กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 455

“ฉันง่วงจริงๆค่ะ” เธอพูดเน้นเสียง

จงจิ่งห้าว “…”

เขาโอบเธอแน่น แผงอกแข็งแกร่งแนบชิดติดกับแผ่นหลังของเธอ “ผมไม่ทำอะไรคุณแล้ว นอนเถอะ”

……

หกโมงเช้ากว่าๆพระอาทิตย์ค่อยๆขึ้นจากท้องฟ้าด้านทิศตะวันออก

“อือ---”

หลินซินเหยียนพลิกตัว เอื้อมมือออกไป ตำแหน่งที่สัมผัสไม่มีร่างกายที่อบอุ่น เธอค่อยๆลืมตาขึ้น เพิ่งตื่นยังปรับตัวกับแสงเหล่านี้ไม่ได้เลยใช้มือขึ้นมาบังเอาไว้ ข้างๆไม่มีใครอยู่แล้ว แม้แต่อุณหภูมิก็ไม่มีเหลือ น่าจะออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว

เธอขมวดคิ้ว เมื่อวานก็กลับมาซะดึกดื่น แถมออกไปตั้งแต่เช้าขนาดนี้ จะพักผ่อนพอไหมเนี่ย?

เธอลุกขึ้นนั่ง หยิบมือถือตั้งใจจะโทรหาเขา เลื่อนหาเบอร์โทรของเขาแต่กลับไม่ได้กดโทรออก คิดว่าเขาน่าจะมีธุระแน่ๆ ไม่อย่างนั้นคงไม่ออกไปตั้งแต่เช้าขนาดนี้ ตนเองโทรไปตอนนี้ คงจะไม่เหมาะ

เลยวางโทรศัพท์ลง ดึงผ้าห่มออกและลงจากเตียงเดินไปห้องอาบน้ำล้างหน้าล้างตา ตอนที่เธอบีบยาสีฟันอยู่นั้น โทรศัพท์ที่วางอยู่บนเตียงก็ดังขึ้น เธอแปรงฟันไปด้วยเดินเข้ามาหยิบโทรศัพท์ไปด้วย เป็นเบอร์ของเสิ่นเผยซวน เธอหยิบแปรงฟันออกจากปาก กดรับโทรศัพท์ ทางนั้นมีเสียงเสิ่นเผยซวนดังออกมา “พี่สะใภ้ เห็นข่าวรึยัง?”

“ข่าวอะไร?”

“รีบไปดูเถอะ”

หลินซินเหยียนรู้สึกงุนงง เอามือถือลงและค้นหาข่าวเช้าวันนี้ของเมืองB พาดหัวข้อข่าว เกี่ยวกับคดีฆ่าคนตายคาบาร์ ทางตำรวจแจ้งผลการคลี่คลายคดี เป็นนักโทษหลบหนีโดนตำรวจยิงเสียชีวิต วิดีโอที่เผยแพร่ก่อนหน้านี้มีคนเจตนาร้ายตัดต่อขึ้นมา ไม่เป็นความจริง

ตำรวจเมืองBได้โพสต์กระบวนการทั้งหมดของคดีนี้บนWeibo อีกทั้งยังลงมติทำการเตือนของคดีนี้ ห้ามเชื่อข่าวลือและปล่อยข่าวลือ เพื่อมีส่วนช่วยรักษาความสงบของสังคม

Baidu Weibo ที่ไหนๆก็เต็มไปด้วยข่าวนี้ แค่เช้าวันหนึ่งก็แพร่กระจายไปเรียบร้อยแล้ว หลินซินเหยียนหลับตาลง เมื่อวานเขากลับมาตั้งค่ำมืด ตอนเช้าก็ออกไปเช้าขนาดนั้น ก็เพราะเรื่องนี้น่ะหรอ?

“พี่สะใภ้เห็นรึยัง?” เสียงของเสิ่นเผยซวนดังออกมาอีกครั้ง

หลินซินเหยียนถือมือถือเข้ามาแนบหูอีกครั้ง ตอบว่า “เห็นแล้ว”

“เรื่องสนุกมักจะมาตอนท้าย ผู้ก่อเหตุเรื่องนี้หนีไม่พ้นหรอก”

“เหวินชิงหรอ?”

“ไม่ใช่ เฉินชิง…”

“เฉินชิง?” หลินซินเหยียนรู้สึกประหลาดใจ เรื่องนี้ไม่ใช่เหวินชิงเป็นคนเริ่มขึ้นมาหรอ?

“จริงๆแล้วเบื้องหลังเฉินชิงเป็นคนสร้างกลอุบายทั้งหมด ใช้ประโยชน์จากความเกลียดชังที่เหวินชิงมีต่อคุณ แต่ต่อหน้าช่วยเขาวางแผน เหอรุ่ยเจ๋อเหอรุ่ยหลินต่างก็เป็นหมากของเขา หลอกใช้พวกเขาเพื่อให้ตระกูลเหอมาแก้แค้นคุณ แต่เขายืนอยู่ข้างหลังรอรับผลประโยชน์ทั้งหมด เขาคิดเอาเองว่าไม่มีใครรู้ ที่จริงแล้วไม่รู้ว่าพวกเรากุมหลักฐานการทำความผิดของเขาเอาไว้อยู่…”

คืนวันนั้นจงจิ่งห้าวพบเหวินชิงเสร็จก็ไปพบเหอเหวินหวยต่อ

ถ้าหากไม่ใช่เพราะเหวินชิงยอมอ่อนลงก่อน เป็นฝ่ายถอนคดี เรื่องครั้งนี้ก็จะเกี่ยวโยงไปถึงเขาแน่

ตอนนั้นจงจิ่งห้าวให้เสิ่นเผยซวนไปพบเหอเหวินหวยก็เพื่อไปหยั่งเชิงเรื่องการตายของเหอรุ่ยเจ๋อ ว่าเขาร่วมมือกับเฉินชิงหรือไม่

ผลสรุป กลับไม่ใช่ แต่เป็นข้อตกลงระหว่างเฉินชิงกับเหอรุ่ยเจ๋อ เหอรุ่ยเจ๋อรู้ตัวดีว่าตนเองจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย ดังนั้นก่อนที่เขาจะไปที่บาร์ได้ส่งจดหมายฉบับหนึ่งไปที่ตระกูลเหอ เฉินชิงไปหาเขา บอกว่าถ้าหากเขายินดีตาย จะช่วยตระกูลเหอได้ แถมยังช่วยเหอรุ่ยหลินให้ออกมาได้อีกด้วย เพราะงั้นเขาเลยตอบตกลง

ตัวเขาคนเดียว แลกกับเหอรุ่ยหลินได้ออกมา เป็นประโยชน์ต่อตระกูลเหอ เขายินดีอย่างแน่นอน

จดหมายฉบับนี้บังเอิญยิ่งกว่าบังเอิญ ตอนที่เสิ่นเผยซวนไปหาเหอเหวินหวย เหอเหวินหวยพึ่งจะได้รับพอดี

เสิ่นเผยซวนเลยบอกเรื่องการตายของเหอรุ่ยหลินให้เขาฟัง พร้อมกับหยิบหลักฐานออกมา

ตอนนั้น เหอเหวินหวยถึงรู้ว่าตนเองถูกเฉินชิงหลอกใช้ พอรู้ความจริง เขาแน่นอนว่าไม่ยอมปล่อยเฉินชิงไปแน่

เขาไม่ใช่จะไม่มีวิธีรับมือกับเฉินชิงซะทีเดียว ทั้งสองคนพบกันและพูดคุยกัน เขาได้อัดคลิปวิดีโอไว้ในที่ลับ เดิมทีเพื่อใช้ป้องกันเฉินชิงสะบัดเขาทิ้ง เอาไว้ใช้ข่มขู่เขา

ตอนนี้กลับกลายเป็นหลักฐานของบทบาททุกอย่างที่เฉินชิงทำในเรื่องนี้แล้ว

รวมถึงการตายของเหอรุ่ยหลิน คมหอกชี้ตรงไปที่เขา จะต้องถูกจับไปสอบสวนแน่นอน

เบื้องบนเร่งรีบที่จะขจัดคนชั่ว เฉินชิงมาก่อเรื่องในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ จบไม่ดีแน่

“เฮ้อ เด็กคนนี้นี่นะ ทำไมถึงคึกคักขนาดนี้?” เมื่อวานก็เข้าใจดีแล้วว่าในท้องของหลินซินเหยียนมีทารกน้อยอยู่ เดินไม่ได้ วันนี้ก็ยังจะเอ่ยขึ้นมาอีก

“ถ้าอย่างนั้นฉันไปกับพวกเธอด้วยละกัน” หลินซินเหยียนอารมณ์ดี เมฆดำที่ปกคลุมอยู่เหนือหัวมาตลอดในที่สุดก็สลายไป เหมือนว่าแสงอาทิตย์ด้านนอกจะสดใสแล้ว

“ร่างกายเธอ?” เฉิงยู่ซิ่วไม่ค่อยวางใจเท่าไหร่

“ฉันรู้สึกสบายดี พรุ่งนี้ฉันมีเวลาว่างจะไปโรงพยาบาลสักรอบค่ะ” เธอยิ้มและกล่าวออกมา

เฉิงยู่ซิ่วก็ไม่อยากขัดความสุข “ก็ได้ เสี่ยวลุ่ยอยากไปกับเธอพอดีเลย อีกสักพักป้าหยูก็จะตามไปด้วย คนเยอะจะได้ดูแลกันได้”

หลินซินเหยียนพยักหน้า ที่ตื่นเต้นมีความสุขที่สุดก็คือหลินลุ่ยซี “เราไปสวนสนุกกันเถอะค่ะ หนูอยากเล่นรถบั๊มพ์”

“ได้ พาเสี่ยวลุ่ยไปทั้งที ยอมให้ละกัน ครั้งเดียวเล่นให้พอนะ” เฉิงยู่ซิ่วลูบหัวหลานสาว

กินข้าวเสร็จป้าหยูก็มาจัดเก็บจาน เพราะว่าอากาศค่อนข้างร้อน เฉิงยู่ซิ่วเลยสวมเสื้อกันลมและหมวกกันแดดให้เด็กทั้งสองคน

“อีกสักพักก็ต้องไปห้างสักรอบ ซื้อเสื้อผ้าหน้าร้อนให้เด็กทั้งสองคนหน่อย กำลังจะถึงหน้าร้อนแล้ว”

หลินซินเหยียนนั่งบนโซฟาจับคางแล้วพูดว่า “ดีค่ะ”

เฉิงยู่ซิ่วมองเธอครู่หนึ่ง “เธอก็ควรซื้อเสียหน่อย ได้หลายเดือนแล้ว เสื้อผ้าพวกนี้จะสวมไม่ได้แล้วนะ”

“แม่ คุณซื้อให้ฉันสิ” หลินซินเหยียนออดอ้อนเธอ

“ฉันน่ะขอไม่ให้ง่ายๆหรอก” เฉิงยู่ซิ่วยิ้ม

ป้าหยูจัดเก็บเรียบร้อยแล้ว พวกเขาเดินออกจากบ้านเป็นกลุ่ม บอดี้การ์ดสี่คนในบ้านก็ตามมาด้วย ขับรถสามคันออกไป

เฉิงยู่ซิ่วกับเด็กๆแล้วก็หลินซินเหยียนนั่งอยู่ในรถMPVเจ็ดที่นั่งคันกลาง เด็กสองคนเล่นอยู่ที่เบาะหลัง หลินซินเหยียนนั่งข้างเฉิงยู่ซิ่ว เธอหันไปมองเด็กสองคนแวบนึง ลังเลอยู่สักพักแล้วพูดขึ้น “จิ่งห้าวไม่รู้ว่าไปพบอะไรเข้า หลายครั้งฉันเห็นเขาดูไม่ปกติ”

แม้ว่าเขาจะเก็บซ่อนไว้ได้ดี แต่เธอก็ยังรู้สึกได้ เขามีเรื่องเก็บไว้ในใจ

“แม่…”