กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 38

ช่วงนี้เธอแปลเอกสารให้จงจิ่งห้าวที่บริษัท รู้ว่าโครงการที่เขาเปิดใหม่อยู่ที่ประเทศA และโครงการนั้นได้ดำเนินการที่เมืองหยีหลัน และแปดปีที่เธออยู่ ต่างประเทศ ก็ใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองหยีหลัน

นี่ไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด

ที่สำคัญคือ คืนที่เธอขายตัวเองเพื่อแลกกับเงินค่าผ่าตัดของแม่ และน้องชาย เพราะว่าครั้งแรกเจ็บเกินไป เธอกัดผู้ชายคนนั้นหนึ่งที ตามคำขอที่ผู้หญิงที่แนะนำงานให้เธอ ในห้องห้ามเปิดไฟ ดังนั้นตั้งแต่เธอเข้าห้อง ห้องก็มืดทั้งหมด

เธอไม่เห็นหน้าของอีกฝ่าย แต่ตามสถานการณ์ของตอนนั้น ตำแหน่งที่เธอกัดผู้ชายคนนั้น ก็คือไหล่ขวา

นี่คือความบังเอิญเหรอ?

เธออดไม่ได้ที่จะถอยหลังไปหนึ่งก้าว

ถ้าเป็นเรื่องบังเอิญ จะบังเอิญขนาดนี้เลยเหรอ?

และมีเรื่องหนึ่งจากที่เธอรู้จากการแปลเอกสาร ก็คือสองเดือนก่อนจงจิ่งห้าวเคยไปประเทศA

ถ้าเป็นความจริง งั้น—

มือของเธออดไม่ได้ที่จะจับท้องน้อย

ลูกของตัวเองเป็นของเขา?

หลังจากมีความคิดนี้ หลินซินเหยียนก็ตกตะลึง

จงจิ่งห้าวรู้สึกได้ว่ามีคนกำลังจ้องมองตัวเอง ผู้หญิงคนนี้ทำอะไรอยู่?

เขาทำเป็นเพิ่งตื่นนอน ค่อยๆ ลืมตา เขาคิดว่าหลินซินเหยียนกำลังแอบมองเขาขณะที่เขายังนอนอยู่ อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาเห็น คือดวงตาที่มีน้ำตาคลอ

ใจของเขากระตุก เธอกำลังร้องไห้

จงจิ่งห้าวตื่นอย่างกะทันหัน หลินซินเหยียนหลบไม่ทัน เธอรีบเบือนหน้าหนี วิ่งออกจากห้องอย่างรวดเร็ว

ท่าทางของเธอเร็วเกินทำให้กระทบต่อแผลที่หัวเข่า เธอไม่สนใจความเจ็บ วิ่งเข้าไปในห้องแล้วล็อกประตู เธอพิงประตูอารมณ์ยังอยู่ในช่วงที่ไม่สงบ

ผ่านไปนาน เธอถึงจะใจเย็นลง

แม้หลายๆ อย่างบ่งบอกได้ว่าคืนนั้นอาจจะเป็นจงจิ่งห้าว แต่ก็มีความเป็นไปได้ที่จะเป็นเรื่องบังเอิญ

ต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ แค่บังเอิญแน่ๆ

ไม่ ไม่ใช่เรื่องจริง

เธอค่อยๆ ใจเย็นลง ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อในห้องน้ำ ทำแผลบนหัวเข่าใหม่

ชั้นบน จงจิ่งห้าวชะงักไปหลายวินาที สีหน้าเมื่อกี้ของผู้หญิงคนนั้นกำลัง—ร้องไห้?

เธอร้องไห้ทำไม? วิ่งทำไม?

เขานั่งลงนวดขมับ แม้ว่าเมื่อคืนจะหลงกล แต่ว่าเขาไม่ได้ทำอะไรเธอ ทำไมสีหน้าเป็นแบบนั้น?

นึกถึงเรื่องเมื่อคืน สายตาของเขามืดลง หยิบโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะ โทรศัพท์หากวนจิ้ง “หลินซื่อกรุ๊ป ฉันไม่อยากเจออีก!”

“รับทราบ” เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนที่ตระกูลหลิน กวนจิ้งพอเดาได้ จงจิ่งห้าวออกคำสั่งนี้ ไม่ใช่โดยบังเอิญ แต่โดยความตั้งใจ

วางสายโทรศัพท์ เขาโยนโทรศัพท์มือถือไปอีกฝั่ง เปิดผ้าห่มลงจากเตียง ถึงจะพบว่าทั้งตัวของตัวเองมีเพียงกางเกงในหนึ่งตัว

เมื่อคืน……เขาหลับตา

ในความสับสนเหมือนว่าหลินซินเหยียนเป็นคนถอดให้เขา

ผู้หญิงคนนั้น—

จงจิ่งห้าวมักจะรู้สึกว่าเธอเหมือนเป็นปริศนา เปิดหนึ่งชั้น ยังมีอีกหนึ่งชั้น

ก๊อกๆ –

หลังจากเสียงเคาะประตูก็มีเสียงของป้าหยูตามมา “คุณชายคะ ท่านตื่นหรือยัง อาหารเช้าเสร็จแล้วค่ะ”

จงจิ่งห้าวตอบรับหนึ่งที ลงจากเตียงทำธุระส่วนตัว สวมเสื้อผ้าสะอาดลงไปชั้นล่าง

หลินซินเหยียนอยู่ในห้องอาหารแล้ว เสื้อผ้าบนตัวถูกเปลี่ยน สีหน้าสงบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น สิ่งที่เขาเห็นคือภาพลวงตา