กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 404

พวกเขาแบ่งงานกันอย่างเป็นระเบียบ ทุกอย่างในแผนการดำเนินไปอย่างราบรื่น

“นายออกมา ฉันมีอะไรจะพูดด้วย” พูดจบจงฉีเฟิงก็หันหลังและเดินออกไป เขาเดินเข้าไปที่ห้องรับแขก ห้องที่กว้างขวาง แสงส่องเข้ามาจากทางหน้าต่าง สว่างเป็นอย่างมาก จงฉีเฟิงยืนมือไขว้หลังอยู่ข้างหน้าต่าง

“มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?” เขาหันหน้ามามองลูกชาย “นายไปขัดใจใครเข้า?”

นี่มันชัดเจนว่าไม่ใช่เรื่องปกติที่จะเกิดขึ้นได้

นอกจากจะมีคนจงใจ

จงฉีเฟิงก็เคยเป็นตัวละครตัวหนึ่ง จนถึงวันนี้ก็แค่ปกปิดตัวตนเอาไว้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าสติปัญญาของเขาจะลดลง

จงจิ่งห้าวก็ยืนอยู่ตรงหน้าหน้าต่าง รับแสงแดด เขายังคงสวมเสื้อเชิ้ตที่ยับยู่ยี่ของเมื่อวาน แขนเสื้อพับขึ้นจนถึงข้อศอก สองมือล้วงกระเป๋า ยืนตัวตรง

นัยน์ตาของเขาไม่แสดงสิ่งใด ใบหน้าที่เย็นชาและนิ่งแข็งนั้นงดงามและเป็นหนึ่งเดียว ภายในจิตใจแผ่ความเหน็บหนาวออกมา ทำให้คนอดไม่ได้ที่จะถอยห่างไปสามฟุต

จงฉีเฟิงรู้ว่าช่องว่างในหัวใจของเขากับตนนั้นยังไม่หายไป พูดด้วยเสียงจริงจังว่า “มีอะไรให้ช่วยไหม?”

เกี่ยวข้องถึงชีวิตคน ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ

เขาไม่สนใจความเย็นชาของจงจิ่งห้าว ตอนนี้การแก้ปัญหาตรงหน้าสำคัญที่สุด

“ไม่ต้อง” จงจิ่งห้าวตอบเบาๆ “คุณกลับไปเถอะ”

พูดจบเขาก็หันหลังเดินออกไป จงฉีเฟิงเรียกให้เขาหยุด “รู้ไหมว่าใครเป็นคนทำ?”

ฝีเท้าของจงจิ่งห้าวหยุดสักพัก สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร “เสี่ยวลุ่ยกับเสี่ยวซี ช่วยผมดูแลพวกเขาอย่างดีด้วย”

พูดจบก็ก้าวฝีเท้าอีกครั้ง จงฉีเฟิงเรียกให้เขาหยุดอีกครั้ง “เด็กทั้งสองคน นายวางใจได้ หลายๆเรื่อง อย่ามองแค่เพียงผิวเผิน รอเรื่องนี้จบลง ฉันมีอะไรจะพูดกับนาย”

ในใจจงจิ่งห้าวพอจะเดาได้ว่าเขาน่าจะพูดอะไร หนามที่ติดอยู่ระหว่างพวกเขาพ่อลูก ไม่ใช่เฉิงยู่ซิ่วรึไง

“ค่อยว่ากันทีหลังเถอะ”

จงจิ่งห้าวก้าวออกจากห้องรับแขก เมื่อกี้จงฉีเฟิงเลือกที่นี่ เพราะที่นี่เงียบ เขาพึ่งเดินไปถึงพื้นที่สำนักงานของฝ่ายประชาสัมพันธ์ โทรศัพท์ในกระเป๋าก็ดังขึ้น เป็นเสิ่นเผยซวนที่โทรเข้ามา

“เฉินชือหานไม่ออกมาเลย พวกเราต้องหาทางล่อเธอออกมา” เสิ่นเผยซวนกล่าว

วันนั้นเฉินชือหานได้ฟังเฉินชิงบอกว่า ไม่มีอะไรก็อย่าออกไป เธอจำไว้ขึ้นใจ ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่อ่อนไหว เธอไม่อยากสร้างปัญหา ปกติเลยอยู่ในบ้านไม่ออกไปไหน บางครั้งลงมาก็อยู่แค่ในสวนสาธารณะของหมู่บ้านเท่านั้น

เสิ่นเผยซวนหาโอกาสจับเธอไม่ได้เลย บ้านของเขาและบ้านของเหวินชิงอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน เฉินชือหานไม่ออกจากหมู่บ้าน เขาก็จับตัวเธอไม่ได้

“เอางี้ นายนัดเธอมาพบไหม?” เสิ่นเผยซวนเสนอ เขารู้ว่าในเวลานี้ไม่เหมาะที่จงจิ่งห้าวจะเจอเฉินชือหาน แต่ตอนนี้เป็นช่วงเวลาสำคัญ ไม่จับตัวเฉินชือหานไว้ข่มขู่เหวินชิงกับเฉินชิง พวกเขาก็จะยังคงใช้หลินซินเหยียนเพื่อมาบีบบังคับจงจิ่งห้าวให้แต่งงานกับเฉินชือหานต่อไป

“เรียบร้อย ที่เหลือให้นายจัดการ” ขณะนั้น หลี่จ้านหาIDของพวกที่ใช้งานบ่อยเหล่านั้นได้สำเร็จ ที่เหลือก็เป็นหน้าที่ของซูจ้านแล้ว

เขาดูแลเกี่ยวกับกฎหมาย ควรตั้งข้อหาอะไรให้กับคนเหล่านี้ เขารู้ดีที่สุด

จงจิ่งห้าวเหลือบตาขึ้น สายตาของเขาหยุดลงบนตัวของหลี่จ้านที่เพิ่งพูดเมื่อกี้ ตอนนี้หลินซินเหยียนร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง อีกอย่างเธอยังตั้งครรภ์อยู่ด้วย

เรื่องล่อเฉินชือหาน เขาไม่สามารถไปด้วยตนเองได้

แต่ว่าหลี่จ้านไปได้ เหวินชิงกับเฉินชิงคุยกันเองก็คงไม่ได้ เรื่องก่อนและหลังแต่งงาน ก่อนและหลังมีลูก เฉินชือหานอายุน้อยกว่าหลี่จ้านแค่หนึ่งปี อีกทั้งความสัมพันธ์ของเหวินชิงและเฉินชิง ทั้งสองตระกูลมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาตลอด หลี่จ้านและเฉินชือหานก็สนิทกัน

ภารกิจนี้หลี่จ้านสามารถทำได้สำเร็จอย่างแน่นอน

“เสี่ยวจี้” จงจิ่งห้าวเรียกเขา “นายมาที่ห้องทำงานกับฉันหน่อย”

หลี่จ้านไม่มีปัญหาอะไร เขามีเรื่องจะถามจงจิ่งห้าวพอดี ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้?

ตกลงว่าใครเป็นคนทำ?

หลี่จ้านตามจงจิ่งห้าวไปที่ห้องทำงาน ประตูยังไม่ทันปิดสนิทเขาก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา “ใครมันใส่ร้ายพี่สะใภ้ฉัน?”

จงจิ่งห้าวหันหลังให้เขา และไม่ตอบคำถามของเขา

ให้เขารู้ มีแต่จะทำให้เขาลำบากใจสองด้าน

“นายช่วยฉันอย่างหนึ่งหน่อย”