กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 572

เมื่อเดินเข้าไปในร้าน พนักงานก็ออกมาต้อนรับทันที สำหรับของของแบรนด์นี้พนักงานแทบจะไม่ต้องแนะนำอะไรเลย เพราะทุกคนต่างก็รู้จักกันดีอยู่แล้วจึงไม่จำเป็นต้องพูดอธิบายให้มากความ

“สนใจดูสินค้าคอลเลคชั่นใหม่ล่าสุดไหมคะ？”พนักงานต้อนรับยิ้มออกมาบางๆ เธอสวมชุดสูทสีดำทั้งตัว ซึ่งทุกคนในร้านล้วนแต่งตัวแบบนี้เหมือนกันหมด พวกเขาถูกฝึกกิริยาท่าทางและการพูดมาอย่างดี

เพราะงั้นพวกเขาจะไม่พูดชักชวนซื้อสินค้าแต่จะพูดเพื่อแนะนำและอธิบายเกี่ยวกับสินค้าแทน 

หลินซินเหยียนรู้ดีว่าถ้าเป็นสินค้าคอลเลคชั่นใหม่ล่ะก็ราคามันต้องแพงมากอยู่แล้ว เพราะไม่ว่าสินค้าอะไรถ้ามันเป็นคอลเลคชั่นใหม่ล้วนราคาแพงหมด

“ไม่ต้องหรอก……”

“ลองดูก่อนสิ”หลินซินเหยียนยังไม่ทันพูดจบก็ถูกจงจิ่งห้าวพูดขัดขึ้นมาก่อน

พนักงานขายเดินนำพวกเขาไปที่ด้านในตู้กระจก จากนั้นก็เอื้อมไปหยิบสินค้าตัวใหม่ล่าสุดบนชั้นวางออกมาให้หลินซินเหยียนดู“สำหรับคุณภาพและสไตล์การออกแบบของสินค้าแบรนด์นี้ดิฉันคงไม่จำเป็นต้องพูดมาก คุณลูกค้าคงรู้อยู่แล้ว สินค้าตัวใหม่นี้เหมาะกับคุณลูกค้ามากๆเลยค่ะ ตัวแบบมีการเย็บสีตัดสลับกัน ซึ่งมีหลากหลายสีให้ลูกค้าเลือกเลยค่ะ แต่ดิฉันรู้สึกว่าสีดำตัดกับสีชมพูน่าจะเข้ากับคุณลูกค้า”

หลินซินเหยียนยื่นมือออกไปลูบ วัสดุหนังที่ทางแบรนด์ใช้ทั้งนุ่มและดีไซน์ก็ดูเรียบง่าย แถมยังมีพื้นที่กว้างน่าจะใส่ของได้เยอะเลย ส่วนตรงซิปก็มีพู่ห้อย ซึ่งเสริมให้กระเป๋าทรงเรียบๆแบบนี้ดูมีลูกเล่นเพิ่มขึ้นมานิดหน่อย มันจึงดูไม่น่าเบื่อเกินไป

“ดิฉันเห็นคุณลูกค้ายังดูเด็กอยู่เลย ฉะนั้นสีชมพูน่าจะเหมาะกับคุณลูกค้ามาก”พนักงานขายรู้สึกว่าสีชมพูเหมาะกับหลินซินเหยียนมากจริงๆ

นี่ถ้าไม่เห็นว่าเธอท้องอยู่ ใครเห็นก็คงคิดว่าเธอเป็นนักศึกษามหาลัย

เพราะงั้นจึงรู้สึกว่าเธอเหมาะกับสีที่หวานแหววแบบนี้

หลินซินเหยียนไม่ได้ชอบสีที่พนักงานแนะนำ เธอชอบใบสีดำตัดสลับกับน้ำเงิน เพราะมันดูใส่คู่กับอะไรง่ายดี

“สินค้าตัวนี้เหมาะกับลูกค้าจริงๆนะคะ”พนักงานขายแนะนำให้ด้วนความจริงใจ เนื่องจากรู้สึกว่ามันเหมาะกับเธอ

หลินซินเหยียนโบกมือปัด“เดี๋ยวฉันขอดูอันอื่นก่อนดีกว่าค่ะ”

“แต่ดูคุณชอบมันมากนะคะ”พนักงานยิ้มพลางพูดขึ้น

หลินซินเหยียนอยากดูแบบอื่น ทว่าจงจิ่งห้าวกลับพูดกับพนักงานขึ้น“เอาสองอันนี้ด้วย”

หลินซินเหยียน“……”

เธอขมวดคิ้วพร้อมกับเงยหน้ามองจงจิ่งห้าวแล้วถามขึ้น“ซื้อไปทำไมตั้งเยอะแยะ？ฉันไม่ได้จะเอาไปเปิดร้านขายนะ”

“เอาไว้ให้คุณเปลี่ยนเวลาใช้ไง”จงจิ่งห้าวดูออกว่าเธอชอบใบสีดำตัดสลับกับน้ำเงินใบนั้น แต่ว่าพนักงานกลับแนะนำใบสีดำตัดสลับสีชมพู ซึ่งเขาก็รู้สึกว่าถ้าหลินซินเหยียนถือมันคงจะดูดีมาก เพราะมันดูขี้เล่นและดูถือแล้วอ่อนเยาว์ด้วย

พนักงานขายยิ้มพลางขานรับ“ถ้างั้นเดี๋ยวดิฉันไปจัดการใส่ถุงให้นะคะ”

พูดจบพนักงานขายก็หยิบกระเป๋าสองใบนั้นไปที่หน้าเคาน์เตอร์ หลินซินเหยียนคว้าเสื้อจงจิ่งห้าวไว้แล้วดึงมาทางตัวเอง“ถึงจะรวยก็ห้ามใช้เงินแบบนี้ และถึงแม้ฉันจะชอบ แต่ว่าเอาอันเดียวก็พอ……”

หลินซินเหยียนดึงจงจิ่งห้าวลงมาต่ำเกินไป และด้วยแรงของหลินซินเหยียนทำให้เขาต้องโน้มตัวลงมาต่ำลงกว่าเดิมจนหน้าของแทบจะลงไปติดกับหน้าอกของเธอแล้ว เขาพูดขึ้นเบาๆ“ผมอยากซื้อให้คุณ”

พนักงานสองคนที่ยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์มองดูพวกเขา จากนั้นก็กระซิบคุยกันเบาๆ“นี่คือประธานจงจากว่านเยว่กรุ๊ปที่ออกช่องธุรกิจการเงินบ่อยๆใช่ไหม？”

“ก็ใช่น่ะสิ เขาคงไม่มีพี่น้องหรอก”ทั้งคู่ไม่ได้รู้สึกโกรธ แต่รู้สึกอิจฉามากกว่า“เฮ้อ ผู้หญิงคนนั้นโชคดีจัง แถมยังมีกิริยามารยาทดีมากๆด้วย”

เมื่อกี้ตอนที่ออกไปต้อนรับ เธอก็รีบก้มหน้าให้ทันที“จริง ผู้หญิงคนนี้ตาแหลมจริงๆ ทว่าเรื่องของเรื่องก็คือฝั่งผู้ชายรวยมาก แกดูสิ พระเจ้าช่างไม่ยุติธรรมเอาซะเลย ให้ความสามารถในการหาเงินกับเขาแล้วยังให้ใบหน้าที่หล่อเหลากับเขาอีก แต่กลับให้ผู้ชายบางคนหาเงินไม่เป็น แถมยังหน้าตาอัปลักษณ์ นี่สินะถึงเรียกว่าคนเหมือนกันแต่ไม่เหมือนกัน”

เพื่อนร่วมงานพูดต่อ“จริง แกดูสิเขาเป็นถึงเจ้าคนนายคนตำแหน่งตั้งใหญ่โต แต่กลับไม่ทำตัววางมาดต่อผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเลย”

พนักงานทั้งสองเงียบไปครู่หนึ่งและมองพวกเขาด้วยความอิจฉา“ชาติที่แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นคนกอบกู้กาแล็กซีไว้รึเปล่าเนี่ย ชาตินี้พระเจ้าก็เลยมอบผู้ชายที่เพอร์เฟคแบบนี้ให้กับเธอ”

ผู้ชายจะมีเสน่ห์มากที่สุดก็ตอนรักและเอ็นดูผู้หญิงของตัวเอง ผู้ชายที่ทั้งหล่อและรวย แถมยังยอมผู้หญิงของตัวเอง ใครจะรู้ว่าผู้ชายแบบนี้มีเสน่ห์มากแค่ไหน

ทางด้านหลินซินเหยียนไม่ได้สังเกตเห็นว่าพวกหล่อนกำลังกระซิบกระซาบกันอยู่ เพราะเธอกำลังดุจงจิ่งห้าว“ประหยัดอดออมน่ะ คุณรู้จักไหม？”

จงจิ่งห้าวถูกเธอดึงลงมาจ้องอยู่นานติดต่อกันหลายนาที เขาทำหน้าเหยเกออกมา

“คุณมองผมแบบนี้ไม่ปวดตาบ้างหรอ？”

หลินซินเหยียนกลอกตาใส่พลางปล่อยมือออก จงจิ่งห้าวยืนตัวตรง ปกเสื้อมีรอยยับนิดหน่อยเพราะเธอจับเมื่อกี้ เขาหัวเราะออกมาแล้วก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูเธอเบาๆ มันเบามากจนมีแค่เธอเท่านั้นที่ได้ยิน“เดี๋ยวกลับบ้านไป ผมจะเปลือยให้คุณจ้องแล้วกัน”

หลินซินเหยียน“……”

เธอได้แต่ด่าเขาอยู่ในใจว่าน่าไม่อาย ใครมันจะอยากดู！

“จัดกระเป๋าใส่ถุงให้เรียบร้อยแล้วค่ะ ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าต้องการอะไรเพิ่มอีกไหมคะ？”ทันใดนั้นเองพนักงานขายก็เดินเข้ามา หลินซินเหยียนรีบผลักจงจิ่งห้าวออกแล้วกระแอมเสียงขึ้น“ไม่มีแล้วค่ะ คิดเงินได้เลย”