กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 469

ครั้งนี้เสิ่นเผยชวนไม่ได้ตอบเธอออกมาทันที แต่กลับจ้องเธอเขม็ง

ดูเหมือนว่าเธอจงใจถามเรื่องนี้

แต่ว่าเธอก็รู้อยู่แล้วนี่นา ทำไมถึงถามขึ้นมาล่ะ？

เมื่อไม่ได้ยินเสียงเสิ่นเผยชวน หลินซินเหยียนจึงเงยหน้าขึ้นช้าๆ พอเห็นว่ากำลังมีสายตาคู่หนึ่งมองมาที่เธอด้วยความสงสัย เธอก็รู้สึกใจหายวาบขึ้นมาทันที ทว่าเธอก็พยายามแสร้งทำเป็นนิ่งออกไป“ทำไมมองฉันอย่างนั้นล่ะ？”

“ไม่มีอะไร”เสิ่นเผยชวนส่ายหัวไปมา เพราะรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างไม่ชอบพากล แต่พอคิดดูดีๆอีกทีมันก็ไม่เห็นจะมีอะไรแปลกตรงไหน ที่เธออยากรู้ขนาดนี้อาจเป็นเพราะกังวลเกี่ยวกับความคืบหน้าของเรื่องนี้ ยังไงเฉิงยู่ซิ่วก็ตายเพราะช่วยเธอ ฉะนั้นเธอจะสนใจเป็นพิเศษมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

เขาส่ายหัวออกไปด้วยความจริงใจ“จงฉีเฟิงไม่ได้บอกว่าเหวินเสียนมีลูก”

ที่จริงจงฉีเฟิงรู้เรื่องที่เหวินเสียนมีลูกแล้ว ทว่าตอนนั้นสภาพจิตใจของเฉิงยู่ซิ่วกำลังอยู่ในช่วงฟื้นตัว ดังนั้นเขาเลยไม่เคยบอกเรื่องนี้กับเฉิงยู่ซิ่ว แต่เขารู้อยู่แก่ใจแล้วว่าเหวินเสียนมีลูก แถมยังรู้ด้วยว่าลูกของหล่อนก็คือหลินซินเหยียน เพียงแต่เขาไม่พูดเท่านั้นเอง

เพราะยังไงหลินซินเหยียนกับจงจิ่งห้าวก็แต่งงานกันแล้ว  แถมยังมีลูกด้วยกันอีกสองคน ฉะนั้นจะพูดให้พวกเขาแตกหักกันได้ยังไง？

ความคับข้องใจของพวกผู้ใหญ่ในอดีตต่างก็สะสางไปหมดแล้ว เขาไม่อยากให้เด็กพวกนี้เข้ามาเกี่ยวข้องอีก

เขาดูออกว่าความสัมพันธ์ของจงจิ่งห้าวกับหลินซินเหยียนนั้นดีมากแค่ไหน เพราะงั้นก็เลยจงใจไม่พูดออกไป

เขาหวังว่าทั้งสองจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันไปจนเฒ่าจนแก่

เสิ่นเผยชวนมองไปที่เธอพลางเอ่ยถามขึ้น“เหวินเสียนมีลูกด้วยหรอ？”

หลินซินเหยียนที่กำลังตักซุปชะงักไปทันที ทว่าแป๊บเดียวก็กลับมามาสู่ท่วงท่าปกติ แถมยังส่ายหน้าพูดขึ้น“ไม่รู้สิ ฉันแค่ถามเฉยๆ”

เสิ่นเผยชวนพยักหน้ารับโดยไม่สงสัยอะไรอีก

หลังจากทานมื้อเย็นเสร็จ เสิ่นเผยชวนกับซูจ้านก็กลับไป หลินซินเหยียนกำลังจะไปอาบน้ำให้เด็กทั้งสองคน ทว่ากลับถูกป้าหยูเรียกไว้ก่อน“เดี๋ยวป้าล้างถ้วยชามเสร็จจะไปอาบให้พวกเขาเองค่ะ ในห้องน้ำมีน้ำป้ากลัวว่าคุณหนูจะลื่นเอา”

“ไม่เป็นไร……”

“ผมอาบให้เอง”จงจิ่งห้าวเดินออกมาจากห้องหนังสือแล้วพูดขัดหลินซินเหยียน เขาอุ้มลูกสาวขึ้นมาแล้วเดินไปที่ห้องน้ำ

เมื่อเห็นพวกเขาเข้าห้องไป หลินซีเฉินก็เดินมาดึงชายเสื้อของหลินซินเหยียน“หม่ามี๊ดูแลคุณพ่อให้ดีๆนะครับ”

เธอขมวดคิ้วขึ้นพลางก้มมองลูกชาย

นี่เธอดูแลเขาไม่ดีหรอ？

“ถึงแม้ก่อนหน้านี้ผมจะเห็นว่าคุณพ่อไม่ค่อยชอบคุณย่า แต่ตอนนี้คุณย่าไม่อยู่แล้ว ผมรู้ว่าคุณพ่อเสียใจมาก”หลินซีเฉินก็รับรู้ได้ถึงความหดหุ่ในใจของจงจิ่งห้าว

หลินซินเหยียนกอดลูกชายไว้แล้วพูดขึ้นเบาๆ“หม่ามี๊จะดูแลเขาเป็นอย่างดี”

เธออยากจะรักษาบาดแผลในใจของเขาให้กลับมาดีเหมือนเดิม ทว่าเครื่องกระเบื้องเคลือบที่แตกไปแล้ว ไม่ว่าจะซ่อมยังไงมันก็ยังคงมีรอยแตกอยู่ดี และมันก็ไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้หรอก

หลินซีเฉินยื่นมือออกมาลูบที่ท้องของเธอ ทารกตัวน้อยในท้องของเธอเริ่มดิ้นไปมาเล็กน้อย เขาตั้งตารอแล้วว่าเขาจะมีน้องสาวหรือน้องชายเพิ่ม

ทว่าตอนนี้เขามีน้องสาวแล้ว ก็เลยหวังว่าจะได้น้องชายมาเล่นเป็นเพื่อนเขา

“นี่ต้องเป็นน้องชายแน่ๆ” หลินซีเฉินสาบานได้เลย

หลินซินเหยียนเลิกคิ้วขึ้น“ลูกรู้ได้ยังไง？” 

ตอนนี้พึ่งท้องได้ไม่กี่เดือนเอง ขนาดไปทำอัลตราซาวด์ยังไม่รู้เลยว่าจะเป็นเด็กผู้หญิงหรือเด็กผู้ชาย อย่างน้อยต้องสามเดือนขึ้นไปนู่นถึงจะตรวจเพศได้

เขาเอาความมั่นใจนี้มาจากไหนกัน？

“ความรู้สึก ผมรู้สึกว่าเขาต้องเป็นน้องชายของผม”

หลินซินเหยียนบีบแก้มเขาเบาๆ“ไปอาบน้ำ เข้านอนได้แล้ว”

เธอหรี่ตามองเหมือนกับแมว ร่างบางที่ที่มีกลิ่นหอมอันน่าดึงดูดโน้มตัวเข้าไปใกล้หน้าอกของเขา จากนั้นเธอก็กอดคอเขาไว้แล้วพูดขึ้นเบาๆอย่างอ่อนโยน“ไม่ว่าฉันจะขออะไร คุณจะทำตามใจฉันหมดเลยใช่ไหม？”

เขาจ้องมาที่เธอพร้อมกับพูดขึ้นด้วยความเอ็นดู“ครับ ผมจะทำตามที่คุณขอทั้งหมดเลย”

เธอคลี่ยิ้มออกมา ริมฝีปากบางสีชมพูดฉีกยิ้มกว้าง“ถ้างั้นพวกเราไปเปลี่ยนชื่อให้เด็กๆก่อน จากนั้นก็ไปดูหนังสักเรื่อง แล้วคุณก็ซื้อดอกกุหลาบให้ฉันช่อหนึ่งพร้อมกับพาฉันไปดินเนอร์ที่ร้านอาหารสุดโรแมนติก”

เขาตอบตกลง 

หลินซินเหยียนทำท่าอ้อนเขา“คุณอุ้มฉันหน่อยสิ”

เขาเลิกผ้าห่มออก แล้วสอดมือไปที่ใต้เอวของเธอเพื่อประคองเอวที่เรียวบาง จากนั้นก็อุ้มเธอลุกออกจากเตียงไปที่ห้องน้ำ

หัวของหลินซินเหยียนอิงอยู่บนไหล่ของเขา เธอก้มหน้าลงเล็กน้อย“เมื่อวานฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลย คุณช่วยอาบให้ฉันได้ไหม？ฉันอยากให้ตัวฉันหอมๆ อยากใส่เสื้อผ้าสวยๆ ฉันอยากจะเป็นผู้หญิงที่คู่ควรกับคุณ อย่างน้อยก็มีรูปลักษณ์ที่ดูดีและเหมาะสมกับคุณก็ได้”

เขาก้มมองเธอ“เอาสิ”

เมื่อถึงห้องน้ำจงจิ่งห้าวก็วางเธอลง จากนั้นก็เข้าไปเตรียมน้ำอุ่นในห้องอาบน้ำ หลินซินเหยียนยืนอยู่ข้างหลังประตูกระจก เธอสามารถมองเห็นแผ่นหลังของเขาได้เต็มแผ่น เขาเป็นคนผอมแต่ไหล่กว้าง เอวของเขาค่อนข้างเล็กไม่มีไขมัน ซึ่งมันรับกับเส้นสะโพกของเขาได้เป็นอย่างดี ทำให้แผ่นหลังของเขาดูตรงและแข็งแรงมาก

จู่ๆก็มีของเหลวอุ่นๆไหลผ่านหน้าลงมา น้ำตาไหลเริ่มไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ มันไหลออกมาแบบไม่มีสัญญาณอะไรเลย

เธออยากอยู่กับผู้ชายคนนี้ไปตลอดชีวิต

มีลูกกับเขาเยอะๆ แล้วใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างเรียบง่าย

ไม่น่าเชื่อว่าการได้ใช้ชีวิตที่เรียบง่ายและธรรมดาจะกลายเป็นสิ่งที่เธอปรารถนามากที่สุดแต่ก็เอื้อมไม่ถึง

ทันทีที่จงจิ่งห้าวหันมา เธอก็รีบเช็ดน้ำตาออกอย่างรวดเร็วแล้วเอนตัวพิงที่อ่างล้างมือพร้อมกับแลบลิ้นเลียริมฝีปากของตัวเองช้าๆ เบาๆราวกับว่ากำลังยั่วยวนและดึงดูดอะไรบางอย่าง เธอยิ้มให้เขาอย่างมีเลศนัย“คุณถอดเสื้อผ้าให้ฉันหน่อยสิ ฉันอยากให้คุณปรนนิบัติฉัน”