กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 453

เหวินชิงพูดตัดบท “คุณดูแลตัวคุณเองให้ดีก็พอแล้ว”

ไม่นานก็ไปถึงร้านปิ้งย่างริมน้ำ ความน่าสนใจมากที่สุดของร้านปิ้งย่างร้านนี้ก็คือ ปิ้งเองได้ เขามีจัดเตรียมส่วนผสมและเครื่องปรุงทั้งหมดไว้ให้ ริมน้ำยังมีป่าไม้ด้วย พูดคุยกันได้อย่างร่มเย็น

พวกเขาปิ้งเนื้อและผักบางส่วน แถมยังหยิบเบียร์มาสองสามกระป๋องแล้วนั่งบนพื้นหญ้าในป่า กินไปด้วยพูดคุยกันไปด้วย

เหวินชิงถอนหายใจเฮ้อ “ต่อไปคงไม่มีชีวิตสบายๆแบบนี้อีกแล้วสิ”

เหวินเสียนนั่งติดกับเขา หรี่ตามองเขาครู่หนึ่ง “ไม่มีอนาคตที่สดใสขนาดนั้นเลย? พี่จะต้องทำหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่นะ”

“เธออยากให้พี่ทำหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่อะไร?” เหวินชิงมองน้องสาวและถามขึ้น

เหวินตอบอย่างไม่ต้องคิด “แน่นอนว่าก็ต้องเป็นแม่ทัพใหญ่ปกป้องประเทศชาติและบ้านเมืองสิคะ”

เหวินชิงว่าเธอมีความทะเยอทะยานสูง

ยังจะแม่ทัพใหญ่เลยนะ

เฉินชิงค่อนข้างจะนิ่งเงียบ ส่วนใหญ่เป็นพวกเขาสองคนพี่น้องพูดคุยกัน เขาก็แค่มองเหวินเสียนเวลาที่เธอพูดแค่นั้น

ใบหน้าของเธอมักจะเต็มไปด้วยความสดใสเสมอ บริสุทธิ์แถมยังมีชีวิตชีวาเป็นพิเศษ

“ฉันไปหยิบเบียร์อีกสองกระป๋องนะ” เหวินชิงลุกขึ้น

เฉินชิงถึงมีโอกาสได้คุยกับเหวินเสียน “เธอกับเหวินชิงดูสนิทกันดีนะ”

เหวินเสียนเอามือจับคางตนเอง “เขาเป็นพี่ชายฉันนี่นา” ราวกับคิดอะไรออก เธอพูดอย่างจนใจแต่ก็มีความสุข “ตอนที่ฉันเข้าเรียนประถม ไม่มีเด็กคนไหนอยากจะเป็นเพื่อนกับฉันเลย”

เฉินชิงถามอย่างสงสัย “ทำไมล่ะ?”

เหวินเสียนเบ้ปาก “เพราะว่าฉันมีพี่ชายที่‘ดุร้ายมาก’คนหนึ่ง จำได้ว่าตอนฉันอยู่ป.2 ถูกเพื่อนที่นั่งข้างๆไม่ทันระวังขยับเก้าอี้ออก ก็เลยหกล้ม หัวเข่าถลอก มีเลือดไหลนิดหน่อย พี่ชายฉันรู้เรื่องเข้า ก็รีบวิ่งมาตีเด็กคนนั้นเลย”

“พี่ชายเธอไปตีเด็ก?” เฉินชิงอ้าปากค้าง

นี่มันหวงน้องสาวชัดๆนี่นา

“ก็ใช่น่ะสิ หลังจากนั้นคนอื่นก็รู้ว่าฉันมีพี่ประถมศึกษาตอนปลาย แถมยังเป็นพี่ชายที่บ้าพลังด้วย ไม่มีใครอยากยุ่งกับฉันเลย เพราะกลัวพี่ชายฉัน”

เฉินชิงยิ้มขำ

เหวินเสียนเข้าไปใกล้ๆเฉินชิง พูดเสียงเบาๆว่า “ฉันจะแอบบอกอะไรคุณให้ ว่าทำไมฉันถึงเลือกเรียนโรงเรียนที่ไกลบ้าน ก็เพราะกลัวเขาจะไปต่อยเพื่อนฉันอีกน่ะสิ ฉันหาเพื่อนคบไม่ได้เลยสักคน”

“ฮ่าฮ่า---” เฉินชิงหัวเราะดัง

“อย่าบอกพี่ชายฉันนะ”

เฉินชิงตั้งใจหยอกเธอ “ฉันไม่ช่วยเธอเก็บความลับหรอก”

เหวินเสียนเอามือกุมท้อง รู้สึกเหมือนไม่ค่อยสบาย เฉินชิงมองเธอ “ฉันล้อเธอเล่น ไม่บอกพี่ชายเธอหรอก ไม่ต้องแกล้งปวดท้องหรอกน่า”

เหวินเสียนยังคงกุมท้องไม่พูดจา ท่าทางดูทรมาน

“เธอปวดท้องจริงๆหรอ?”

เฉินชิงถาม

เหวินเสียนพยักหน้า

“งั้นเราไปหาพี่ชายเธอ กลับบ้านกัน” เฉินชิงเอื้อมมือไปพยุงเธอลุกขึ้น ตอนนี้เองถึงเห็นว่าบนกางเกงของเธอมีเลือดติดอยู่

เขาหยุดพูด ถอดเสื้อยืดแขนยาวบนตัวออก ตอนนั้นเหวินเสียนตกใจมาก เพราะว่าอากาศร้อน ถอดเสื้อออก ก็เปลือยเปล่าสิ

“คุณ คุณทำอะไรน่ะ?”

เขาเอาเสื้อยื่นให้เธอ ไม่ได้มองไปที่ตัวของเธอ พูดเตือนว่า “บนตัวเธอ…”

“บนตัวฉัน?” เหวินเสียนหันหน้าไปอย่างลังเล มองลงไปด้านล่าง ถึงจะพบว่าบนกางเกงของตนเองมีเลือดติดอยู่

“เธออันนั้นมาแล้วสินะ?”

ใบหน้าของเหวินเสียนแดงระเรื่อในพริบตา ก้มหน้าลง นี่เป็นครั้งแรกที่พึ่งมาของเธอ

“ที่นี่คนเยอะ ให้คนเห็นจะไม่ดี เธอคาดไว้ที่เอวซะ ยังไงอากาศก็ไม่ได้หนาว”

เหวินเสียนลังเลอยู่สักพัก รับเสื้อมา “ขอบคุณค่ะ”