กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 504

เสิ่นเผยซวนพิงไปที่พนักเก้าอี้ มืออีกข้างกุมไปที่ศีรษะ เขาควรจะผลักซางหยูออกตั้งแต่แรกแล้วสิ ทำไมสติเขาถึงล่องลอยไปไหนล่ะ

ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าตัวเองกำลังรังแกเด็กสาวที่อายุน้อยกว่านะ ทั้งที่เด็กคนนั้นก็เป็นคนเริ่มก่อน แต่เขาเป็นผู้ใหญ่ที่อายุมากกว่า แล้วอายุก็ไม่ใช่เด็กๆ แล้วด้วย ทำไมตอนนั้นถึงไม่โต้แย้งในสิ่งที่เธอทำกันนะ

ในขณะที่เสิ่นเผยซวนกระวนกระวาย โทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อก็ดังขึ้น เป็นสายของซูจ้านที่โทรมาจะถามเขาว่าจะไป ประเทศYไหม

เสิ่นเผยซวนรู้สึกงุนงง ว่าจะไปที่นั่นตอนนี้ทำไม

ซูจ้านไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติมเพียงแต่ถามเขาว่าจะไปหรือไม่ไป

เสิ่นเผยซวนคิดไปคิดมาสักพัก ก็นึกขึ้นได้ว่าถึงตัวเองอยู่ที่นี่ก็คงคิดอะไรไร้สาระไปเรื่อยๆ จึงตอบไปว่า " เออกูไปด้วย "

" ก่อนบ่ายสามรีบไปที่สนามบิน ไม่งั้นอย่าหาว่าพวกกูไม่รอมึงแล้วกัน " พูดจบซูจ้านก็วางสายไป

เขาที่ยังนั่งนิ่งอยู่ในรถ ก็หยิบบัตรเชิญขึ้นมา ยังคงสำรวจรูปคนในนั้น ฉากหลังเป็นเวลาและสถานที่ นิทรรศการครั้งนี้ไม่ได้จัดในประเทศ แต่เป็นนิทรรศการแฟชั่นเสื้อผ้าระดับนานาชาติ ถูกจัดใน ประเทศYซึ่งเป็นแหล่งรวมของสายงานเกี่ยวกับการออกแบบเสื้อผ้าที่ทรงพลัง แต่รอบนี้จัดทำเป็นวาระพิเศษ

เขาจิ๊ปาก" ไม่เข้าใจเลย เขาไปทำอะไรที่นั่น.... "

เหมือนว่าภายในชั่วขณะ ซูจ้านจะคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ หลินซินเหยียนก็เป็นช่างออกแบบเสื้อผ้าเหมือนกัน หรือว่าเขาจะไปหาหลินซินเหยียน

พอคิดถึงตรงนี้ ก็หันไปมองจงจิ่งห้าว ถามว่า " คิดว่าพี่สะใภ้จะปรากฏตัวไหม "

จงจิ่งห้าวขมวดคิ้วแน่น เห็นได้ชัดว่าไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ ก็เลยทำเป็นพิงเก้าอี้หลับตาทำเป็นงีบหลับไป

ในใจเขาก็คิดแบบนั้นเช่นกัน แต่เขาก็ไม่แน่ใจนะว่าจะเจอเธอหรือไม่ หรือเธออาจจะไม่ไป ถ้าเธอยอมเผยตัวตน บนบัตรเชิญนั่นก็คงไม่ได้มีแค่ฉินยา แต่มันกลับไม่มีแม้แต่เงาของเธอ

เขาไม่ค่อยแน่ใจ ในใจลึกๆ ก็รู้สึกไม่ค่อยกล้าเผชิญหน้ากับเธอเสียเท่าไหร่ แต่ยิ่งคาดหวังก็ยิ่งเกิดสับสนขึ้นในจิตใจ

ซูจ้านก็พอจะเข้าใจ เลยไม่ได้ถามต่อ ได้แต่นั่งเงียบรอเสิ่นเผยซวนอย่างรู้งาน

ในระหว่างที่รอ ก็หยิบบัตรเชิญขึ้นมาดูอีกครั้ง เขาก็ไม่รู้ว่ามันมีอะไรน่าดูนักหนา แต่เมื่อดูแล้วเขารู้สึกเหมือนอยากจะมองผู้หญิงในรูปนี้อีกเรื่อยๆ พอรู้ว่าเหมือนเป็นการหักหลังต่อฉินยา ก็รีบทิ้งบัตรเชิญไปอีกทาง

ไม่นานนักเสิ่นเผยซวนก็มาถึง ถ้าพวกเขาเริ่มไปตั้งแต่ตอนนี้ ก็คงถึงที่นั่นตอนเช้า บวกลบหนึ่งวัน ตอนกลางคืนก็คงถึงเวลานิทรรศการเสื้อผ้าพอดี

หนึ่งวันหนึ่งคืนนี้จงจิ่งห้าวดูเงียบเป็นพิเศษ ซูจ้านก็พอจะเข้าใจ แต่กับเสิ่นเผยซวนทำไมเขาถึงเงียบเป็นเป่าสากแบบนี้

นึกว่าวิญญาณหลุดไปแล้ว ก่อนหน้านี้คนก็ดูเหมือนไม่มีมีจิตวิญญาณอยู่ในร่าง ซูจ้านรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังพาผู้ป่วยเรื้อรังสองคนออกมาข้างนอก

การที่พวกเขามาที่นี่เป็นความลับและส่วนตัว ดังนั้นก็เลยจัดการอย่างเงียบๆ และดูธรรมดา ตกกลางคืนก็ออกจากโรงแรมไปถึงนิทรรศการก็โบกแท็กซี่เอา ใจกลางนิทรรศการใหญ่มาก ตั้งอยู่ท่ามกลางตึกใหญ่มากมาย ความเจริญของเมืองใหญ่ไม่อาจถูกลดทอนความหรูหราลงได้เพียงเพราะว่าเป็นเวลากลางคืน ตึกของคูเมือง เมื่อตกกระทบกับน้ำก็ส่องแสงระยิบระยับอยู่ใต้ดวงไฟ ทำให้บรรยากาศดูคึกคักขึ้นกว่าเดิม

โดยรอบมีเพียงความมืดมิดจนมองอะไรไม่เห็น จากนั้นก็ได้ยินเสียงขิมโบราณขับบรรเลงออกมาเป็นเพลง《ภูผาในวารา》ทำให้ผู้คนตกใจ จากนั้นก็ค่อยๆเงียบลง เหลือเพียงความไพเราะอ่อนหวาน เต็มไปด้วยศิลปะและท่วงทำนองของบทเพลง ที่ขึ้นลงไปมาตามจังหวะของมัน ในตอนท้ายของบทเพลงนั้น ไฟทั้งสองข้างของเวทีTสว่างวาบขึ้นมาทันใด ก่อนจะมีแสงไฟที่ดูนวลสบายตาสาดลงมาทั่วทั้งเวที

จากนั้นเริ่มโชว์ด้วยการให้นางแบบจาก ประเทศZสองคนขึ้นมาบนเวที นางแบบได้สวมใส่ชุดแต่งงานสไตล์จีนสีแดงและสีชมพู ทั้งสองหุ่นดีไม่มีที่ติ ค่อยๆ สาวเท้าเดินเข้ามา พวกเธอเดินมาอย่างอ่อนช้อย ทำให้แสดงความสวยหยาดเยิ้ม ความขวยเขินของหญิงสาวแสดงสู่สายตาผู้คนที่กำลังดูอยู่ ก่อนจะไปหยุดอยู่ตรงหน้าเวที ก่อนที่พิธีกรที่ยืนอยู่ข้างๆ จะบรรยาย " ประเทศZมีประวัติศาสตร์ยาวนานมาห้าพันกว่าปี และทิ้งร่องรอยวัฒนธรรมไว้อย่างยาวนาน ครั้งนี้《เมฆาในคืนจันทรา》จะพาพวกเราไปพบกับประสบการณ์ใหม่ๆ ครับ "

แต่ก่อนเดิมทีชุดแต่งงานที่สืบทอดกันมาตั้งแต่สมัยโบราณจะมีลักษณะค่อนข้างโคล่งและใหญ่ แต่หลินซินเหยียนได้หยิบยกลักษณะการตัดเย็บของฝั่งตะวันตก และการออกแบบที่เป็นเอกลักษณ์ ก็ทำให้สามารถชูรูปร่างอันสวยงามและเพอร์เฟคของเจ้าสาว อีกทั้งยังโชว์ความสุภาพเรียบร้อยในรูปแบบวัฒนธรรมของประเทศZได้ในเวลาเดียวกัน ในนั้นยังเต็มไปด้วยความทันสมัย ดูชั้นสูง ไม่ทำให้คนที่ได้เห็นรู้สึกคร่ำครึ อยู่ในกรอบเดิมๆ แต่กลับเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา

การออกแบบเช่นนี้ช่างทำให้ผู้คนตกตะลึงอย่างแท้จริง

ชุดแต่งงานแนวตะวันตกดูสะอาดบริสุทธิ์ แต่ก็มีความเคร่งขรึม ผู้คนมักให้ความสำคัญกับรูปแบบชุดแต่งงานมากกว่า สำหรับชุดแต่งงานสไตล์จีนนั้น ผู้คนมักจะมองถึงสัญลักษณ์และแพทเทิลบนชุดพิธีการ จะค่อนข้างให้ความสำคัญถึงความหมายโดยนัยของสัญลักษณ์นั้น สัญลักษณ์ที่ไม่เหมือนกันความหมายที่จะสื่อก็ต่างกัน หงส์และมังกรมีความหมายที่แฝงด้วยพลังและความมงคล นกยวนยังแสดงถึงความรักที่ภักดีต่อกันและความดีงาม

กระโปรงที่ถูกปักด้วยมือนั้นมีสีสันสดใสสวยงาม อีกทั้งยังมีแสงสะท้อนที่ให้ความรู้สึกมีมิติ และพวกด้ายเงินด้ายทองที่ดูเป็นเส้นละเอียด ราวกับสัญลักษณ์พวกนั้นมีชีวิตขึ้นมาจริงๆ ทำให้คนที่มองดูรู้สึกถึงความสง่าและเลิศล้ำ ถึงแม้งานชิ้นนี้จะกินทั้งเวลาและแรงคน แต่ไม่ว่าวันเวลาหรือสิ่งต่างๆ จะเปลี่ยนไป ก็ไม่สามารถสูญเสียความมีเสน่ห์ดึงดูดที่มีอยู่หนึ่งเดียวในตัวมันได้

และยังให้ความรู้สึกถึงการสืบทอดในความหมายโดยสิ้นเชิง

สุดท้ายก็มีโชว์งานแสดงงิ้วปิดท้าย

ชุดนี้ให้ความใกล้เคียงกับประวัติศาสตร์มากขึ้น แต่ว่ารายละเอียดได้เล็กๆ น้อยๆ มีการเปลี่ยนแปลงไป เกาะอกใช้ด้ายสีทองร่างเค้าโครงให้ออกมาเป็นดอกบัวที่กำลังผลิบาน แขนเสื้อก็ถูกไหมปักให้เป็นสัญลักษณ์ที่ดูวิจิตรงดงาม ส่วนปากกระบอกเสื้อก็ใช้วิธีปักเช่นเดียวกัน ใช้สีแดงบ่งบอกถึงความมงคลและเฉลิมฉลอง ให้เป็นแบบสไตล์จีนที่ดูอ่อนหวาน ทำให้เห็นถึงความนุ่มละมุนของผู้หญิง เสื้อคลุมก็ยาวลากพื้น พลิ้วไหวตามจังหวะก้าวเดินของนางแบบ สวยงามจนผู้คนต้องสั่นสะท้าน