กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 534

“ฉันมีของชิ้นนึง จะส่งไปให้นายที่บริษัท หรือว่านายจะมาเอา？”เสียงของฉินยาดังขึ้น

ที่จริงแล้วจนถึงตอนนี้ฉินยาก็ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ เขาถึงได้ให้ซูจ้านออกหน้ามาพาเด็กทั้งสองคนไป

แล้วก็ยิ่งไม่รู้ว่าเขาไปที่ไป๋เฉิง

“ของอะไรเหรอ？”จงจิ่งห้าวมองออกไปนอกหน้าต่าง ตามตำแหน่งที่เฉิงยู่เวินส่งมาให้ ทางข้างหน้า ยิ่งมองยิ่งไม่เหมือนทางที่จะมีโรงพยาบาลได้

“คุณนายจงได้รับพัสดุ คนรับคือหลินซินเหยียน แต่ว่าบนนั้นไม่ได้เขียนชื่อหรือที่อยู่ หลังจากที่พี่หลินเห็น ก็ให้ฉันเอามาให้นาย ส่วนข้างในคืออะไรฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน” ยังไม่ทันจะพูดจบเธอก็อธิบายอีก “ที่อยู่ไหนก็ให้ซูจ้านมาพาเด็กทั้งสองคนไป เธอก็น่าจะรู้ตัวแล้วล่ะ”

จงจิ่งห้าวรู้ว่าการที่ซูจ้านปรากฏตัวที่ที่อยู่ของเธอ เธอก็น่าจะสังเกตได้ เสิ่นเผยซวนส่งข้อความมาหาเขาบอกว่า คดีของเหวินชิงอีกไม่กี่วันก็จบแล้ว

เพราะฉะนั้นเขาก็เลยคิดว่า พอเขากลับมาจากไป๋เฉิง คดีของเหวินชิงก็จะถูกตัดสินแล้ว

“เอาไว้ที่เธอก่อนแล้วกัน พาฉันไปเธอค่อยเอาให้ฉัน”

เขามาที่ไป๋เฉิงก็ใช้เวลาประมาณชั่วโมง พอเยี่ยมจงฉีเฟิงเสร็จก็ต้องกลับไป ตอนนี้เขาก็ไม่ได้อยู่ที่เมืองB ส่งไปที่บริษัทเขาก็ไม่มีประโยชน์อะไร

“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ พอนายมาแล้วค่อยติดต่อฉันมาแล้วกัน”

“ที่นี่จะมีโรงพยาบาลเหรอ？”ซูจ้านขับรถอยู่ด้านหน้า พร้อมกับมองไปด้านหลัง “สถานที่นี้มันค่อนข้างคุ้นตานะ”

ฉินยาที่อยู่อีกฝั่งนึงได้ยินเสียงของซูจ้าน เธอพูดว่าถ้าไม่มีอะไรก็วางสายแล้วนะ แล้วเธอก็วางสายไปในทันที

จงจิ่งห้าวเก็บโทรศัพท์ เขาสังเกตเห็นแต่แรกแล้วว่า ที่นี่เหมือนสถานที่ที่หลินซินเหยียนไปเรียนการทำผ้าไหมกวางตุ้งกับเฉิงยู่เวิน

“ไปตามที่อยู่เถอะ”คิดว่าจงฉีเฟิงจะไม่ได้อยู่ที่โรงพยาบาล

หลังจากขับรถไปตามถนนปูนซีเมนต์ได้สักพัก ก็ได้เห็นบ้านหลังนึง พื้นที่ขนาดใหญ่มาก ลักษณะอาคารดูโดดเด่น เป็นบ้านสไตล์จีนที่ดูมีสง่าราศีมาก

“ที่นี่ที่ไหนกัน？”ซูจ้านสงสัย

“ที่นี่คือบ้านของคุณย่า”จงเหยียนเฉินต่อ ครั้งที่แล้วหลินซินเหยียนเคยพาเขากับน้องสาวมาที่นี่ เขาก็เลยรู้

ซูจ้านมองเขาผ่านทางกระจกหลัง แล้วสายตาก็มองไปที่จงจิ่งห้าว ชัดเจนว่าย่าของจงเหยียนเฉินก็คือเฉิงยู่ซิ่ว ถ้าอย่างนั้นที่นี่ก็คือบ้านของตระกูลเฉิงเหรอ?

สีหน้าของจงจิ่งห้าวไม่ได้ดูผันผวน ถึงแม้จะมีความกังวลในหัวใจ แต่ว่าก็ไม่ได้ปรากฏบนใบหน้าของเขา

รถจอดลงที่หน้าบ้าน เขาเปิดประตูและลงมาจากรถ พอได้มาในสถานที่ที่เคยมา เด็กทั้งสองคนก็อดมีความสุขกับความรู้สึกที่ได้มาเยือนถิ่นเก่าไม่ได้ แล้วก็รีบลงมาจากรถ

“คุณปู่อยู่ด้านไหนเหรอคะ？”จงเหยียนซีถาม

“น่าจะใช่นะ”จงฉีเฟิงมาที่ไป๋เฉิง สถานที่ที่จะสามารถพักอาศัยได้ก็คงจะเป็นบ้านตระกูลเฉิงแหละ

ตอนนี้เองเฉิงยู่เวินก็เดินออกมาจากบ้าน เพราะเห็นว่าเด็กน้อยทั้งสองคนมาด้วย ก็ก้าวเดินด้วยความเร็ว “ว้าว พวกหนูทั้งสองคนก็มาด้วยเหรอ”

“พวกเรามาหาคุณปู่” เด็กน้อยทั้งสองคนตอบพร้อมกัน

“โอเค โอเค โอเค”เฉิงยู่เวินพูดว่าโอเคติดกัน 3 ครั้ง เห็นได้ชัดว่าเขาดีใจแค่ไหน

ตอนนี้ความจริงทุกอย่างมันกระจ่างชัดเจนแล้ว จงจิ่งห้าวสามารถพาลูกเข้ามาที่ตระกูลเฉิงได้ แล้วเขาจะไม่ตื่นเต้นได้อย่างไรกัน?

เขามีความสุขมาก ตอนที่เงยหน้าขึ้นมองจงจิ่งห้าวนั้น กลับพบว่าเขาไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกับเขา ยังคงเฉยเมยเหมือนปกติ

รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาหายไปเล็กน้อย แต่ว่าตอนมองเด็กทั้งสองคนเขาก็ยิ้มออกมาอีกครั้ง “เข้าไปกันเถอะ”