กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 55

 จงจิ่งห้าวไม่ใช่ไม่รู้ว่าไป๋จวู่เวยมีแผนอยู่ในใจ เพียงแต่ว่าข่าวการแท้งของเธอมันกระทบกระเทือนต่อจิตใจเขามาก

 ผู้หญิงที่อยู่กับเขามานาน มอบตัวเองให้กับเขา ทว่ากลับมาแท้งลูก แม้จะมีแผนในใจแล้วจะให้ทำยังไงได้ล่ะ？

 จงจิ่งห้าวหลบสายตาลงแล้วตอบอืมเบาๆ

 เหมือนกับว่าไม่อยากคุยเรื่องไป๋จวู่เวย

 หลินซินเหยียนก็ไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไรอยู่ เพียงแต่ว่าเธออยากได้ยินจากปากของเขาเอง “พอหย่าแล้ว พวกคุณจะแต่งงานกันไหม？”

 มือของจงจิ่งห้าวที่ถือแก้วกาแฟอยู่สั่นระริกเล็กน้อย จากนั้นเขาก็วางมันลงด้วยท่าทีสงบนิ่ง เขาหยิบผ้าขึ้นมาเช็ดปากช้าๆแล้ววางลงพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมา “ผมจะแต่งงานกับหล่อน”

 พูดจบเขาก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากคฤหาสน์

 เขารักไป๋จวู่เวยจริงๆสินะ

 หลินซินเหยียนไม่หิว แต่เพื่อเด็กในท้อง เธอดื่นนมที่ป้าหยูเตรียมมาให้จนหมดและกินไข่เจียวเข้าไปด้วย 

 พอทานอาหารเช้าเสร็จ เธอก็ออกไปจากคฤหาสน์

 ตอนนี้เธอต้องหาที่พักให้ได้ซะก่อน

โชคดีที่เธอใช่เวลาหาไม่นานมาก เธอได้ห้องพักแบบสองห้องนอน ซึ่งทั้งราคาหรืออะไรต่างๆมันเหมาะสมและพอดีกับเธอมาก เธอจ่ายเงินมัดจำไว้และตัดสินใจเช่าห้องนั้น 

 พอเซ็นสัญญาเสร็จเธอก็เดินออกมารอรถที่ข้างทาง

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาดูเวลา ตอนนี้8โมง50นาทีแล้ว เหลืออีกสิบนาทีก็จะถึงเก้าโมง เธอกลัวว่าจะไปไม่ทันจึงรู้สึกร้อนใจขึ้นมานิดหน่อย อีกอย่างที่นี่เรียกรถค่อนข้างยาก เกือบถึงเก้าโมงหลินซินเหยียนถึงเรียกรถแท็กซี่ได้คันหนึ่ง

 พอขึ้นรถเธอก็โทรไปที่คฤหาสน์ทันที ป้าหยูเป็นคนรับสาย “ถ้าผู้ช่วยกวนไปถึงบ้านแล้ว ป้าบอกให้เขารอแปบนึงนะคะ อีกเดี๋ยวหนูก็ถึงแล้ว”

 เธอไม่อยากให้เขาเข้าใจผิดว่าเธอไม่อยากหย่าหรือว่าเธอกำลังยื้อเวลาอยู่

 ป้าหยูตอบรับ จากนั้นหลินซินเหยียนก็วางสาย ขณะที่เธอกำลังจะเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า เสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้นอีก เหอรุ่ยเจ๋อโทรมานั่นเอง

 เธอกดรับสาย ไม่นานเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น “เหยียนเหยียน คุณอยู่ไหนเดี๋ยวผมไปหา ผมกลับมาแล้ว”

 หลินซินเหยียนมองออกไปนอกหน้าต่าง เธออยู่ข้างนอก และกำลังรอให้กวนจิ้งพาไปสำนักทะเบียน ตอนนี้ไม่มีเวลาไปเจอกับเขา เธอก็เลยพูดออกไป “เดี๋ยวฉันโทรกลับนะ——”

 ยังไม่ทันพูดจบ ขณะที่คนขับรถกำลังหมุนพวงมาลัยขับผ่านสี่แยก จู่ๆก็มีรถบรรทุกขนาดใหญ่ที่เหมือนจะหลุดการควบคุมพุ่งตรงมาที่รถของพวกเขา！

 หลินซินเหยียนเบิกตาโพลง นัยน์ตาสะท้อนภาพใบหน้าที่กำลังหวาดกลัวของคนขับรถบรรทุก——

 “เหยียนเหยียน——”

 ตูม！

 เสียงรถสองคันปะทะกันดังสนั่น เนื่องจากรถบรรทุกมาด้วยความเร็วสูง รถแท็กซี่จึงถูกชนพลิกคว่ำไปหลายตลบสุดท้ายรถก็ไปพาดอยู่ตรงเกาะกลางถนน

 ส่วนรถบรรทุกขนาดใหญ่พุ่งถลาไปไกลหลายสิบเมตร แล้วก็ชนเข้าไปที่ป้ายโฆษณาขนาดยักษ์ จากนั้นถึงได้หยุดลง

 “เหยียนเหยียน——” โทรศัพท์ที่กระเด็นออกไปนอกรถยังคงมีเสียงดังเล็ดลอดออกมา

 น้ำเสียงของเหอรุ่ยเจ๋อดูร้อนใจเป็นพิเศษเพราะเสียงที่ดังสนั่นเมื่อกี้บ่งบอกได้ว่ามีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น

 ใบหน้าของหลินซินเหยียนเต็มไปด้วยเลือด ทุกสิ่งรอบตัวดูเลือนรางไปหมด เจ็บ เจ็บมาก เจ็บไปทั้งตัว

 ไม่ เธอจะหมดสติไปไม่ได้ เธอยังมีลูก เธอต้องไม่ตาย

 เธอกัดฟันทนเจ็บแล้วตะโกนขึ้น “มีใครอยู่ไหม ช่วยฉันด้วย——”

 เสียงของเธอฟังดูไร้เรี่ยวแรงมาก

 มีคนใจดีคนหนึ่งช่วยโทรแจ้งตำรวจ เรียกรถพยาบาลให้ แล้วเข้ามาช่วยคนในรถ

 “ช่วยฉันด้วย——” หลินซินเหยียนค่อยๆหมดสติ เสียงของเธอเบาลงไปเรื่อยๆ เบาจนแทบไม่มีใครได้ยิน

 สุดท้ายเธอก็สลบไป

 พอฟื้นขึ้น กลิ่นยาฆ่าเชื้อก็โชยเตะจมูกเข้ามาอย่างจัง

 พอเหอรุ่ยเจ๋อเห็นเธอฟื้นแล้ว เขาก็รีบเข้าไปจับมือเธอไว้ด้วยความดีใจ “คุณฟื้นแล้ว”

 หลินซินเหยียนกลอกตาไปมา พอเห็นทุกอย่างชัดเจนแล้วก็รู้ทันทีเลยว่าที่นี่คือห้องพักฟื้นในโรงพยาบาล

 “คุณประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ต้นเหตุมาจากรถบรรทุกขนาดใหญ่คันหนึ่งเบรคแตก ตอนที่ผมไปถึง คุณก็ถูกช่วยออกมาแล้ว ”

 ตอนนั้นทั้งตัวเธอเต็มไปด้วยเลือด มีทั้งเลือดตัวเองและเลือดของคนขับรถ

 เขากำมือเธอไว้แน่น “คุณรู้ไหมว่าตอนนั้นผมกลัวมากแค่ไหน ผมกลัวว่าคุณจะไปจากผมแล้ว——”

 เขาพูดไปพลางตีปากตัวเองไปครั้งหนึ่ง “นี่ผมพูดเรื่องอัปมงคลอะไรออกไปเนี่ย”

 นี่สวรรค์กำลังแกล้งเธออยู่รึเปล่า？

 เป็นเพราะเธอโดดเดี่ยวเกินไป ดังนั้นก็เลยส่งเทวดาตัวน้อยตั้งสองคนลงมาอยู่เป็นเพื่อนเธอเลยหรอ？

ทว่าในความโชคร้ายของเธอก็ยังมีความโชคดีอยู่

 “เหยียนเหยียน——” เหอรุ่ยเจ๋อกำมือเธอแน่น จากนั้นก็หยุดพูดไปครู่หนึ่ง เขาคิดอยู่นานถึงได้ตัดสินใจเอ่ยปากพูดออกมา “ไม่เอาเด็กไว้แล้วดีไหม？”

 หลินซินเหยียนเบิกตาโพลงด้วยความประหลาดใจ เขาพูดบ้าอะไรออกมา？

 เขารู้ว่าตัวเองกำลังพูดอะไรอยู่？

 เธอพยายามสะบัดมือเขาออก เพื่อเป็นการต่อต้านอย่างเงียบๆ

 “เหยียนเหยียน——”

“ฉันไม่อยากฟังที่พี่พูด ถึงแม้พ่อของพวกเขาจะเป็นชาวต่าวชาติแล้วยังไง？พวกเขาอยู่ในตัวฉัน เพราะงั้นพวกเขาถือว่าเป็นชีวิตอีกครึ่งหนึ่งของฉัน ฉันจะสละชีวิตตัวเองงั้นหรอ？”

 เธอไม่ยอมแน่

 สามเดือนแล้ว เลือดเนื้อและชีวิตจิตวิญญาณของพวกเขาล้วนรวมเป็นหนึ่งกับตัวเธอ

 เหอรุ่ยเจ๋อรู้ดีว่าลูกสำคัญกับเธอเพียงใด？

 เขายังจำฉากที่เธอคุกเข่าต่อหน้าจวงจื่อจิ่นเพื่อขอร้องให้เก็บเด็กไว้ได้อย่างชัดเจน

 เขาจะไม่รู้ได้ยังไงว่าเธอรู้สึกเจ็บปวดและเสียใจมากขนาดไหน？

 เหอรุ่ยเจ๋อยื่นมือออกไปลูบใบหน้าที่ขาวซีดของเธอด้วยความรู้สึกอบอุ่น อ่อนโยนและสงสาร “คุณต้องจำเป็นต้องใช้ยาชาในการผ่าตัด เพราะงั้นจึงไม่อาจเก็บเด็กไว้ได้——”

 เธอชะงักไปเล็กน้อย “งั้นฉันแค่ไม่ต้องฉีดยาชาก็ได้นี่นา？”

 “คุณทนไม่ได้หรอก！”เหอรุ่ยเจ๋อแทบจะดีดตัวลุกขึ้นเพื่อตำหนิเธอทันที

 การผ่าตัดเอาสิ่งของแปลกปลอมออกมาโดยไม่ใช้ยาชางั้นหรอ มันอาจทำให้เธอเจ็บเจียนตายได้เลยนะ！

 “เหยียนเหยียนฟังนะ” เหอรุ่ยเจ๋อพยายามพูดโน้มน้าวเธอ “พวกเขาพึ่งได้สามเดือนเองวันข้างหน้าคุณก็ยังมีได้อีก——”

“สามเดือนนั่นไม่มีชีวิตหรอ？” ท่าทางของหลินซินเหยียนเด็ดขาดมาก “ฉันไม่ยอมแพ้หรอก”