กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 520

จงจิ่งห้าวที่กลับบ้านไปอาบน้ำล้างหน้านั้นได้รับข้อความจากฉินยา บอกว่ามะรืนนี้หลินซินเหยียนจะไปตรวจครรภ์ และแนบชื่อที่อยู่โรงพยาบาลที่เธอจะไปตรวจมาให้เขาด้วย

จะไปหรือว่าไม่ไปก็แล้วแต่ ถือว่าเธอได้บอกเขาแล้ว

หลังจากที่เสิ่นเผยซวนเอาเบอร์ให้เธอนั้น เธอก็รีบส่งข้อความหาจงจิ่งห้าวทันที บอกว่าไม่ให้เขาเล่าให้ซูจ้านฟังเกี่ยวกับตัวตนของเธอ จงจิ่งห้าวก็ตกลง แต่ว่ายื่นข้อเสนอ 1 อย่าง ก็คือต้องคอยรายงานสถานการณ์ของหลินซินเหยียนให้เขารู้

ให้เขาได้รู้ว่าในแต่ละวันเธอทำอะไรบ้าง

ฉินยาก็ต้องตกลงอยู่แล้ว ด้านหนึ่งก็คือไม่ต้องการให้จงจิ่งห้าวบอกซูจ้านเกี่ยวกับตัวตนของเธอ ส่วนอีกด้านหนึ่งก็คืออยากสานสัมพันธ์ให้หลินซินเหยียนกับจงจิ่งห้าว หวังว่าพวกเขาจะสามารถแก้ปมได้เร็วที่สุด และกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้งหนึ่ง

ภรรยาจะไปตรวจครรภ์จงจิ่งห้าวก็ต้องไปด้วยอยู่แล้ว แล้วอีกอย่างฉินยาก็บอกเขาล่วงหน้า เพราะว่าให้เวลาเขาได้เตรียมตัว

การไปในครั้งนี้ เขาวางแผนจะอยู่แค่ไม่กี่วัน แล้วก็เตรียมเสื้อผ้าไปเปลี่ยนด้วย จะไม่รีบร้อนเหมือนคราวที่แล้วอีกแล้ว

วันที่หลินซินเหยียนจะไปตรวจนั้น เขาได้เตรียมทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว มีทั้งเงินและคอนเนคชั่น อยากจะทำอะไรก็ไม่ยากเท่าไหร่นัก

ลูกทั้งสองคนไปโรงเรียน ฉินยาก็ไปโรงพยาบาลกับหลินซินเหยียน

หลังจากที่เธอมาอยู่ที่เมืองC ก็มาที่โรงพยาบาลนี้ตลอด แล้วก็มีแพทย์ประจำตัวด้วย

หมอในแผนกผู้ป่วยนอกนั้นได้ให้รายการสิ่งที่จะตรวจแก่หลินซินเหยียน เพราะว่าตั้งครรภ์ได้ทั้งหมด 4 เดือนแล้ว ครั้งที่แล้วตอนที่มาตรวจนั้น หมอก็บอกหลินซินเหยียนแล้ว ว่าตอนอายุครรภ์ได้ 4 เดือนนั้นจะมีการตรวจดาวน์ซินโดรม ให้เธองดน้ำงดอาหาร เพราะว่าต้องเจาะเลือด แล้วก็ยังต้องมีการอัลตร้าซาวด์ 4 มิติ เพื่อแยกแยะทารกว่ามีรูปร่างผิดปกติหรือไม่

หมอเคยอ่านประวัติการรักษาของหลินซินเหยียนมาก่อน ก็ค่อนข้างจะเข้าใจเกี่ยวกับอาการของเธอ แล้วหมอคนนี้ก็เป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านนี้ หลายต่อหลายคนก็ยกย่องในทักษะการรักษาของเธอ

หลินซินเหยียนก็เชื่อใจเธอมากเหมือนกัน

“คุณตั้งครรภ์ได้ 4 เดือนกว่าแล้ว แต่ร่างกายค่อนข้างผอมแห้ง ต้องพักผ่อนให้ดี และใส่ใจเรื่องอาหารให้มากๆ นะคะ”

หมออธิบาย

หลินซินเหยียนยิ้มและพูดว่า “น่าจะเป็นที่หุ่นฉันด้วยล่ะค่ะ ไม่เคยอ้วนเลย”

หมอยิ้ม “นี่มันเป็นความฝันของผู้หญิงหลายๆ คนเลยนะคะ”

ตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงก็ต่างลดน้ำหนักให้กระชับ เพราะว่าอยากจะมีรูปร่างที่ดี การที่มีร่างกายที่กินแล้วไม่อ้วนนั้น มันเป็นหุ่นที่สาวๆ หลายคนใฝ่ฝัน

แล้วหมอก็เปลี่ยนหัวข้ออย่างรวดเร็ว เธอยิ้มให้หลินซินเหยียนแล้วพูดว่า “นี่คือการตรวจเลือดครั้งแรกของคุณ น่าจะไม่รู้ว่าแผนกตรวจเลือดอยู่ที่ไหน เดี๋ยวฉันจะให้ ‘แพทย์ฝึกหัด’พาคุณไปนะคะ”

หืม？

หลินซินเหยียนงุนงง โรงพยาบาลมีบริการแบบนี้ด้วยเหรอ

“มีคนไปเป็นเพื่อนฉันแล้วค่ะ ไม่ต้องลำบากหรอก”หลินซินเหยียนยิ้มและต่อ รู้สึกว่ามันรบกวนคนอื่นมากเกินไป

แล้วอีกอย่าง เธอก็ไม่เคยได้รับการบริการแบบนี้จากโรงพยาบาลไหนมาก่อน

“เขาเป็นนักศึกษาแพทย์ที่เพิ่งจะเรียนจบ แล้วก็เป็นผู้ชาย ยังไม่ค่อยมีประสบการณ์เกี่ยวกับการตรวจเท่าไหร่นัก ให้เขาได้เห็นอะไรมากขึ้นก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ของเขานะคะ” หมอยังคงยิ้มเหมือนเดิม สรุปแล้วก็คือกำลังเกลี้ยกล่อมว่ายังไงหลินซินเหยียนก็ต้องยอม

ในเมื่อหมอพูดขนาดนี้แล้ว หลินซินเหยียนก็ไม่กล้าปฏิเสธ ได้แต่ตอบรับว่า “ถ้าอย่างนั้นก็รบกวนด้วยนะคะ”

หมอโบกมือ “ไม่รบกวนเลยค่ะ ถือว่าคุณช่วยฉันซะด้วยซ้ำ”

หลินซินเหยียนกะพริบตา เธอถามยังไม่เข้าใจ “ช่วยเหรอคะ? ช่วยอะไรเหรอคะ？”

ฉินยาที่อยู่ด้านหลังของหลินซินเหยียน ก็จ้องมองไปที่ ‘แพทย์ฝึกหัด’ร่างสูงที่ยืนอยู่ด้านหลังของคุณหมอ

เขาสวมเสื้อกาวน์สีขาว สวมหมวกสีน้ำเงินของหมอ ใส่หน้ากากอนามัย ใส่แว่น ไม่เผยให้เห็นใบหน้าแม้แต่นิดเดียว

ถ้าเกิดไม่ใช่ว่าเธอรู้อยู่แล้วว่าจงจิ่งห้าวรู้ว่าหลินซินเหยียนจะมาโรงพยาบาล เธอก็คงจะไม่คาดเดาเกี่ยวกับเขาอย่างแน่นอน

แต่ว่าพอเอามารวมกับคำพูดของคุณหมอ เธอก็เลยจำเป็นต้องคาดเดา

ดูจากส่วนสูง อีกทั้งการแต่งตัว……เธอคิดในใจว่า โชคดีแล้วที่ใบหน้าถูกปิดไว้อย่างแน่นหนา ไม่อย่างนั้น อาจจะถูกจำได้ก็ได้?

คุณหมอรีบอธิบายว่า “ใช่ค่ะ ถือว่าคุณช่วยฉัน ตอนนี้ไม่ค่อยมีผู้ชายยอมมาเป็นหมอสูติเท่าไหร่ คุณดูสิ แค่เริ่มก็เขินแล้ว ปกปิดจนแทบไม่เห็นหน้าอยู่แล้ว เพราะว่าเขินไม่อยากเจอใคร ฉันก็เลยอยากให้เขาได้ฝึกเยอะๆ น่ะค่ะ”

หลินซินเหยียนไม่ทันสังเกตว่าวันนี้ในห้องตรวจมีคนเพิ่มมา 1 คน ตอนเข้ามาเธอก็แค่เพียงเหลือบมองเท่านั้นแต่ว่าไม่ได้สนใจ

ฉินยารับคำสั่งแพทย์มา พร้อมกับประคองหลินซินเหยียนให้ลุกขึ้น “พอแล้ว ไม่ต้องถามแล้ว เขาเป็นหมอไม่หลอกเธอหรอก เธอจะถามรอบคอบอะไรขนาดนั้น”

หลินซินเหยียน，“……”

เธอถามเยอะเหรอ？

เธอมองฉินยาอย่างพูดไม่ออก “ฉันถามเยอะเหรอ？”

“ไม่เยอะหรอก ฉันแค่ไม่อยากเสียเวลา เธอยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลยนะ พวกเรารีบไปตรวจกันเถอะ พอตรวจเสร็จแล้วเธอจะได้ไปกินอะไรซะหน่อย” ฉินยาอธิบายไปด้วย เราก็ประคองเธอให้เดินออกไปด้านนอก พ่อออกไปด้านนอกแล้วก็ส่งต่อหลินซินเหยียนให้ ‘นายแพทย์ฝึกหัด’คนนั้น “คุณพาเธอไปตรวจนะ เดี๋ยวฉันจะไปจ่ายเงิน”

พอพูดจบฉินยาก็ถือบิลออกไป

หลินซินเหยียนอยากจะเรียกเธอไว้ แต่ว่าฉินยานั้นเดินเร็วมาก ไม่เห็นเงาของเธอแล้ว ตอนนี้เธอก็เลยจำเป็นต้องรบกวน‘นายแพทย์ฝึกหัด’แล้วล่ะ