กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 49

ลดกระจกรถลง หลินเซียนเหยียนมองเห็นรูปลักษณ์ของคุณผู้หญิงคนนั้น ก็ยังสง่างามและสูงศักดิ์เหมือนเดิม ถูกต้อง นายหญิงคนนี้คือแม่ของเหอรุ่ยเจ๋อ

เธอหาตัวเองเพื่ออะไร?

หลินเซียนเหยียนพยายามสอบถามสถานการณ์จากโชว์เฟอร์ “นายหญิงของคุณหาฉันมีธุระอะไรเหรอ?”

โชว์เฟอร์ส่ายหัว “เรื่องนี้ผมก็ไม่รู้ครับ ผมแค่รับผิดชอบมาแจ้งบอกคุณครับ”

เหอรุ่ยเจ๋อดีต่อเธอ ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม เธอควรจะตอบตกลง ดังนั้นเธอจึงพูดว่า “ไปกันเถอะ”

เมื่อเดินไปที่รถ หลินเซียนเหยียนกล่าวทักทายอย่างสุภาพ “สวัสดีค่ะ”

เซี่ยเจินหยูนั่งตัวตรง อย่างสง่างามและยิ้ม “คุณหลินตอนนี้ว่างไหม? มีร้านกาแฟอยู่ไม่ไกล พวกเราไปนั่งกันไหม?”

หลินเซียนเหยียนลังเลสักครู่ แล้วพยักหน้า

“ขึ้นมาสิ”

โชว์เฟอร์เดินมาเปิดประตูให้เธอ หลินเซียนเหยียนก็ก้มตัวเข้าไปนั่ง

ไม่นานรถก็จอดอยู่หน้าร้านกาแฟ

หลินเซียนเหยียนเดินตามหลังเซี่ยเจินหยูเข้าไปในร้านกาแฟ

เซี่ยเจินหยูเลือกสถานที่ที่ค่อนข้างเงียบสงบเพื่อนั่ง หลินเซียนเหยียนนั่งอยู่ตรงข้ามเธอ และบริกรก็เดินเข้ามา “ขอโทษค่ะ ต้องการดื่มอะไรค่ะ?”

เซี่ยเจินหยูวางกระเป๋าไว้บนโซฟาข้างตัว เขาและมองไปที่หลินเซียนเหยียน แล้วถามว่า “คุณอยากดื่มอะไร?”

“ขอน้ำเปล่าให้ฉันสักแก้ว” หลินเซียนเหยียนตอบเบาๆ

“เอาน้ำเปล่ามาให้ฉันด้วย ถ้าต้องการอะไรเดี๋ยวจะเรียกคุณ”

“ตกลงค่ะ”

บริกรถอยกลับ และตรงนี้ก็เงียบสงบลง

หลินเซียนเหยียนนั่งเงียบๆ รอให้เซี่ยเจินหยูพูดก่อน

จู่ๆเธอก็มาหาตัวเอง อาจจะไม่ใช่แค่การมาดื่มกาแฟใช่ไหม?

เซี่ยเจินหยูดื่มน้ำไปครั้งหนึ่ง และวางแก้วลง อ้าปากขึ้น “คุณกับรุ่ยเจ๋อรู้จักกันได้ไง?”

“น้องชายของฉันป่วย เขาเป็นคนรักษา และเวลานานไปก็รู้จักกัน” หลินเซียนเหยียนตอบตามความจริง

“โอ้ ถ้าอย่างนั้นพวกคุณคบกันมานานแค่ไหนแล้ว?” ขณะพูดสายตาก็จ้องมองเธออย่างละเอียด “ฉันคิดว่าเธออายุยังไม่มาก รุ่ยเจ๋อเป็นรักแรกของคุณหรือเปล่า?”

คำถามแต่ละคำถามถามจนหลินเซียนเหยียนสับสนไปหมด เธอคิดว่าตัวเองคบอยู่กับเหอรุ่ยเจ๋อเหรอ?

ทันใดนั้นหลินเซียนเหยียนก็นึกถึงงานเลี้ยงในวันนั้น เหอรุ่ยเจ๋อแนะนำเธอให้คนอื่นรู้จักว่าเธอเป็น “แฟนสาว” ดังนั้นเธอจึงมีคำถามนี้

ขณะที่หลินเซียนเหยียนอยากจะอธิบาย เซี่ยเจินหยูก็พูดอีกครั้ง “ฉันไม่ต้องการให้พวกคุณคบกัน?”

สีหน้าเธอดูเคร่งขรึม “ฉันคาดหวังว่าภรรยาของเขา จะมีภูมิหลังครอบครัวที่เหมาะสมกับเขา ฉันได้ยินมาว่าตอนนี้ครอบครัวของคุณเกิดปัญหา”

หลินเซียนเหยียนกัดริมฝีปากแน่น และในที่สุดก็เข้าใจจุดประสงค์ในการมาหาตัวเอง

“ด้วยสถานการณ์ครอบครัวในปัจจุบันของคุณ ฉันยิ่งไม่สามารถยอมรับคุณได้ คุณคงเข้าใจใช่ไหม?” เซี่ยเจินหยูลดเสียงของเธอลง หยิบการ์ดออกจากกระเป๋าของเธอ วางบนโต๊ะแล้วเลื่อนไปที่หลินเซียนเหยียน “ตรงนี้มีเงิน แม้ว่าจะไม่สามารถช่วยให้ครอบครัวของคุณฝ่าวิกฤตนี้ได้ แต่อย่างน้อยก็สามารถรับประกันการดำเนินชีวิตประจำวันของคุณได้”

หลินเซียนเหยียนเลื่อนการ์ดคืน และยิ้ม “คุณป้า ฉันมีมือและเท้า ฉันจะเอาเงินของคุณได้อย่างไร”

นี่เป็นการเอาเงินฟาดหัวเธอเหรอ?

เธอยิ้มแหย่ๆในใจ ตอนอายุสิบขวบก็ถูกหลินกั๋วอันส่งไปจากที่นี่ เธอสามารถกลับมาได้เพราะจงจิ่งห้าว คนที่ขาพิการ เธอจึงมีโอกาสกลับมา

เธอไม่เคยได้เพลิดเพลินกับความมั่งคั่งของตระกูลหลิน แต่ตอนนี้เธอต้องแบกรับผลกระทบจากความพ่ายแพ้ของตระกูลหลิน

“ฉันเข้าใจความหมายของคุณป้า ฉันไม่คบกับเขาแน่นอน ฉันปฏิบัติต่อเขาเหมือนพี่ชายเสมอ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวกลับไปก่อน ฉันยังต้องไปทำงาน” พูดเสร็จเธอก็ลุกขึ้น

“เดี๋ยวก่อน” เซี่ยเจินหยูเรียกเธอไว้ เดิมทีเธอคิดคำมามากมาย แต่คำพูดเหล่านั้นจะพูดก็ต่อเมื่อหลินเซียนเหยียนไม่เห็นด้วยกับการกระทำของเธอ แต่เธอพูดง่ายมาก แต่กับดูเหมือนว่าเธอแร้งน้ำใจเกินไป

“ฉันไม่รู้ว่ารุ่ยเจ๋อเคยบอกคุณหรือเปล่า เรื่องของน้องสาวเขา เหตุการณ์นั้นสะเทือนใจเขามาก หลายปีมานี้เขาอยู่ต่างประเทศมาตลอด และตอนนี้เขาเต็มใจที่จะกลับมา กล้าเผชิญกับอดีต ฉันรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง คุณบอกว่า คุณปฏิบัติต่อเขาเหมือนพี่ชาย ฉันคิดว่าสำหรับเขา อาจมีความรู้สึกอื่น บางทีอาจเป็นเพราะคุณน่ารักเกินไป และเขาปฏิบัติต่อคุณเหมือนหลินหลิน”