กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 386

หลี่จ้านอึ้งไปเลย

ลูกของหลินซินเหยียนเป็นของเขา？

จะเป็นไปได้ยังไง？

ล้อเล่นรึเปล่า

“เรื่องนี้ไม่ตลกเลยนะ” หลี่จ้านทำหน้าจริงจัง “พี่อย่าล้อผมเล่นเลยนะ”

ถ้านี่เป็นความจริงก็น่าเหลือเชื่อมาก

สายตาของจงจิ่งห้าวจริงจังกว่าเขาอีก “ฉันดูเหมือนพูดเล่นหรอ？”

สีหน้าของหลี่จ้านเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก “เสี่ยวเฉินเป็นลูกชายพี่”

เขางงมาก นี่มันจะเป็นไปได้ยังไง？

หลินซีเฉินเป็นลูกของจงจิ่งห้าว ถ้าอย่างนั้นก็แปลว่าผู้ชายของหลินซินเหยียน........

เขามองจงจิ่งห้าวไว้ รูม่านตาหด

ก็หมายความว่าผู้ชายของหลินซินเหยียนคือเขา

เขากลืนน้ำลาย หลินซีเฉินอายุ 6 ขวบแล้ว ก็หมายความว่า เขาได้ดีกับหลินซินเหยียนตั้งแต่ 7 ปีก่อนแล้ว ตอนนั้นข้างกายของเขาไม่ใช่ไป๋จวู่เวยหรอ ？

เขากับหลินซินเหยียนไปรู้จักกันได้ยังไง？

จู่ๆ เหมือนเข้าใจอะไรสักอย่าง เบิกตาโต ตอนนั้นที่เขาทิ้งเหอรุ่ยหลินก็เพราะว่าหลินซินเหยียน

เพราะอย่างนั้นถึงจะหมั้นแล้ว ก็จะยกเลิก

บางทีข้างในนั้นอาจจะมีเรื่องที่เขาเองก็ไม่รู้ แต่ว่าเรื่องต้องเป็นอย่างนี้แน่ๆ

หลินซินเหยียนคลอดลูกให้เขาแล้ว เขาก็ไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น ถ้าอย่างนั้นลูกที่หลินซินเหยียนคลอดให้เขาก็กลายเป็นลูกนอกสมรสนะสิ

หลังจากคิดเข้าใจแล้ว หลี่จ้านก็ไม่รู้สึกว่ายากที่จะยอมรับแล้ว ไม่ว่ายังไงผู้ชายของหลินซินเหยียนก็คือจงจิ่งห้าว

แต่ว่ายังมีจุดหนึ่งที่คิดไม่ออก

ตามที่เขาได้ยินมาจากปากของหลินซีเฉินคือ เขาไม่มีพ่อ ไม่รู้ว่าพ่อเป็นใคร

หลายปีมานี่ใช้ชีวิตที่เมืองนอกมาตลอด

จงจิ่งห้าวจะรู้ไหมนะ ？

“พี่ หลินซินเหยียนพาเด็กทั้งสองอาศัยอยู่เมืองนอก พี่รู้ไหม？” หลี่จ้านถามอย่างระมัดระวัง

ตอนนั้นที่ช่วยหลินซินเหยียนเลี้ยงเด็กมีแค่จวงจื่อจิ่นเท่านั้น หลินซินเหยียนมีงานต้องทำ และยังมีลูกสาวอีกหนึ่งคน พวกเขากลับไม่ได้จ้างคนใช้ บอกได้แค่ว่าชีวิตดำเนินต่อไปได้ แต่ไม่ได้สบายเลย

ถ้าจงจิ่งห้าวรู้ กลับไม่ได้ให้ความช่วยเหลือกับดูแล เขายังเป็นคนอยู่ไหม？

เพราะไม่ว่ายังไงก็คือลูกของเขา

ถ้าไม่รู้ มันก็ยิ่งแปลกเข้าไปใหญ่

หรือว่าหลินซินเหยียนจะแอบคลอด？

แต่นี่สำหรับจงจิ่งห้าวแล้ว ไม่ใช่บทความที่ดีอะไรเลย

สำหรับการกำเนิดของเด็กทั้งสองคน เขาไม่รู้เรื่อง มันน่าเสียดายที่ไม่ได้มีส่วนร่วมในชีวิตของพวกเขาก่อน 5 ขวบ

จงจิ่งห้าวยืนตัวตรง “นายควรกลับไปดูพ่อนายแล้ว”

พูดเสร็จเขาก็ก้าวเดินไปที่หน้าประตูทำงาน เปิดประตู

หลินซินเหยียนนั่งอยู่บนโซฟากำลังคุยกับเสิ่นเผยซวนอยู่

ท่าทางของเธอดูแล้วไม่ดีเท่าไหร่

เพราะพูดถึงจวงจื่อจิ่นแล้ว

หลังจากวันนั้น เธอก็ไม่ได้ไปเยี่ยมจวงจื่อจิ่นเลย

เธอกลัวเผชิญหน้า

โทษตัวเองที่ไม่ได้สังเกตเห็นให้เร็วว่าที่เธอคืนดีกับหลินกั๋วอันเพราะว่าจิตใจที่อยากแก้แค้น ก็เลยเข้าไป

“เรื่องเกิดขึ้นตอนไหน？”

เสิ่นเผยซวนบอกว่าจวงจื่อจิ่นสุขภาพไม่ดี เขาบอกว่าให้ไปโรงพยาบาลแต่เธอก็ไม่ยอมไปตรวจ

“ขอโทษนะ ผมละเลยไป ได้ยินคนที่เป็นเวรบอกว่า หลายวันแล้ว” เสิ่นเผยซวนพูดอย่างรู้สึกผิด

“นี่ไม่ใช่ความผิดของนาย” หลินซินเหยียนรู้ว่าเสิ่นเผยซวนมีงานของตัวเอง ไม่สามารถคอยเฝ้าดูจวงจื่อจฉินได้ตลอดเวลา อีกอย่าง มีเขาคอยจัดความสัมพันธ์อยู่ในนั้น จวงจื่อจิ่นอยู่ข้างในก็จะสบายหน่อย