กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 41

หลินซินเหยียนส่งตำแหน่งที่ตั้งให้เขา จากนั้นลุกจากเตียง ป้าหยูเรียกเธอพอดี เห็นเธอลุกขึ้นจึงพูด “ฉันเตรียมอาหารเสร็จแล้ว”

“ฉันไม่กินที่บ้านแล้ว มีธุระออกไปแป๊บหนึ่ง” หลินซินเหยียนมัดผมที่ยุ่งเล็กน้อย เดินไปที่หน้าประตูแล้วเปลี่ยนรองเท้า รีบออกจากบ้าน

เธอไม่อยากให้เหอรุ่ยเจ๋อมาที่นี่ ดังนั้นเธอเดินไปรอที่สี่แยก

เหอรุ่ยเจ๋อมาเร็วมาก

ไม่ให้หลินซินเหยียนรอนานเกิน เหอรุ่ยเจ๋อในวันนี้ไม่เหมือนปกติ

ตั้งแต่หลินซินเหยียนรู้จักเขา โดยปกติแล้วเขาสวมเสื้อผ้าลำลอง หรือชุดกาวน์ ชุดสูทและรองเท้าหนังแบบนี้ เธอเพิ่งเคยเห็นครั้งแรก

เหอรุ่ยเจ๋อลงมาเปิดประตูให้เขา

หลินซินเหยียนไม่ได้ขึ้นไปทันที แต่ถาม “งานสำคัญเหรอ?”

เขาใส่อย่างเป็นทางการมาก

“ไม่นับ” เพราะว่าเขาไม่แคร์

หลินซินเหยียนก้าวขึ้นรถ บทสนทนาก่อนหน้านี้ทั้งสองไม่พูดถึง

เหอรุ่ยเจ๋อขับรถ หลินซินเหยียนก็ไม่พูด

บรรยากาศในรถพูดยากเล็กน้อย

“เธอไม่ต้องตื่นเต้น ถึงเวลาตามฉันก็พอ” เหอรุ่ยเจ๋อตั้งใจหาเรื่องคุย

บรรยากาศเงียบมาก ก็จะทำให้อึดอัด

โดยเฉพาะหลังจากที่เขาแสดงออก

หลินซินเหยียนตกลง เพราะเขาดูแลตัวเอง ไม่เกี่ยวกับความสัมพันธ์

“อืม”

เขาหันไปมองเธอ เธอมัดผมหางม้า ใบหน้าใหญ่เท่าฝ่ามือ จมูกโด่ง ปากชมพู สวยทุกส่วน เธอโตแล้วจริงๆ ไม่ใช่เด็กผู้หญิงคนนั้นแล้ว

“เหยียนเหยียนรังเกียจที่พี่แก่หรือเปล่า?” เหอรุ่ยเจ๋อยกยิ้มมุมปาก

หลินซินเหยียนยิ้มเบาๆ “พี่ไม่แก่ แค่ยี่สิบกว่าเอง” ยังไม่สามสิบเลย

เขายื่นมือไปลูบผมของเธอ “ว่ากันว่าผู้หญิงใส่ใจ ประโยคนี้ไม่ปลอม”

หลินซินเหยียนนำมือเขาออก “ทำไมรู้สึกว่านายเอาเปรียบฉัน?”

“ใช่เหรอ?” เหอรุ่ยเจ๋อยิ้ม

หลินซินเหยียนแกล้งทำเป็นโกรธไม่สนใจเขา

ขณะที่ที่พวกเขาคุยกันรถก็จอดลงที่หน้าอาคารสูง จอแสดงผลขนาดใหญ่ เล่นประวัติศาสตร์การพัฒนาของติ่งเฟิงจิวเวอร์รี่ หน้าประตูเต็มไปด้วยรถหรู หลินซินเหยียนตื่นเต้นแปลกๆ

เหอรุ่ยเจ๋อเปิดประตูรถให้เธอ แล้วยื่นมือให้เธอ “มีพี่อยู่ ไม่ต้องตื่นเต้น”

หลินซินเหยียนมองเขาสองวินาที เหอรุ่ยเจ๋อเคลื่อนมือไปด้านหน้าอีก “เธอต้องเข้าไปเป็นเพื่อนฉัน วันนี้เธอเป็นคู่สาวของฉันนะ”

หลินซินเหยียนยื่นมือออกมา

พรมแดงทอดยาวไปถึงห้องโถงใหญ่ ชายชุดสูทสองคนยืนอยู่ข้างประตูทั้งสองข้าง ตรงกลางมีคนต้อนรับที่อายุมากเล็กน้อย

เห็นเหอรุ่ยเจ๋อมา เดินเข้าไปต้อนรับ “คุณชายรอง”

หลินซินเหยียนหันไปมองเขา รู้ว่าตัวตนของเขาไม่ธรรมดา แต่คิดไม่ถึงว่าเป็นคนของตระกูลเหอและติ่งเฟิงกรุ๊ป

เทียบกับตระกูลจงเป็นหนุ่มสาวที่โดดเด่น แต่ว่าคนมีความสามารถปรากฏตัวขึ้นอย่างไม่ขาดสาย ถึงรุ่นของจงจิ่งห้าว เป็นบริษัทชั้นนำใน เมืองBแล้ว

ติ่งเฟิงกรุ๊ปแบรนด์เก่าแก่นับร้อยปีก็เทียบไม่ได้

อุตสาหกรรมที่หลากหลายภายใต้เครือข่ายว่านเยว่กรุ๊ป หลายสาขาที่เกี่ยวข้อง วาณิชธนกิจที่ยอดเยี่ยมร่วมลงทุนกับธนาคารฮุ่ยเฟิง มีชื่อเสียงในระดับสากล

เหอรุ่ยเจ๋อพยักหน้าตอบรับเบาๆ

“ไปเถอะ” เหอรุ่ยเจ๋อหันไปมองหลินซินเหยียน “ไม่ชินใช่ไหม?”

หลินซินเหยียนพยักหน้ายอมรับ

“จริงๆ ฉันก็ไม่ชิน” เหอรุ่ยเจ๋อพูด

เขาไม่สนใจการตลาด

ธุรกิจที่บ้านพี่ของเขาเป็นคนดูแล

“ทำไมนายถึงอยู่ประเทศA? รักษาแผลใจเหรอ?” ตามพื้นหลังครอบครัวของเหอรุ่ยเจ๋อ ไม่น่าจะปรากฏตัวที่นั่น เป็นหมอจิตแพทย์ในคลินิกเล็กๆ