าวในร้านอาหารเดียวกัน ถึงเวลาเขาหาข้ออ้างจากไปเหลือจงจิ่งห้าวกับเฉินชือหานไว้ ให้หลินซินเหยียนมาพบเห็น ให้หลินซินเหยียนเข้าใจความสัมพันธ์ของจงจิ่งห้าวกับเฉินชือหานผิด และสร้างความขัดแย้งให้พวกเขาแยกกันด้วยเหตุนี้

แต่ตอนนี้หลี่จิ้งมารู้สึกเสียใจภายหลัง เธอหลบสายตาของหลินซินเหยียน “ป้าแก่แล้ว ยังจะใส่เสื้อผ้าแบบนี้ได้ยังไง?”

หลินซินเหยียนพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณป้าไม่ได้แก่เลย เรื่องเสื้อผ้ามอบให้เป็นหน้าที่หนูนะคะ”

เธอได้ตัดสินใจแล้ว ไม่ใช่เอาอกเอาใจ แต่เพราะท่านดีกับจงจิ่งห้าว

“หนูรู้ค่ะ” หลินซินเหยียนฟังความหมายจากคำพูดของหลี่จิ้งออก

ไม่ว่าจะซ้ายหรือขวาฐานะของจงจิ่งห้าวก็สูงส่ง แต่เธอไม่เหมือนกัน

ตระกูลหลินพ่ายแพ้ สามารถบอกได้ว่าเธอไร้ที่พึ่ง ไม่มีจงจิ่งห้าวคอยให้ท้าย เธอไม่ใช่อะไรเลย

เธอเข้าใจดี

แต่แค่ไม่เข้าใจความหมายที่ลึกซึ้งกว่า

“ป้าเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าป้ายังมีธุระอย่างอื่นต่อ เดี๋ยวคราวหน้าป้าค่อยเลี้ยงหนูทานข้าวใหม่นะ”

หลี่จิ้งแข็งใจโกหกหลินซินเหยียนไม่ลง ให้เธอเข้าใจจงจิ่งห้าวผิด

เธอรู้ว่าตัวเองวู่วามเกินไป อีกอย่างยังอาจจะทำให้เหวินชิงโกรธด้วย แต่เธอก็ไม่อาจแยกหลินซินเหยียนกับจงจิ่งห้าวออกจากกันอยู่ดี

หลี่จิ้งไปอย่างเร่งรีบ หลินซินเหยียนไม่ทันรั้งไว้ เธอสามารถรู้สึกได้ว่าหลี่จิ้งไม่เหมือนมาหาเธอเพื่อทานข้าวอย่างเดียว เหมือนมีจุดประสงค์อะไร

เธอไม่รู้ว่าจุดประสงค์ของหลี่จิ้งได้บรรลุแล้วหรือยัง

รู้สึกกระวนกระวายใจขึ้นมา ค่อนข้างลนลานใจ อัดอั้นจนหายใจลำบาก

เธอกุมทรวงอกไว้และยืนอยู่ริมหน้าต่าง ก้มหน้ามองผู้คนที่พลุกพล่านไปมาบนถนน

เธอนึกย้อนคำพูดทุกคำที่หลี่จิ้งพูดกับตัวเองดูว่ามีตรงไหนที่ไม่เหมาะสมหรือเปล่า

มีทั้งหมดไม่กี่คำ ดูเหมือนก็ไม่มีตรงไหนไม่เหมาะสม

แต่อารมณ์ของเธอยังคงเศร้าหมองอย่างไร้สาเหตุอีกเช่นเคย

นับดูแล้วเวลาที่เธอกลับประเทศยังไม่ถึงปีเลย แต่กลับเกิดเรื่องขึ้นมากมาย แทบจะเกี่ยวข้องกับเธอทุกเรื่อง

ทุกเรื่องล้วนเหนือความคาดหมาย เรื่องดี เรื่องเลวร้าย ล้วนเหนือการควบคุม

เธอค่อยๆหลับตาลง พยายามให้ตัวเองสงบลง

ในพื้นที่ๆเงียบสงบ เธอถึงขั้นสามารถได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นตุบๆอย่างชัดเจน……

จู่ๆความอบอุ่นได้ห้อมล้อมมาจากด้านหลัง ทันใดนั้นเธอลืมตาขึ้นและหันไปมอง……