กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 411

เกาหยวนอึ้งไปครู่หนึ่ง ซื้อกุหลาบไปให้ใครกัน？

ใครๆก็รู้ว่าดอกกุหลาบเป็นตัวแทนของความรัก สักพักเขาก็เหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง เขารู้สึกว่ามันไม่คุ้มค่ากับไป๋ยิ่นหนิง เขาจึงเอ่ยขึ้น“คุณหลินแต่งงานแล้ว ทำไมท่านถึงยังดื้อดึงทำแบบนี้อีกครับ？”

ไป๋ยิ่นหนิงเงยหน้าขึ้นพร้อมกับสีหน้าเรียบเฉย“ฉันอนุญาตให้นายมาเสนอหน้าเรื่องส่วนตัวของฉันตั้งแต่เมื่อไหร่？”

เกาหยวนก้มหน้าลง“ขอโทษครับท่าน”

ไป๋ยิ่นหนิงไม่ได้ถือสาอะไร เพียงแต่ว่าเขาแค่ไม่ชอบให้คนอื่นมายุ่งเรื่องของเขา“ฉันจะไปซื้อเอง นายเข็นฉันไปหน่อย”

“ได้ครับ”เกาหยวนพยักหน้า

เมื่อผ่านถนนเส้นนี้ไป เกาหยวนก็เข็นไป๋ยิ่นหนิงเข้าไปในร้านดอกไม้ กลิ่นหอมอบอวลเป็นเอกลักษณ์ของดอกไม้ลอยเข้ามาเตะจมูกทันที ที่ร้านดอกไม้มีดอกไม้สดนานาชนิด กลิ่นของมันหอมอบอวลไปทั่วจนเกิดเป็นกลิ่นเฉพาะของมัน

เจ้าของร้านดอกไม้เดินเข้ามารับลูกค้า“คุณลูกค้ารับอะไรดีครับ？”

ไป๋ยิ่นหนิงไม่สนใจ เขาใช้มือหมุนรถเข็นตรงไปทางที่มีดอกกุหลาบวางอยู่ ดอกกุหลาบสีแดงถูกจัดวางแน่นเป็นแผงสวยราวกับกองไฟที่กำลังลุกโชนและแสงอาทิตย์ยามโพล้เพล้

เจ้าของร้านดอกไม้รู้ได้ทันทีว่าเขาต้องการดอกอะไรจึงรีบเดินเข้ามา“ไม่ทราบว่าต้องการกี่ดอกครับ？”

ไป๋ยิ่นหนิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ช่วยจัดเป็นช่อให้ผมซักห้าดอก”

เจ้าของร้านดอกไม้ตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ยิ้มพูดขึ้น“ได้ครับ กรุณารอสักครู่” 

เจ้าของร้านดอกไม้พูดไปพลางเลือกดอกกุหลาบที่สวยและบานสะพรั่งออกมาห้าดอก จากนั้นก็ใช้ดอกเหมยไข่มุกสีขาวเติมลงไปตรงที่ว่าง พอมีสีขาวแทรกเข้ามามันจึงช่วยขับให้ดอกกุหลาบสีแดงสวยเด่นขึ้นไปอีก เจ้าของร้านเลือกใช้กระดาษสีอ่อนมาห่อดอกกุหลาบไว้ ถือว่าฝีมือไม่เลวเลยทีเดียว แถมยังห่อได้เรียบร้อยสวยงามมาก

“นี่ครับ”เจ้าของร้านดอกไม้ยื่นช่อดอกไม้ให้

ไป๋ยิ่นหนิงรับมาวางไว้บนตัก เขาก้มมองพร้อมกับเอามือคลำกลีบดอกไม้เบาๆ จากนั้นก็เอ่ยขึ้น“เกาหยวน จ่ายเงิน”

เกาหยวนให้ไป400แล้วบอกไม่ต้องทอน จากนั้นก็เข็นไป๋ยิ่นหนิงออกมาจากร้านดอกไม้

“จะไปที่โรงพยาบาลไหมครับ？”เกาหยวนถาม

เขาคงไม่ซื้อดอกไม้ช่อนี้เพื่อเอากลับไปดูเองที่บ้านหรอก

ไป๋ยิ่นหนิงตอบอืมออกมาเบาๆ

เกาหยวนได้แต่ถอนหายใจอยู่ข้างใน ในสายตาของเขาไป๋ยิ่นหนิงนั้นเป็นคนที่สมบูรณ์แบบมาก ยกเว้นก็แต่เรื่องที่เดินไม่ได้

ผู้ชายแบบนี้จะสนใจผู้หญิงที่แต่งงานแล้วทำไม？

เพราะขอเพียงแค่เขาต้องการ ผู้หญิงแบบไหนก็พร้อมจะเข้ามาหาเขาหมด ทำไมจะต้องเข้าไปยุ่งกับผู้หญิงที่แต่งงานแล้วด้วย？

เกาหยวนไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ

แต่ก็ไม่กล้าพูดออกไป เขาทำได้แต่คิดอยู่ในใจเงียบๆ

และรู้สึกว่ามันไม่คุ้มค่ากับไป๋ยิ่นหนิงเลย

พอกลับมาที่โรงพยาบาลอีกครั้ง คนที่เฝ้าประตูอยู่ก็มองมาที่เขาด้วยความแปลกใจ ไม่ใช่ว่ากลับไปแล้วหรอ?ทำไมถึงกลับมาอีก?

“ผมเอาดอกไม้ให้เธอเสร็จก็จะกลับ”ไป๋ยิ่นหนิงพูด

คนที่เฝ้าประตูรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย

เนื่องจากเจ้านายกำชับไว้แล้วว่าห้ามให้คนเข้าออกโดยพลการ และเมื่อกี้เขาก็เข้าไปเยี่ยมแล้วด้วย

ทันใดนั้นเองป้าหยูเดินเอาขยะออกมาทิ้งพอดี เมื่อเห็นไป๋ยิ่นหนิงอยู่หน้าประตูจึงเดินเข้ามา ดูเหมือนจะสงสัยเหมือนกันที่ไป๋ยิ่นหนิงออกไปแล้วทำไมกลับมาอีก

ดังนั้นจึงเดินเข้าไปถาม“คุณมีธุระอะไรอีกหรอคะ?”

ไป๋ยิ่นหนิงเอาดอกไม้ยื่นให้ป้าหยู“ช่วยเอาไปให้เธอหน่อยครับ” 

ป้าหยูรับมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มดีใจ ดอกไม้สวยขนาดนี้ใครเห็นก็ต้องรู้สึกดี ถ้าเอาไปวางไว้ในห้องพักคนป่วยล่ะก็ มันจะต้องเพิ่มสีสันความมีชีวิตชีวาได้มากแน่ๆ อีกอย่างหลินซินเหยียนก็ยังลุกออกจากเตียงไม่ได้ แต่ถ้าเธอได้เห็นดอกไม้ที่สวยขนาดนี้เธอจะต้องอารมณ์ดีขึ้นแน่ๆ ป้าหยูยิ้มพลางพูดขึ้น“ฉันขอบคุณคุณแทนคุณนายน้อยนะคะ ตอนนี้เธอยังไม่ค่อยแข็งแรง เพราะงั้นฉันขอไม่เชิญคุณเข้าไปแล้วนะคะ คุณหมออยากให้เธอพักผ่อนเยอะๆ”

ไป๋ยิ่นหนิงเอ่ยขึ้นอย่างเข้าใจ“รบกวนดูแลเธอด้วยครับ”