กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 379

กวนจิ้งตัวแข็งทื่อ ในใจรู้สึกลุกลี้ลุกลน ใครเนี่ย ใครมันโทรหาเขาตอนนี้ เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาในขณะที่สายตาอันเฉียบคมของจงจิ่งห้าวกำลังมองอยู่ เมื่อเห็นเบอร์ที่โชว์ขึ้นมา ก็ทำให้รู้สึกราวกับยกภูเขาออกจากอก

กวนจิ้งยืนตัวตั้งหลังตรง ก่อนจะรับสาย

หลินซินเหยียนกลืนอาหารที่อยู่ในปากก่อนจะพูดสายกับเขา " เรื่องที่ฉันให้คุณไปหา เป็นยังไงบ้าง "

กวนจิ้งนึกอยู่นานแต่ก็นึกไม่ออก เธอให้เขาไปหาเรื่องอะไรกัน

หลินซินเหยียนวางตะเกียบลง " ฉันให้คุณไปหาข้อมูลของหลี่จ้านจ้างบริษัทนายหน้าทั้งหมดไง คุณลืมไปแล้วเหรอ หรือว่ายังไม่ได้หา "

กวนจิ้งเลิ่กลั่กอยู่พักใหญ่ ถึงจะเป็นสายของหลินซินเหยียนก็เถอะ แต่เขาไม่สามารถคุยโทรศัพท์ต่อหน้าผู้บริหารทางบริษัทได้หรอก ที่จะมานั่งฟังเสียงโทรศัพท์ จนเสียเวลาการประชุม

กวนจิ้งหันไปมองจงจิ่งห้าว แล้วยกหน้าจอโทรศัพท์หันไปทางเขา ให้เขามองเห็นเบอร์ที่ปรากฏบนจอ

กวนจิ้งบันทึกชื่อของหลินซินเหยียนไว้ว่า ' ภรรยาของท่านประธาน '

จงจิ่งห้าวเลิกคิ้วขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้ตำหนิอะไร จากนั้นก็บอกปัดให้เขาออกไปรับสายข้างนอก

กวนจิ้งยิ้นแหยๆ ก่อนตอบตกลง

ยังไม่ทันที่กวนจิ้งจะตอบกลับมา หลินซินเหยียนก็รู้สึกรีบร้อนเล็กน้อย " คุณยุ่งอยู่เหรอ "

" ไม่ยุ่งครับ ไม่ยุ่ง " กวนจิ้งปิดประตูห้องประชุม

ก่อนจะเดินหาที่เงียบๆ ไม่มีคน " ครั้งที่แล้วคุณวางสายเร็วเกินไป ผมเลยบอกไม่ทัน หลี่จ้านไม่มีบริษัทนายหน้าครับ แต่เขามีแค่คนกลางหรือนายหน้าแค่คนเดียวเท่านั้น "

หลินซินเหยียนขมวดคิ้วหนักกว่าเก่า " แล้วหาคนอื่นเจอไหม "

" เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเขาเพิ่งกลับเข้ามาในประเทศครับ ตอนนี้น่าจะอยู่ที่108ถนนถงหลิงซี " กวนจิ้งบอก

หลินซินเหยียนรู้สึกพอใจกับคำตอบ " อื้ม "

" เดี๋ยวครับ " ขณะที่หลินซินเหยียนกำลังจะวางสาย ก็ถูกกวนจิ้งเรียกไว้ก่อน " คุณรู้จักหลี่จ้านด้วยเหรอ "

หลินซินเหยียนพูดออกมาตามความเป็นจริง " ไม่รู้จักหรอก "

" แล้วคุณจะหาเขาทำไม "

" จำเป็นสำหรับการทำงานน่ะ ทำไมเหรอ หาไม่ได้หรือไง " หลินซินเหยียนรู้สึกว่ากวนจิ้งชักจะถามมากเกินไปแล้ว

" นี่คุณ คุณไม่รู้จริงๆ เหรอว่าสถานะของเขาคืออะไร " กวนจิ้งถามหยั่งเชิง

หลินซินเหยียนเริ่มรู้สึกสนใจ " สถานะเขาคืออะไรล่ะ "

กวนจิ้งกำลังจะเปิดปากพูด แต่พอจะพูด ก็รู้สึกว่าเรื่องนี้เขาไม่ควรพูดออกมา

" ถึงเวลาเดี๋ยวคุณก็รู้เองแหละ " พูดจบกวนจิ้งก็วางสายไป

หลินซินเหยียนไม่รู้ มันก็หมายความว่าเรื่องที่เธอตามหาหลี่จ้านนี้ จงจิ่งห้าวไม่รู้อย่างแน่นอน ไม่งั้นจะให้เขามาหาที่อยู่ทำไม

หลินซินเหยียนมองไปที่โทรศัพท์ รู้สึกเหมือนจะร้องไห้หรือหัวเราะดี ทำไมคนคนนี้ถึงชอบพูดจาครึ่งเดียวตลอดเลย จะพูดก็พูดไม่หมด

ชอบทำให้คนอยากรู้อยากเห็น แล้วก็ไม่พูด

สนุกนักหรือไง

เธอวางโทรศัพท์ลง เมื่อกินข้าวเสร็จแล้วก็ออกจากบ้าน เตรียมตัวขึ้นรถ แล้วเปิดโทรศัพท์ให้นำทางเธอไปที่108ถนนถงหลิงซี เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันอยู่ถนนเส้นไหน ก็ได้แต่ตามนำทางไป

เธอขับรถไปตามที่นำทางบอก แต่ใช้ยิ่งใกล้ปลายทางเท่าไหร่ ก็ยิ่งห่างไกลทางเจริญขึ้นเรื่อยๆ ในใจทำให้เกิดความลังเลสับสนว่าดาราชื่อดังทำไมถึงอยู่ที่ซึ่งไร้ความเจริญขนาดนี้

บ้านเรือนที่อยู่ขนาบสองข้างทางนั้นดูเก่ามาก แล้วก็มีร้านของชำอยู่บ้างบางจุด บางครั้งบนถนนก็ไม่มีคนเดินอยู่เลยแต่บางครั้งก็มีบ้างเล็กน้อย แต่โดยมากก็เป็นคนที่สูงอายุแล้ว

ในเขตพื้นที่นี้ส่วนมากก็จะเป็นคนสูงอายุที่อาศัยอยู่ จากที่เธอค้นหาหลี่จ้านในเว็บป๋ายตู้ ไม่ใช่เพียงแค่ดาราดังเท่านั้น แต่อายุก็ยังไม่มาก ทำไมถึงมาอยู่ในพื้นที่ที่เก่าแก่แบบนี้

อีกอย่าง ดาราดังอย่างเขาคงไม่มีปัญหาเรื่องเงินหรอกมั้ง

หลินซินเหยียนเกรงว่าข้อมูลที่กวนจิ้งให้เธอมาคงจะเป็นข้อมูลปลอม

ในจังหวะที่เธอกำลังจะวางมือจากเรื่องนี้ เธอก็เห็นป้ายของบ้านเลขที่ 108 แต่ประเด็นก็คือตอนนี้เธอเห็น เด็กวัยรุ่นคนหนึ่งยืนยึกยักอยู่หน้าตึก แล้วยังใส่หมวกแก๊ปลิ้นเป็ด แล้วยังกอดกล้อง เห็นได้ชัดว่าเป็นนักข่าวที่กำลังแอบถ่ายอยู่แน่ๆ