กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 536

ผู้หญิงที่ทำให้จงจิ่งห้าวกลับลุงทะเลาะกันได้ ก็มีเสน่ห์แค่ไหนกันเชียว?

“คุณชายกู้คุณจะทำอะไรเหรอครับ？”พี่สี่ถาม

พี่สี่คือผู้มีอำนาจอันดับ 2 ที่อยู่ข้างกู้เป่ย คนแรกคือผู้จัดการ ตอนนี้ผู้จัดการเข้าพบไปแล้ว ผู้ที่ได้รับผลประโยชน์ก็คือเขา

กู้เป่ยพบว่าตัวเองถูกหลอกใช้ แล้วก็เกือบต้องเข้าไปมีส่วนร่วมด้วย ก็ให้พี่สี่ตามสืบเรื่องของจงจิ่งห้าว

ถึงแม้ว่าจะสืบไม่ได้ว่าสรุปแล้วจงจิ่งห้าวกลับเหวินชิงมีเรื่องไม่พอใจอะไรกันแน่ แต่ว่า กลับสืบพบหลินซินเหยียน

“ฉันอยากจะร่วมงานกับมันด้วยใจจริง แต่ว่ามันกลับหรอกใช้ฉัน ทำให้ฉันเกือบโดนลากเข้าไปมีเอี่ยวด้วย ทำให้ฉันโดนตาแก่นั่นด่าจนเละ ฉันกู้เป่ย เพลงคนไร้ประโยชน์ขนาดนั้นได้เหรอ？” กู้เป่ยฉีกยิ้ม เขาถอดเสื้อสูทของตัวเองออก เราก็ส่งสายตาให้พี่สี่ ฉันอยากเจอผู้หญิงของจงจิ่งห้าวซะหน่อย อยากเห็นว่าเธอมีเสน่ห์ยังไง ทำให้เขาไม่เอาแม้แต่ลุงของตัวเอง”

พี่สี่ก้มหน้า “แล้วคุณคิดจะทำอย่างไรล่ะครับ？”

“ก็เล่นบทวีรบุรุษมาช่วยสาวสวยดีไหม？”กู้เป่ยยิ้มอย่างเต็มไปด้วยแผนการ

พี่สี่เข้าใจในทันที ถ้าเกิดเขาไม่เข้าใจความคิดของเจ้านาย แล้วก็ถูกเจ้านายให้ความสำคัญได้ยังไง?

หลังจากเขาคิดแผนการในใจแล้ว ก็เปิดประตูรถและลงไป เดินเข้าไปหาหลินซินเหยียน ยืนอยู่ข้างๆ หลินซินเหยียน

เขายืนอยู่ใกล้เกินไป หลินซินเหยียนเดินเข้าไปด้านในเล็กหน่อย พี่สี่ก็เดินตามไป อาศัยตอนที่เธอไม่ทันระวัง สอบเข้ามือเธอไว้ พร้อมกับยิ้มแก้มปริ “สาวน้อย จะไปไหนเหรอ? ให้ฉันไปส่งไหม？”

หลินซินเหยียนกลัวจนสีหน้าเปลี่ยนไปในทันที เธอพยายามสะบัดข้อมือที่ถูกเขาจับไว้ออก และก็ตำหนิด้วยน้ำเสียงที่รุนแรง “ปล่อยฉันนะ！”

“ไม่ต้องตื่นเต้นไปหรอก ฉันเห็นว่าเธออยู่คนเดียว ไม่อยากให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนเหรอ？”พี่สี่ทำหน้าตาน่าสงสาร ยื่นมืออีกข้างหนึ่งไปพยายามจะกอดเธอ

หลินซินเหยียนหลบ นี่มือสกปรกของเขา เธอบังคับให้ตัวเองสงบลง ร่างกายของเธอแบบนี้ ไม่กล้าไปเผชิญหน้ากับเขาเลย ยังไงซะความแข็งแกร่งของผู้ชายกับผู้หญิงก็ต่างกันมาก ถ้าเกิดว่าออกแรงมากเกินไปก็กลัวว่าจะทำร้ายลูกในท้อง “นายปล่อยฉันนะ ไม่อย่างนั้น ฉันจะตะโกนเรียกคนมาช่วยนะ！”

“ฉันชอบเธอ มันถือว่าเป็นเกียรติของเธอนะ มา ไปกับฉัน……”พี่สี่สงสัยจะดึงเธอไป ตอนนี้เอง สู้ๆ กู้เป่ยก็ปรากฏตัว พร้อมกับเตะพี่สี่ เพื่อที่จะแสดงให้สมจริง กู้เป่ยก็ออกแรงเตะค่อนข้างแรง

พี่สี่ถูกเตะจนถอยหลังไปหลายก้าว กู้เป่ยเด็ดเดี่ยวและองอาจผึ่งผาย ท่าทางดูเกลียดความอยุติธรรม เขาจะพี่สี่แล้วก็ปล่อยเขา “เพราะว่ามีคนแบบพวกแก ถึงได้ทำลายบรรยากาศ”

กู้เป่ยอร่อยจริง พี่สี่เจ็บจนหน้าตาบูดบึ้ง แต่ว่าก็ยังตะโกนออกมาว่า “แก้วรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? กล้ามายุ่งเรื่องของฉันอย่างนั้นเหรอ? ”

“ฉันไม่สนใจหรอกว่าแกเป็นใคร แต่ถ้ามาเที่ยวก่อความวุ่นวายต่อหน้าฉัน ฉันก็ไม่ปล่อยไว้อย่างแน่นอน”พอพูดจบก็ต่อยพี่สี่ลงไปอีกครั้ง แต่ว่าวันนี้ไม่ค่อยออกแรงเท่าไหร่

กู้เป่ยส่งสายตาให้พี่สี่ บอกให้เขาต่อยตัวเอง

ต้องเจ็บตัวถึงจะทำให้หลินซินเหยียนใจอ่อน ทำให้เธอรู้สึกขอบคุณเขา เพื่อที่จะได้ใกล้ชิดกับเธออย่างราบรื่น

ผู้หญิงของจงจิ่งห้าวอย่างนั้นเหรอ?

วันนี้เขาจะต้องเรียนรู้ให้ได้ว่าผู้หญิงคนนี้ปล่อยผู้ชายยังไง แม้แต่คนหน้านิ่งแบบนั้นยังสามารถพิชิตมาได้

แต่ถ้าสามารถสวมเขาให้จงจิ่งห้าวได้ก็ยิ่งดี

และอีกอย่าง เขายังไม่เคยเล่นกับผู้หญิงตั้งครรภ์มาก่อนเลย

พี่สี่ไม่กล้าหรอก ผ่านไปนานก็ไม่กล้าลงไม้ลงมือ

กู้เป่ยถลึงตาใส่เขาให้เขารีบลงมือ เสียเวลา พี่สี่กลืนน้ำลาย หลับตาแล้วก็ต่อยลงไปที่หน้าของกู้เป่ย

กู้เป่ยถูกต่อยจนถอยหลังมาหลายก้าว พี่สี่อาศัยประโยชน์จากช่องว่างจะวิ่งหนี แผนนี้ก็พัฒนามาถึงขั้นตอนที่สามารถจะทำให้กู้เป่ยกับหลินซินเหยียนสร้างสายสัมพันธ์ได้แล้ว ถ้าทำเรื่องให้ใหญ่โตก็จะจบยากขึ้น

แต่ว่าสิ่งที่เขาไม่ได้คาดคิดไว้ก็คือ เขาเพิ่งจะหันหลัง ก็ถูกคนถีบที่หน้าอก ล้มลงหน้าหงายลงกับพื้น

ช่าวหยุนถอดแว่นกันแดดออก แล้วพูดด้วยความโกรธเคือง “ไอ้นี่ รนหาที่ตายซะแล้ว”

พี่สี่อึ้งไป หน้าอกที่ถูกถีบนั้นเจ็บไปหมด หายใจไม่ออกเป็นเวลานานแล้วก็พูดอะไรไม่ได้

“ส่งให้ตำรวจเถอะ”หลินซินเหยียนพูดอย่างเรียบๆ

อาศัยโอกาสตอนที่กู้เป่ยกับพี่สี่กำลังยุ่งเหยิง เธอก็โทรหาช่าวหยุน แล้วก็แจ้งตำรวจด้วย

พี่สี่รีบหันไปมองกู้เป่ย เหมือนกับว่าเรื่องราวจะไม่เป็นไปตามแผนที่วางไว้ ผู้ชายคนนี้โผล่มาได้ยังไงกัน? แล้วอีกอย่าง ทำไมมันถึงลามปามไปถึงสถานีตำรวจได้?

ช่าวหยุนเดินไปเตะอีก 2 ครั้ง เขารู้สึกโมโห พี่สี่นอนหงายอยู่ที่พื้นด้วยความเจ็บปวดลุกไม่ขึ้น ช่าวหยุนมีพลังมากกว่ากู้เป่ยที่ถูกเลี้ยงดูมาเหมือนเจ้าชาย

กู้เป่ยก็ไม่ได้ช่วยเหลือพี่สี่ ยังไงมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ถ้าถูกเข้าคุกไปอย่างมากก็ถูกให้การศึกษาเล็กน้อย แล้วก็ได้รับประกันตัวออกมา

งานใหญ่ล้มลงในตอนสุดท้ายเท่านั้น

เขาเดินเข้ามา ทำตัวสุภาพต่อหน้าหลินซินเหยียน “คุณไม่เป็นไรใช่ไหมครับ？”

หลินซินเหยียนของตัวให้เขา “เมื่อกี้ขอบคุณมากนะคะ”

“คนสวะแบบนี้ ไม่สมควรจะมีชีวิตอยู่” กู้เป่ยยิ้ม ตอนที่เขายิ้มก็ทำให้แผลที่มุมปากแยก มีเสียงออกมา

หลินซินเหยียนถามด้วยความเป็นห่วง “คุณไม่เป็นไรใช่ไหมคะ？”

กู้เป่ยส่ายหน้า แล้วก็จับมุมปากของตัวเอง “ไม่เป็นไรครับ แผลเล็กน้อยเท่านั้นเอง”

และในตอนนี้ ก็มีรถตำรวจสีขาวจอดตรงริมถนน เจ้าหน้าที่ตำรวจ 2 นายในเครื่องแบบเดินลงมาและสอบถาม “เกิดอะไรขึ้น? ใครแจ้งตำรวจครับ？”

ช่าวหยุนเดินเข้ามา “ผมเอง”

เรื่องแบบนี้ต้องให้เขาจัดการ หลินซินเหยียนยังไม่ค่อยคุ้นชินกับเรื่องพวกนี้เท่าไหร่นัก แล้วอีกอย่างหลายปีที่เขามาอยู่ที่เมืองC รู้จักคนมากมายและสามารถแก้ปัญหาได้ เขาชี้ไปที่พี่สี่ที่นอนอยู่ที่พื้นขึ้นมาไม่ได้ แล้วก็สวมบทบาทให้เขาเป็นโจรปล้น “คนคนนี้ จะปล้นคนอื่นกลางวันแสกๆ ครับ”

พี่สี่，“……”

เขาไม่ได้ปล้นสักหน่อย

“แกพูดจามั่วซั่ว ฉันไม่ได้ปล้นสักหน่อย ฉันปล้นอะไรแกงั้นเหรอ？”พี่สี่คิดในใจ ทำไมถึงมีคนที่หน้าด้านกว่าเขาได้อีกละ?

ถีบเขาจนเจ็บจะตายอยู่แล้ว แล้วตอนนี้ยังมาใส่ร้ายป้ายสีเขาอีกอย่างนั้นเหรอ?

ช่าวหยุนไม่สนใจเขา แล้วก็ดึงตำรวจทั้งสองคนไปด้านข้างและพูดคุย ไม่รู้เหมือนกันว่าพูดอะไร ตำรวจทั้งสองนายนั้นก็เอาแต่พยักหน้า

พี่สี่ลุกขึ้นอย่างเงียบๆ อยากจะอาศัยโอกาสตอนที่พวกเขาไม่ทันระวังวิ่งหนีไป แต่ว่าเพิ่งจะยืนขึ้น ตำรวจ 2 นายนั้นก็เห็น แล้วก็เดินเข้ามาจับเขาไว้ “ปล้นคนอื่นกลางวันแสกๆ ยังคิดจะหนีอีก ตอนนี้หลักฐานแน่นหนา ผมอยากรู้ว่าคุณยังมีอะไรให้พูดอีก ไป กลับไปสอบสวนกับพวกเรา”

พี่สี่，“……”

“ผมไม่ได้ปล้นจริงๆ นะ”

“กลับไปกับพวกเราก่อน”

ตำรวจทั้ง 2 นายนั้นยัดเขาเข้ารถไป “มีอะไรจะพูด ให้ไปถึงสถานีตำรวจก่อนแล้วค่อยพูด”

กู้เป่ยมองช่าวหยุน ถึงแล้วจะไม่ได้ยินว่าเขาพูดอะไรกับตำรวจ 2 นายนั้น แต่ว่าก็เห็นได้ชัดว่า เขามีคนที่เขารู้จัก ไม่อย่างนั้นตำรวจทั้ง 2 นายนั้นไม่พูดง่ายขนาดนี้หรอก

ช่าวหยุนเดินเข้ามาถามว่าหลินซินเหยียนได้รับบาดเจ็บหรือไม่ หลินซินเหยียนก็ส่ายหน้าและตอบว่า “ไม่”

ช่าวหยุนตอบอย่างไม่ปิดบัง “ก็เห็นเขาแต่งตัวไหม？”

หลินซินเหยียนส่ายหน้า เพราะว่าตอนนั้นกลัวมากเกินไป จะมีกะจิตกะใจไปสนใจว่าเขาแต่งตัวยังไงที่ไหนกัน

“ทั้งตัวใส่ชุดแบรนด์เนม อย่างน้อยก็หลายหมื่น นาฬิกาที่ข้อมือซ้ายก็น่าจะราคา 5 ล้านขึ้นไป เธอคิดว่าเขาเป็นคนธรรมดาเหรอ？”ช่าวหยุนหันหน้ากลับมามองเธอ

หลินซินเหยียนไม่ได้ทันสังเกตจริงๆ แต่ว่าการที่เขารวยไม่ได้หมายความว่าเขาจะเป็นคนไม่ดีนี่

“นายสังเกตอย่างละเอียดจริงๆ ”

“เขาไม่ได้มีเจตนาดีหรอก”ช่าวหยุนอธิบาย “เธอไม่เห็นเหรอว่าเขาอยากจะตีสนิทกับเธอ? ”

หลินซินเหยียน，“……”

“นายคิดเยอะเกินไปแล้ว” เธอเป็นคนท้อง ใครจะอยากมาตีสนิทกับเธอกัน ก็เหมือนกับที่ช่าวหยุนพูดนั่นแหละ เขาเป็นคนรวย มีผู้หญิงแบบไหนบ้างล่ะที่คนรวยๆ แบบเขาจะไม่เคยเห็น?

“เธอเนี่ยนะ ความรู้และประสบการณ์น้อยเกินไป ฉันจะบอกอะไรให้ ยิ่งเป็นคุณชายที่ร่ำรวย ยิ่งชอบเล่นอะไรประหลาดๆ เล่นบทฮีโร่กอบกู้สาวสวย เพื่อที่จะมาตีสนิทกับผู้หญิง……”

หลินซินเหยียนหัวเราะอย่างอดไม่ได้ รู้สึกว่าช่าวหยุนจินตนาการล้ำเลิศจริงๆ

ฮีโร่กอบกู้สาวสวยงั้นเหรอ？

เธอไม่ได้หลงตัวเองจนถึงขั้นคิดว่าตัวเองสวย เธอก้มลงมองท้องของตัวเอง เธอกำลังจะเป็นแม่ของลูก 3 คนแล้วนะ

“ฉันจะบอกเธออย่างจริงจังเลยนะ ต่อไปให้ระวังหน่อย ถ้าเกิดว่าไม่ได้ฉันจะหาบอดี้การ์ดสักคนหนึ่งคอยตามเธอ จะได้ไม่ต้องมาเจอเรื่องวุ่นวายแบบนี้”ช่าวหยุนพูดอย่างจริงจัง

หลินซินเหยียนเก็บรอยยิ้มบนใบหน้าของตัวเอง เธอรู้ว่าช่าวหยุนเป็นห่วงเธอ “ฉันจะระวัง”

“คนรวยในเมืองC ฉันเคยเห็นมาหมดแล้ว แต่ว่าคนนี้ฉันไม่เคยเห็น แล้วก็ไม่รู้ว่าเป็นเศรษฐีใหม่จากไหนกัน”ช่าวหยุนพูด

“เขาไม่ใช่คนของเมืองCเหรอ? ” หลินซินเหยียนขมวดคิ้ว สีหน้าเธอดูจริงจังขึ้นมาทันที เธอเพิ่งจะได้รับรูปพวกนั้นไม่นาน แล้วก็เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับตัวเอง มันบังเอิญ หรือว่า……

ถ้าเกิดช่าวหยุนไม่พูดว่าเขาไม่ใช่คนเมืองC เธอก็จะไม่คิดมาก แต่ว่าพอช่าวหยุนบอกว่าเขาไม่ใช่คนเมืองC ก็ทำให้เธอรู้สึกสงสัยเล็กน้อย

หรือว่าเป็นคนที่มีเรื่องบาดหมางกับจงจิ่งห้าว? รู้ถึงการมีตัวตนอยู่ของเธอ ก็เลยส่งใจมาสร้างเรื่องเดือดร้อนให้เธออย่างนั้นเหรอ?

“ฉันไม่แน่ใจ แต่ว่าฉันรู้จักคนรวยในเมืองCทั้งหมด เธอคิดว่าฉันอยู่เมืองCมาหลายปีขนาดนี้ฉันอยู่กับเสียเปล่าเหรอ? ไม่ว่าจะยังไงJKก็เป็นกลุ่มธุรกิจขนาดใหญ่ และฉันก็เป็นเจ้านายในนาม ฉันจะไม่เคยเจอใครบ้าง”

หลินซินเหยียนไม่มีอารมณ์จะไปล้อเล่นกับช่าวหยุน หลังจากที่เห็นรูปพวกนั้น เธอก็กลัวว่าจงจิ่งห้าวจะเจอเรื่องเดือดร้อนอะไร แถมลูกทั้งสองคนยังอยู่กับเขาด้วย

“อารอง ช่วยอะไรฉันหน่อยสิ ”

“ต้องการอะไรก็บอกมาได้เลย เรียกว่าช่วยเหลืออะไรกัน? พวกเราเป็นอะไรกัน? ที่เรียกว่าอารองนี่เรียกเฉยๆ งั้นเหรอ? ” ช่าวหยุนทำเป็นโกรธ ไม่อยากจะให้หลินซินเหยียนดูห่างเหินกับเขา เธอไม่ยอมรับJK และก็ไม่ยอมใช้เงินของJKแม้แต่บาทเดียว เห็นได้ว่าเธอมีปมกับเหวินเสียนและจวงจื่อยี่

แต่ว่าที่จริงแล้วหลินซินเหยียนก็ไม่ได้มีปมในใจอะไร เธอแค่อยากพึ่งพาตัวเองเท่านั้น

เธอติดนิสัยมาตั้งแต่เด็กๆ ตอนเด็กนั้นไม่มีใครให้พึ่งพาได้ ไม่ว่าจะลำบากแค่ไหนก็ต้องพึ่งพาตัวเอง

ยิ่งไปกว่านั้น สถานการณ์ในตอนนี้ยังดีกว่าตอนนั้นร้อยเท่าพันเท่า

“พ่อของเหยียนซีกับเหยียนเฉิน อยู่ที่เมืองB นายน่าจะเคยได้ยินว่านเยว่กรุ๊ปใช่ไหม”

แววตาของช่าวหยุนดูผิดปกติเล็กน้อย แล้วเขาก็ตอบรับ “เคยได้ยินอยู่ อยากให้ฉันทำอะไรก็บอกมาได้เลย”