บางทีมันอาจจะเป็นโชคชะตาที่ฟ้ากำหนดไว้ ไม่ว่าคนเราจะทำแค่ไหน ก็ไม่อาจหลุดออกมาได้
“เสี่ยวซีกลับเสี่ยวลุ่ย น่าจะใกล้เข้าโรงเรียนแล้วใช่ไหม? ไปตามเธอกลับมา เราก็ใช้ชีวิตให้ดีๆ กันเถอะ”
ความคับแค้นใจของคนรุ่นเก่า ไม่ใช่ความผิดของพวกเขาเลย พวกเขาไม่ควรจะต้องมารับผิดชอบผลลัพธ์แบบนี้
ตั้งแต่ตอนที่รู้จักปากของไป๋ยิ่นหนิงว่าหลินซินเหยียนจากไปแล้ว วันเวลาเหล่านี้ เขาไม่สามารถอยู่อย่างสงบสุขได้เลย กลัวว่าจงจิ่งห้าวจะได้ทำเรื่องที่ต้องเสียใจไปตลอดชีวิต
เขาได้สัมผัสถึงรสชาติของความเสียใจมามากพอแล้ว ไม่อยากให้ลูกชายเดินตามรอยของตัวเอง
“ไม่รู้ว่าเธอแค้นฉันหรือเปล่า จะไปนานขนาดนี้ ยังไม่เคยแม้แต่มาเข้าฝันฉันด้วยซ้ำ”เสียงของเขายังคงดำเนินต่อไป เขาไม่สามารถซ่อนเร้นน้ำเสียงที่สะอึกสะอื้นของตัวเองได้
จงจิ่งห้าวไม่ตอบอะไรเลย ได้แต่ยืนฟังอยู่แบบนั้น
บางทีก็มีลมพัดเข้ามา และใบไม้ก็ส่งเสียง
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไม่ถาวร แสงแดดที่สว่างจ้า ภูเขาทางทิศตะวันตกขวางเอาไว้ ปิดกั้นแสงแดดที่ร้อนแรง เปลี่ยนกลางวันให้เป็นกลางคืน
สองพ่อลูกอยู่ในห้องด้วยกันอยู่นาน ไม่มีใครเข้าไปรบกวน จนก่อนถึงเวลากินข้าว จงจิ่งห้าวถึงได้เดินออกมาจากห้อง
เฉิงยู่เวินเตรียมอาหารเย็นไว้เรียบร้อยแล้ว บนโต๊ะกลมสไตล์จีนในบ้านนั้น จงเหยียนซีเดินเข้ามาจูงมือพ่อของเธอ “พ่อคะ”
จงจิ่งห้าวยื่นมือไปลูบหัวของเธออย่างอ่อนโยน
“รีบมากินข้าวเร็ว”จงเหยียนซีดึงเขาเดินไปที่โต๊ะ
ครืด---
ตอนนี้เองโทรศัพท์ในกระเป๋าของเขาสั่น เขาให้ลูกสาวนั่งกินข้าวก่อน แล้วก็เดินไปอีกด้านนึงพร้อมกับดึงโทรศัพท์ออกมา หน้าจอเผยให้เห็นชื่อของเสิ่นเผยซวน เขารับสายแล้วเอาโทรศัพท์แนบหู
แล้วเสียงของเสิ่นเผยซวนก็ดังขึ้นอย่างรวดเร็ว “ผลสรุปของเหวินชิงมาแล้ว”
อุบัติเหตุทางรถยนต์ก่อให้เกิดผู้เสียชีวิต 3 รายและบาดเจ็บ 1 ราย สภาพการณ์ค่อนข้างร้ายแรง ตามกฎหมายควรได้รับโทษอย่างหนัก การสอบสวนโดยตุลาการพบว่า เดิมทีนี้เป็นคดีลักพาตัว เหวินชิงที่เป็นคนก่อให้เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ได้เข้ามอบตัวเอง สารภาพความผิดของตนเองตามความจริง และยังขอโทษตอบหน้าสาธารณะด้วย การยอมรับผิดของเขานั้นจริงใจมาก ฝ่ายตุลาการก็ถือว่าลงโทษอย่างเบา
“จำคุก 2 ปี เลื่อนโทษประหารชีวิต” เสิ่นเผยซวนพูด
ตอนตัดสินนั้น ประธานผู้พิพากษาประกาศว่า “เหวินชิง รับรู้และฝ่าฝืนกฎหมายในฐานะข้าราชการ ซึ่งทำให้ภาพลักษณ์ของข้าราชการในสายตาของประชาชนนั้นเสียหายอย่างรุนแรง ทำลายชื่อเสียงของข้าราชการ เรื่องนี้ พวกเราจะจัดการอย่างจริงจัง ผู้ต้องสงสัยได้มอบตัวโดยสมัครใจ และสารภาพความผิดต่อศาล ขอโทษประชาชน มีเจตนาที่จะกลับใจ หลังจากพิจารณาแล้ว ตัดสินให้โทษจำคุก 2 ปี เดือนโทษประหารชีวิตออกไป และลิดรอนสิทธิทางการเมืองตลอดชีวิต”
จงจิ่งห้าวไม่ได้อารมณ์แปรปรวน แล้วก็ไม่ได้มีความสุขที่ได้แก้แค้น ได้แต่ตอบอย่างเฉยเมยว่า “เข้าใจแล้ว”
“คนที่เกี่ยวข้องคนอื่นก็ถูกลงโทษคล้ายๆ กัน แต่ว่า……กู้เป่ยกลับไม่ได้รับโทษ”
เหวินชิงไปหากู้เป่ย เหวินชิงเป็นคนบงการ และกู้เป่ยก็ไม่ได้ไปปล้นรถด้วยตัวเอง แต่ว่าให้ผู้จัดการคนนั้นที่เป็นลูกน้องเขาไปแทน
ตอนแรกเพื่อที่จะล่ากู้เป่ยลงไปในน้ำ ก็ได้ถ่ายวิดีโอที่ผู้จัดการกับนักเลงพวกนั้นคบค้าสมาคมกัน แล้วก็จงใจให้ผู้จัดการพูดว่า กู้เป่ยเป็นคนบอกให้เขาทำ แต่ว่าหลังจากที่ผู้จัดการคนนั้นถูกจับให้เป็นตายเขาก็เอาแต่พูดว่าเขาไปคนเดียว กู้เป่ยไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรด้วย
บวกกับท่านปู่กู้อาศัยเส้นสาย ดังนั้นเขาก็เลยรอดพ้นบทลงโทษไปได้
คนที่สามารถเปิดผับอย่างนี้ได้ ก็ต้องมีอำนาจไม่น้อยอย่างแน่นอน
“หลังจากเหตุการณ์นี้ มันต้องรู้ว่าพวกเราโกหกมัน หลอกใช้มัน จะรู้สึกอยากแก้แค้นหรือเปล่า”ยังไงซะกู้เป่ยก็ไม่ใช่คนดีอะไร
ครั้งนี้เกือบจะไม่รอด แล้วเขาจะยอมปล่อยไปได้ยังไง
“แกคอยจับตามองความเคลื่อนไหวของมันไว้ เดี๋ยวฉันกลับไปแล้วค่อยคุยกัน”
“ได้”
พอวางสายแล้วเขาก็หันกลับไปมองลูกทั้งสองคน เด็กทั้ง 2 คนกินข้าวเงียบๆ อยู่ภายใต้แสงจันทร์ คำพูดของจงฉีเฟิงเขาจำขึ้นใจ แม้แต่ตอนที่เขาจะแก้แค้นให้เฉิงยู่ซิ่วนั้น ก็ไม่เคยคิดที่จะละทิ้งหลินซินเหยียน แล้วทอดทิ้งครอบครัวนี้เลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม