กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 517

เป็นห่วงเสิ่นเผยซวนขนาดนี้ ถ้าจะบอกว่าไม่ได้คิดอะไร เขาไม่เชื่อหรอก ไม่ใช่สิ ที่จริงแล้วพวกเขาทั้งสองคนนั้นมีอะไรบางอย่างอยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นจะจูบกันต่อหน้าคนมากมายได้ยังไง?

จากสีหน้าของซูจ้านแล้ว ซางหยูสามารถเดาได้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ เธอรีบอธิบาย “เพราะว่าฉันทำให้หัวหน้าเสิ่นต้องมาเดือดร้อนด้วย เรื่องนี้น่าจะส่งผลกระทบต่อเขาเยอะอยู่ใช่ไหมคะ？”

“แน่นอน เพราะว่าสถานะเขาค่อนข้างจะพิเศษ”ซูจ้านฉลาดเรื่องของคนอื่นจะตาย แม้ว่ามันจะสามารถแก้ไขได้อย่างทันท่วงที แต่ว่าเขาก็อยากพูดให้สถานการณ์ของเสิ่นเผยซวนมันดูรุนแรง แบบนี้จะได้ทำให้ซางหยูรู้สึกผิดต่อเสิ่นเผยซวนมากยิ่งขึ้น จะได้เร่งให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาพัฒนาอย่างรวดเร็ว

เขาแอบคิดอยู่เงียบๆ ในใจ เขาน่าจะเป็นคนที่ดีที่สุดในโลกใบนี้แล้ว ผู้ชายที่จะมาเป็นพี่น้องกับเขาได้ ต้องอาศัยบุญจากชาติที่แล้ว ใครจะเป็นเหมือนเขาได้อีก ที่เขาทำงานอย่างหนักเพื่อเรื่องสำคัญในชีวิตของพี่น้อง?

“เฮ้อ ไม่แน่ว่าตอนนี้เสิ่นเผยซวนอาจจะกำลังโดนดุอยู่ก็ได้ ถ้าเกิดว่าเรื่องร้ายแรง มันอาจจะส่งผลต่ออาชีพของเขาได้เลย”ซูจ้านถอนหายใจออกมา พยายามพูดให้เรื่องราวดูร้ายแรง

ซางหยูกัดริมฝีปากอย่างอารมณ์เสีย รู้สึกว่ามันเป็นความผิดของเธอเองที่ทำร้ายเขา

“ฉันเจอเขาได้ไหมคะ? ”ถึงยังไงอายุเธอก็ยังน้อย จะไปเป็นคู่ต่อกลอนกับซูจ้านได้ยังไงกัน แค่พูดไม่กี่คำก็ทำให้เธอตะลึงไปได้แล้ว ตอนนี้เธอรู้สึกเพียงแค่ตื่นตกใจเท่านั้น

ซูจ้านตอบ “เดี๋ยวฉันพาเธอไปที่นึงก่อนแล้วกัน แล้วจะติดต่อเขา ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าเขาจะมีเวลาออกมาเจอพวกเราหรือเปล่า”

พอออกมาจากมหาลัย ซูจ้านกับเธอก็ยืนรอแท็กซี่อยู่ริมถนน เขามองซางหยู “ถ้าเกิดว่าต้องการความช่วยเหลือจากเธอ ขอให้เธอช่วยให้ความร่วมมือด้วยนะ”

“แน่นอนค่ะ ฉันจะให้ความร่วมมืออย่างแน่นอน ขอแค่สามารถแก้ไขเรื่องเดือดร้อนที่ฉันสร้างขึ้นให้เขาได้”ซางหยูตอบอย่างรวดเร็ว เหมือนกับเป็นการรับรองปณิธานอันแน่วแน่ให้ซูจ้านฟัง กลัวว่าท่าทางของตัวเองจะชัดเจนไม่พอ แล้วทำให้เขารู้สึกสงสัย

“ไม่ต้องตื่นเต้นหรอก พวกเราจะช่วยเขาได้”ซูจ้านยิ้ม รู้สึกว่าตัวเองน่าจะกดดันเธอมากเกินไป ตอนนี้หน้าเธอซีดจนไม่มีเลือดฝาดแล้ว

ตอนนี้เองมีแท็กซี่ผ่านมาคันนึง ซูจ้านยื่นมือออกไปโบก และแท็กซี่คันนั้นก็จอดลงอย่างรวดเร็ว ซูจ้านเปิดประตูหลังและให้ซางหยูเข้าไปนั่งก่อนอย่างเป็นสุภาพบุรุษ พอซางหยูเข้าไปนั่งเรียบร้อยแล้วเขาถึงจะขึ้นไปนั่งบ้าง ตอนปิดประตูนั้นเขาก็มองไปด้านหน้า “ไปว่านเยว่กรุ๊ปครับ”

“ได้ครับ”คนขับแท็กซี่สตาร์ทรถแล้วออกตัวอย่างรวดเร็ว

ระหว่างทางไปว่านเยว่นั้น ซูจ้านก็แนะนำตัวกับซางหยู “ฉันกับเผยซวนเป็นพี่น้องกัน เธอก็น่าจะรู้อยู่”

ซางหยูพยักหน้า มือของเธอกุมกันไว้ รู้สึกไม่สบายใจ เธอรู้สึกเป็นห่วงเสิ่นเผยซวน

“ฉันจะแนะนำตัวหน่อยแล้วกัน ฉันชื่อซูจ้าน เธอเรียกฉันว่าซูจ้านเหมือนที่เผยซวนเรียกก็ได้ ฉันเป็นทนาย มีสำนักงานกฎหมายเป็นของตัวเอง แต่ว่าฉันไม่ได้ทำคดีด้วยตัวเองมานานแล้ว”

ซางหยูเม้มปาก เธอไม่ได้พูดอะไร แต่ว่าเธอฟังคำพูดของซูจ้าน วันนั้นที่ร้านอาหารเช้า เธอก็รู้อยู่แล้วว่าพวกเขาทั้งสามคนไม่ใช่คนธรรมดา

“แล้วเธอล่ะ จะไม่แนะนำตัวเองหน่อยเหรอ? ”ซูจ้านยิ้มพร้อมกับถาม

ซางหยูก้มหน้าต่ำกว่าเดิม ต่อหน้าของพวกเขา เธอรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า ตัวเธอกับพวกเขาไม่ได้อยู่ในโลกใบเดียวกัน สัญชาตญาณของเธอรู้สึกเขินอายเล็กน้อย เธอพูดเสียงเบาว่า “ฉันไม่มีญาติคนไหน พ่อก็เสียไปแล้ว แม่ก็ต้องโทษจำคุก”

ซูจ้านยังไม่เคยถามเสิ่นเผยซวนเกี่ยวกับเรื่องของซางหยูอย่างละเอียด แต่ว่าเขาก็ไม่สนใจเกี่ยวกับภูมิหลังของครอบครัวหรอก ใครกันที่ไม่อยากให้พ่อแม่มีชีวิตอยู่ ใครกันที่ไม่อยากโตมาในครอบครัวที่มีความสุข?

แต่ว่าการที่จะเกิดมาในครอบครัวแบบไหนนั้น มันไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาสามารถเลือกได้ อย่างเช่นเขา ในสายตาของคนนอก เขาเป็นคนที่ประสบความสำเร็จ ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย มีธุรกิจของตัวเอง หน้าตาก็ใช้ได้ ตราบใดที่เต็มใจก็สามารถหาผู้หญิงแต่งงานแล้วก็มีลูกได้

แต่ว่า เขาเองก็มีความเจ็บปวดที่ไม่สามารถบอกใครได้

เขาตบไหล่ของซางหยูเบาๆ แล้วก็บอกเธอ “ไม่ต้องคิดว่ามีอะไรหรอก ที่จริงแล้วคนอื่นก็เหมือนกันหมดนั่นแหละ เสน่ห์ต่างๆ มันก็เป็นแค่ของภายนอก ใครก็มีเรื่องทุกข์ทั้งนั้นแหละ”

ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องของฉินยา ความคิดของซูจ้านก็ชัดเจน จะพูดหรือทำอะไรมีกฎระเบียบอย่างมาก ทำให้คนอื่นรู้สึกมั่นคงหนักแน่น

แต่พอได้เจอกับเรื่องของฉินยา เขาก็กลายเป็นคนโง่มาก

ซูจ้านพูดเก่งมาก เห็นได้ชัดว่าซางหยูไม่กังวลขนาดนั้นแล้ว

พวกเขาคุยกันไปคุยกันมารถก็แล่นมาถึงตึกใหญ่ของว่านเยว่กรุ๊ป ซูจ้านจ่ายเงินแล้วก็ลงจากรถ

เขาไม่ได้ลงไปทันที แต่ก็เปิดประตูให้ซางหยูลงมาด้วย